Η πρόταση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα άλλαζε την Ελλάδα

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα, τόσο πολιτικά όσο – κυρίως – κοινωνικά και οικονομικά αν ήταν η χώρα στην οποία θα τελούνταν μόνιμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Το έχετε αναλογιστεί ποτέ; Οι νεότεροι ίσως να μην γνωρίζουν καν πως αυτή η πρόταση έγινε πολλές φορές από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν και το 1980, με αφορμή όσα είχαν γίνει εκείνη την εποχή μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ αλλά και το τεταμένο γεωπολιτικό κλίμα σε όλη την υφήλιο που έφεραν μποϋκοτάζ στους Αγώνες της Μόσχας, έφτασε αρκετά κοντά στο να γίνει και πράξη!

Πράγματι, στο παρελθόν υπήρξε σοβαρή προσπάθεια έτσι ώστε να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια χώρα που θα αντιπροσωπεύει αυτό που προστάζει η ιστορία της. Διότι, όσο κι αν οι σύγχρονοι Έλληνες υπολειπόμαστε των Αρχαίων σε πολλά επίπεδα, θα γινόταν ξανά η χώρα μας κοιτίδα πολιτισμού και – φυσικά – αθλητισμού αν είχε αναλάβει μόνιμα την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων! Η δε περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας θα ήταν κάτι παρόμοιο, πιθανότατα ανώτερο, με το Μονακό, το Βατικανό και διάφορα άλλα κράτη που απολαμβάνουν τρομερά προνόμια. Όπως να μην τα… αγγίζουν πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις και διάφορες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις ανά τον πλανήτη.

Φανταστείτε μόνο, τα χρήματα που θα εισέρεαν στο κράτος από τους τουρίστες που θα έδιναν το «παρών» στη χώρα έτσι ώστε είτε να παρακολουθήσουν αγώνες που θα γίνονταν ακριβώς εκεί που γεννήθηκε η ιδέα του ολυμπισμού, είτε θα έρχονταν στο διάστημα μεταξύ των Αγώνων για να δουν αξιοθέατα, σύγχρονα και αρχαία, που θα αφορούσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν σκεφτεί κανείς πως η Ολυμπία είναι… trend προορισμός στην τωρινή κατάσταση, αναλογίζεται εύκολα και τι θα γινόταν αν ήταν η μόνιμη περιοχή τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Οι απόπειρες

Τα γεγονότα στην Ολυμπιάδα του 1976 στο Μόναχο, με τον «Μαύρο Σεπτέμβρη» και τη δολοφονία Ισραηλινών αθλητών από τρομοκράτες, είχαν «σηκώσει» την κουβέντα για το θέμα ασφάλεια. Η ιδέα της μόνιμης τέλεσης σε μια χώρα ήταν θετική εξέλιξη αφού βοηθούσε προς το να αυξηθεί η ασφάλεια των Αγώνων. Εκεί η Ελλάδα προσπάθησε να επωφεληθεί, αλλά δεν τα κατάφερε. Το 1980, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ηγείται και πάλι της προσπάθειας, η Ελλάδα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το «ψυχροπολεμικό» κλίμα που υπήρχε και το μποϋκοτάζ στη Μόσχα, έτσι ώστε να γίνει ξανά η χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων, με όλη τη σημασία των λέξεων…

Έγινε λοιπόν εκ νέου πρόταση για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα και δη στην Αρχαία Ολυμπία. Ο ξένος Τύπος ήταν… μάλλον μοιρασμένος και δεν είναι τυχαίο πως συγκεκριμένες χώρες αντιτάχθηκαν, όπως αντιτάσσονται και σήμερα στα ελληνικά σχέδια, ενώ και τότε οι ΗΠΑ έπαιξαν έναν… διπλό ρόλο, αφού παρασκηνιακά και σε επίπεδο ηγετών «έσπρωχναν» την πρόταση της Ελλάδας, αλλά στη ΔΟΕ την καταψήφισαν, όπως έκαναν κι άλλες χώρες επηρεασμένες από τα δικά τους συμφέροντα. Ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ, Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, που μας είχε «δώσει» τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τουλάχιστον ήταν ξεκάθαρος εξαρχής. Ήταν αρνητικός σε αυτό και μάλιστα είχε έρθει στην Ελλάδα για να πείσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να σταματήσει τη δράση του γύρω από αυτή την πρόταση, αφού είχε αρχίσει να έχει θετικές αποκρίσεις κυρίως στην Ευρώπη αλλά ακόμα και σε αφρικανικές ή ασιατικές χώρες!

Γιατί είπαν «όχι»

Παρότι η δεύτερη πρόταση που κατέθεσε η Ελλάδα το 1980, ήταν πολύ καλύτερα σχεδιασμένη και τεκμηριωμένη, ενώ στις 27 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους πήρε και την έγκριση του συμβουλίου της Ευρώπης που ήταν κάτι πολύ σημαντικό, δεν προχώρησε. Η ΔΟΕ, τα μέλη της για την ακρίβεια, ψήφισαν αρνητικά. Όπως και οι εθνικές ολυμπιακές επιτροπές. Προφανώς και οι αρνήσεις δεν ήρθαν χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Διότι αν «περνούσε» αυτό που πρότεινε τότε η Ελλάδα, αρκετές χώρες και οι παράγοντές τους στον αθλητισμό θα έχαναν αξιώματα, θέσεις, δύναμη και φυσικά… χρήμα.

Μελέτες της εποχής αναφέρουν πως η ύπαρξη ενός μόνιμου, απαραβίαστου και – προφανώς – προνομιούχο τόπου μόνιμης τέλεσης διεξαγωγής των αγώνων, ήταν ενάντια στα συμφέροντα των στελεχών της ΔΟΕ. Διότι φαίνεται πως θα έχαναν τεράστιο μέρος από την εξουσία τους, θα περιόριζε αρκετά την εμπορευματοποίηση των Αγώνων και προφανώς τα δικά τους έσοδα από τις συμφωνίες με εταιρίες – κολοσσούς που σήμερα έχουν τον απόλυτο έλεγχο, ακόμα και στους ιερούς για τον αθλητισμό Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τι θα άλλαζε

Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, η Ελλάδα θα είχε αυτό το τεράστιο προνόμιο, το οποίο προφανώς και θα είχε τονώσει κάτι παραπάνω από σημαντικά την οικονομία της! Σαφώς και θα είχε ισχυροποιηθεί, όμως, και γεωστρατηγικά αλλά και γεωπολιτικά, αυξάνοντας κατά πολύ τη δύναμή της και την επιρροή της. Διότι αν είχε δημιουργηθεί ένα «άβατο» για να τελούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είτε στη γενέτειρά τους στην Ηλεία, είτε στην Αττική είτε σε διάσπαρτες περιοχές της χώρας, κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να «απειλήσει» την Ελλάδα καθ’ οιονδήποτε τρόπο.

Παράλληλα, τα έσοδα, όπως γράψαμε και πριν από μερικές γραμμές, θα ήταν τεράστια. Οι πολίτες θα μπορούσαν να αφιερωθούν στο κομμάτι του τουρισμού αλλά και των παρεμφερών θέσεων εργασίας που θα δημιουργούνταν και θα έλυναν αρκετά από τα προβλήματα που είχαν τότε, τα οποία τώρα σαφώς είναι μεγαλύτερα. Όσο για τις αντιρρήσεις που είχαν εκείνη την εποχή γερμανικές εφημερίδες, ολλανδικές εφημερίδες και εφημερίδες από το… Λουξεμβούργο (δεν σας θυμίζει τη στάση τους στα Eurogroup που γίνονται τώρα;), για το κατά πόσο θα μπορούσε να ανταποκριθεί η Ελλάδα, η απάντηση δόθηκε μερικά χρόνια αργότερα.

Το 2004 η διοργάνωση, παρότι έγινε με τον κλασικό… ελληνικό τρόπο (σ.σ. της τελευταίας στιγμής), ήταν κάτι παραπάνω από άρτια! Η ασφάλεια ήταν στο ύψιστο επίπεδο, όπως και οι παροχές προς αθλητές και θεατές. Ναι μεν, για να μην παρουσιάζουμε την Ελλάδα ως την τέλεια χώρα και το απόλυτο «θύμα», οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 εξελίχθηκαν σε οικονομικό έγκλημα, από την άλλη όμως, η χώρα σε διεθνές επίπεδο κάθε άλλο παρά εκτέθηκε. Δεν είναι τυχαίο πως οι New York Times τον Αύγουστο το 2004 έγραψαν «η Ελλάδα διέψευσε όλες τις δυσμενείς προβλέψεις αναφορικά με τη διοργάνωση των Αγώνων, καθώς οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις ολοκληρώθηκαν εγκαίρως, οι τρομοκράτες απουσίαζαν και τα αναμενόμενα μποτιλιαρίσματα ουδέποτε συνέβησαν», συνηγορώντας επί της ουσίας υπέρ της μόνιμης τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα «προκειμένου να αξιοποιηθούν περαιτέρω οι Ολυμπιακές της εγκαταστάσεις και να μην αναγκασθεί στο μέλλον άλλη πόλη να επωμισθεί το υψηλό κόστος διοργάνωσης και διασφάλισης των Αγώνων»…

Άραγε, πόσο θα μπορούσε να έχει αλλάξει τελικά την Ελλάδα μια τέτοια εξέλιξη;