Αν ο Φερέιρα έφευγε νωρίτερα...

Κι αν κάτι πρέπει να κρατήσει κανείς από το χθεσινό παιχνίδι, γιατί βέβαια παρά την καλή εμφάνιση, ενδεχομένως την καλύτερη φετινή σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, δεν χωρά αποθέωση σε μια ομάδα που έχασε δεχόμενη τρία γκολ (κάτι τέτοιο θα συνιστούσε χαμήλωμα του πήχη για έναν σύλλογο που έχει γράψει ιστορία σε πολλά ευρωπαϊκά του παιχνίδια) αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι άρχισε να θυμίζει ομάδα.

Με ρόλους συγκεκριμένους και διακριτούς μέσα στον αγωνιστικό χώρο, κάτι που επί εποχής Φερέιρα ήταν πάντα το ζητούμενο χωρίς ποτέ να επιτευχθεί, χωρίς να κάνει μαγικά, αλλά κάνοντας τα αυτονόητα ο Παναθηναϊκός κατάφερε τουλάχιστον για ένα εικοσάλεπτο να «ανησυχήσει» την Τότεναμ κι αν ήταν πιο αποτελεσματικός στις κλασικές ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, ενδεχομένως να είχε κάνει την ανατροπή.

Η Τότεναμ σαφώς και ήταν καλύτερή του, αλλά αν μη τι άλλο η ομάδα του Ρότσα μπήκε στον αγωνιστικό χώρο αποφασισμένη να διεκδικήσει τις πιθανότητές της, δεν έπαιξε μίζερα, δεν επιχείρησε να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου και έδειξε το πάθος που έλειπε σε προηγούμενα παιχνίδια.

O χθεσινός αγώνας, η εικόνα και η εξέλιξή του, πέρα από τις πολύτιμες παραστάσεις που προσφέρει στους νεαρούς παίκτες του «τριφυλλιού» μπορεί να αποτελέσει και ένα χρήσιμο «μάθημα» στους διοικούντες του συλλόγου για το τι θα μπορούσε να αποφέρει μια γρηγορότερη αποχώρηση του Ζεσουάλδο Φερέιρα.

Δεν είναι βέβαιο ότι αν ο Πορτογάλος έφευγε νωρίτερα ο Παναθηναϊκός θα είχε εξασφαλισμένη την πρόκριση στους «32» του Europa League. Είναι όμως βέβαιο ότι με βάση τη χθεσινή του εικόνα θα ήταν πολύ πιο ανταγωνιστικός στον όμιλό του και θα είχε ενδεχομένως πάρει καλύτερα αποτελέσματα.

Ο Παναθηναϊκός του Φερέιρα «οχυρωνόταν» πίσω από τη δικαιολογία του χαμηλού μπάτζετ και της διαφοράς ποιότητας που αυτό δημιουργεί συγκριτικά με τους Ευρωπαίους αντιπάλους του. Ο Παναθηναϊκός του Ρότσα είναι μια ομάδα που μπορεί να παίξει ανταγωνιστικά και ψυχωμένα, που πιστεύει ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα και το διεκδικεί χωρίς να το θεωρεί εκ των προτέρων χαμένο εξαιτίας της διαφοράς δυναμικότητας του αντιπάλου.

Φυσικά και έχουν πολλά ακόμα να γίνουν, ενδεχομένως μάλιστα κάποια απ’ αυτά να μη μπορούν να γίνουν χωρίς μεταγραφική ενίσχυση. Οι ελλείψεις και στις τρεις γραμμές είναι σημαντικές και... φαίνονται. Η απουσία συγκέντρωσης και τα κενά χρονικά διαστήματα επίσης. Αλλά αυτά είναι έτσι κι αλλιώς στοιχεία γνωστά και παθογένειες που εμφανίστηκα ν από το ξεκίνημα της περιόδου.

Εκείνο που δεν ήταν γνωστό και αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη είναι το γεγονός ότι στον «πλανήτη Παναθηναϊκό» υπάρχει ακόμα ζωή. Η ομάδα μπορεί να αποδώσει παραπάνω από... υποφερτό ποδόσφαιρο και αυτό που είναι πια το ζητούμενο είναι να αποκτήσει διάρκεια στην απόδοσή της. Τα καλά χρονικά διαστήματα να γίνουν μεγαλύτερα και τα αντίστοιχα κενά να αμβλυνθούν.

Είναι αμφίβολο ότι η εμφάνιση στο Λονδίνο μπορεί να βγάλει βραχυπρόθεσμα, εν όψει ντέρμπι δηλαδή, κερδισμένο τον Παναθηναϊκό. Ούτε το αποτέλεσμα του αγώνα αλλά ούτε και η δεδομένη κόπωση (οι «πράσινοι» αγωνίστηκαν ένα 24ωρο αργότερα από τον «αιώνιο» αντίπαλό τους και μάλιστα εκτός έδρας, άρα έχουν να αντεπεξέλθουν και ενός ταξιδιού καθώς θα βρίσκονται στην Αθήνα το απόγευμα της Παρασκευής...) συνηγορούν ως προς αυτό.

Μπορεί όμως να του φέρει οφέλη μακροπρόθεσμα και αυτά είναι κυρίως ψυχολογικά, αφού οι παίκτες θα αρχίσουν να πιστεύουν στον εαυτό τους χάρη - και - στη βοήθεια ενός προπονητή - ψυχολόγου που μπορεί να διαχειριστεί άριστα το συγκεκριμένο τομέα.

Ενδεχομένως μάλιστα να «αδικεί» το Ρότσα η έμφαση που ανέκαθεν δινόταν στις ικανότητές του στο συγκεκριμένο κομμάτι αφού πέρα από τον ψυχολογικό τομέα έχει δείξει πράγματα και «τακτικά» στο μικρό χρονικό διάστημα που βρίσκεται στον «πράσινο» πάγκο.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο και να ζήσει καλύτερες μέρες. Και αυτό είναι ουσιαστικά το «κέρδος» από τον αγώνα του Λονδίνου. Που μπορεί να έκλεισε το φετινό ευρωπαϊκό κύκλο της ομάδας, αλλά τουλάχιστον γέννησε ελπίδα...