Θα μείνουμε στον… άσο;

Για τον «άσο» (τερματοφύλακα) έγινε ο μεγαλύτερος ντόρος από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι κλήσεις του Φερνάντο Σάντος. Στον άσο (ένα βαθμό) έχουμε μείνει μετά από δύο παιχνίδια. Ασος (ένα) ήταν το γκολ που βάλαμε στον αγώνα με την Τσεχία, άσος (ένα) και αυτός στον αγώνα με τους Πολωνούς. Ο άσος (τερματοφύλακας - Χαλκιάς) ήταν ο παίκτης που τραυματίστηκε στο σημερινό παιχνίδι και έγινε αναγκαστική αλλαγή. Και τελικά ένας άλλος άσος (Τσεχ), ήταν αυτός που μας έκανε… δώρο το γκολ, με το οποίο αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μας για να γυρίσουμε το παιχνίδι κόντρα στους Τσέχους, άσχετα αν τελικά δεν τα καταφέραμε.

Τι ακριβώς περιμέναμε στο ματς με τους Τσέχους; Να δείξει η Εθνική την ψυχή που αποδεδειγμένα διαθέτει, αλλά και να παρουσιάσει το πρόσωπο που παρουσίασε στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τους Πολωνούς.

Τι ακριβώς έκανε; Απλά… συνέχισε από εκεί που είχε… ξεκινήσει στο ματς της πρεμιέρας. Ο Φερνάντο Σάντος διατήρησε κάτω από τα γκολπόστ τον Κώστα Χαλκιά παρόλο που έκανε μετριότατη εμφάνιση στο πρώτο ματς και είχε ευθύνη για το γκολ, διατήρησε αμετάβλητη την αριστερή πλευρά της άμυνας (Χολέμπας) παρόλο που είχαν κάνει από εκεί… πάρτι οι αντίπαλοί μας, χρησιμοποίησε τον Γιώργο Φωτάκη, που λόγω του τραυματισμού του δεν είχε προλάβει καν να προπονηθεί και… χαράμισε (ξανά) μια θέση με τον Σαμαρά…

Οι Τσέχοι προφανώς είχαν διαβάσει πολύ καλύτερα τις αδυναμίες της ελληνικής ομάδας απ’ ό,τι ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός και έτσι τα δύο γρήγορα γκολ ήταν τo déjà vu. Το έργο σαφώς και το είχαμε ξαναδεί και αυτή τη φορά η επανάληψή του εμπεριείχε ένα επιπλέον βάρος: Όπως και να το κάνεις ένα προβάδισμα δύο γκολ δεν ανατρέπεται εύκολα, πόσο μάλλον σε μια μεγάλη διοργάνωση όπως είναι το Euro 2012.

Η Τσεχία, ωστόσο, δεν έδειξε να είναι κάτι ιδιαίτερο σαν ομάδα, αφού τις δικές μας αδυναμίες εκμεταλλεύτηκε, παρά τις δικές της ικανότητες απέδειξε. Μετά τα δύο γκολ, μάλιστα, κατέβασε απότομα ταχύτητα, επιτρέποντας στην Ελλάδα να πάρει πρωτοβουλίες.

Πώς, όμως, να το κάνει η Εθνική μας αυτό; Με το κέντρο σε πολύ κακή βραδιά, ο μόνος τρόπος να περάσει η μπάλα μπροστά ήταν οι 30άρες γιόμες του Κατσουράνη. Από τα πλάγια η Εθνική δεν έπαιξε, με μόνη εξαίρεση τον Χολέμπας που ανέβαινε από αριστερά (σαφώς καλύτερος στα επιθετικά του καθήκοντα απ’ ό,τι στα ανασταλτικά), ενώ αναξιοποίητη έμεινε και η ταχύτητα του Σαλπιγγίδη από δεξιά.

Παρόλα αυτά, η Εθνική το έψαξε το γκολ. Και το πέτυχε κιόλας, άσχετα αν ακυρώθηκε ως οφσάιντ, κάτι που στον τηλεοπτικό φακό δεν φάνηκε να ισχύει. Ωστόσο, για μια ομάδα που δεν έκανε ούτε μία κάθετη μπαλιά στο παιχνίδι και οι μόνες ευκαιρίες της ήταν το γκολ - ευγενής χορηγία του Τσεχ - που πέτυχε και το ακυρωθέν γκολ του Φωτάκη, είναι μάλλον υπερβολή για μιλάει για διαιτησίες.

Κάπου εκεί στο… ψάξιμο του γκολ, ήρθε το δώρο του Τσεχ που θέλησε προφανώς να συμπαρασταθεί στον τραυματισθέντα (και αποχωρήσαντα) Χαλκιά. Ο Τσέχος τερματοφύλακας μπερδεύτηκε με τον συμπαίκτη του αμυντικό και ολιγώρησε (σαφώς επηρεασμένος από τον «εφιάλτη» που τον «υποχρεώνει» ψυχολογικά να φοράει κάσκα σε κάθε παιχνίδι, είναι φανερό ότι πέρασε ξανά μπροστά από τα μάτια του η σκηνή του τραυματισμού του) με αποτέλεσμα ένα ολέθριο λάθος. Το εκμεταλλεύτηκε ο Γκέκας και μείωσε σε 2-1.

Ο χρόνος πολύς, για να «γυρίσει» η Εθνική το παιχνίδι, οι προϋποθέσεις υπήρχαν, ο αντίπαλος ήταν μέτριος, αλλά ο τρόπος που επελέγη για να γίνει αυτό, εντελώς ανορθόδοξος. Η Εθνική άρχισε να πιέζει, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Είχε μεν κατοχή της μπάλας αλλά δεν μπορούσε να σιγουρέψει τις φάσεις που έκανε.

Η αλλαγή του Μήτρογλου με τον Φορτούνη κάθε άλλο παρά βοήθησε. Αίφνης η εθνική βρέθηκε με τέσσερις επιθετικούς να… βολοδέρνουν μέσα σε μικρό χώρο, τον Σαμαρά σε θέση… αριστερού εξτρέμ και τους Μήτρογλου και Γκέκα να… τρακάρουν μεταξύ τους. Και ενώ μπροστά συνέβαιναν όλα αυτά, πίσω γινόταν της… γιόμας το πανηγύρι.

Με εξαφανισμένο το κέντρο, οι επιθέσεις εξακολούθησαν να ξεκινούν από γεμίσματα του Κατσουράνη. Ο δε Μήτρογλου αναγκαζόταν να βγαίνει έξω από την περιοχή (άρα να γίνεται αναποτελεσματικός…) για να μην… αλληλοσυγκρούεται με τον Γκέκα.

Ο Φερνάντο Σάντος ερωτώμενος μετά το τέλος του αγώνα για ποιο λόγο η ομάδα αγωνίστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο (γιόμες) από την στιγμή που μπήκε ο Μήτρογλου, είπε πως οι παίκτες του αγωνίστηκαν με την καρδιά και όχι με το μυαλό.

Μπορεί και να ισχύει, δεν θα είναι παράλογο να έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Ωστόσο, πριν οι ποδοσφαιριστές αρχίσουν να λειτουργούν με το θυμικό και όχι με τη λογική, ήταν ο ίδιος που είχε δώσει τις κατευθύνσεις και το στίγμα. Και αν κρίνει κανείς, τόσο από τις επιλογές της βασικής ενδεκάδας, όσο και από τις αλλαγές, αλλά και τις εσωτερικές μετακινήσεις που αυτές επέφεραν, μάλλον δεν είχε κι ο ίδιος πολύ καθαρό μυαλό.

Οι ευθύνες, βέβαια, είναι συνολικές και το κυριότερο; Δεν είναι η στιγμή να αποδοθούν. Το ισόπαλο αποτέλεσμα ανάμεσα στην Ρωσία και την Πολωνία αφήνει ελπίδες πρόκρισης στην Εθνική μας, πολύ περισσότερες σπ’ όσες θα μπορούσε να περιμένει, κυρίως γιατί της προσφέρει ένα και μοναδικό δώρο: Την… ανεξαρτητοποίησή της από το αποτέλεσμα του άλλου (σαββατιάτικου) αγώνα.

Με νίκη κόντρα στη Ρωσία προκρίνεται είτε σαν πρώτη είτε σαν δεύτερη και δεν χρειάζεται να ασχολείται με αποτελέσματα άλλων.

Το ζήτημα είναι κατά πόσο είναι σε θέση να διεκδικήσει και ακόμα περισσότερο να κατακτήσει τη νίκη απέναντι στο μεγάλο φαβορί, όταν δεν τα κατάφερε με τις υποδεέστερες ομάδες του ομίλου.

Οι Ρώσοι, πάντως, προκρίνονται ακόμα και με ισοπαλία κι αυτό θα είναι ένα επιπλέον «συν» για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αφού μπορεί να τους βρει σχετικά χαλαρούς.

Προτού όμως ξεκινήσουν ασκήσεις επί… χάρτου για το τρίτο παιχνίδι προέχει η ανασύνταξη και η μελέτη.

Θα πρέπει ο Σάντος να εντοπίσει και να διορθώσει τις αδυναμίες της ομάδας και οι διεθνείς από την πλευρά τους να παραμείνουν συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που κάνουν.

Μόνο έτσι θα έχουν πιθανότητες πρόκρισης. Που ναι, μπορούν να την κατακτήσουν ακόμα και με μία μόλις νίκη σε τρία παιχνίδια…

Αν δεν θέλουν να μείνουμε στον... άσο…

ΥΓ. Σαν τη… μύγα μες το γάλα ξεχώριζε ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Ταλέντο, ευρωπαϊκός αέρας (και παραστάσεις), ικανότητα και μοντέρνο στιλ. Η συνέχιση της καριέρας του στο εξωτερικό αποτελεί εγγύηση για ακόμα περισσότερη βελτίωση και πρόοδο, έτσι ώστε ο 20χρονος να αποτελέσει στο μέλλον έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της νέας Εθνικής ομάδας.