Ενας πρωτόγνωρος πέμπτος τελικός
Αν θελήσει κανείς να δώσει έναν επιγραμματικό τίτλο στη νίκη του Παναθηναϊκού στον 4ο τελικό της Α1 μπάσκετ, τότε αυτός θα είναι «Περήφανα γηρατειά». Κι αν πάλι θελήσει να εκφράσει έναν προβληματισμό εν όψει του 5ου και τελευταίου – πλέον – τελικού στο ΣΕΦ, αυτός αφορά το κατά πόσον αυτά τα «περήφανα» γηρατειά» θα καταφέρουν να παρουσιαστούν το ίδιο… φρέσκα σε έναν ακόμα, τόσο κοντινό - από άποψη δυνατότητας ξεκούρασης - αγώνα.
Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός στο 4ο τελικό παρουσίασε όλα τα στοιχεία που παρουσίασε και στους υπόλοιπους αγώνες της σειράς. Ηταν το ίδιο ορεξάτος, το ίδιο ομαδικός, με την ίδια ενέργεια που τον χαρακτήρισε στα προηγούμενα παιχνίδια και με την αυτοπεποίθηση που «κουβαλά» από την Πόλη, μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ευρώπης.
Ηταν όμως ο Παναθηναϊκός που παρουσιάστηκε διαφορετικός αυτή τη φορά, σε σχέση με τους προηγούμενους τρεις αγώνες της σειράς των τελικών. Η περιβόητη κούραση των… γερασμένων παικτών του πήγε περίπατο και αν έβλεπε κανείς τον Μάικ Μπατίστ θα τον περνούσε για 20άρη.
Ο Μπατίστ ήταν και η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες και μαζί με τους άλλους δύο… σωματοφύλακες του «τριφυλλιού», τον Διαμαντίδη και τον Γιασικεβίτσιους, οδήγησε τον Παναθηναϊκό στη νίκη – ισοφάριση.
Και αν η παλιά… καραβάνα του Παναθηναϊκού θύμισε σε όλους για ποιο λόγο έχει χαρακτηριστεί ο πιο αξιόπιστος (σε βάθος χρόνου) Αμερικανός μπασκετμπολίστας που πέρασε από την Ελλάδα, ο Ομπράντοβιτς ευτύχησε να πάρει στοιχεία από έναν ακόμα παίκτη πέρα από τους… συνήθεις υπόπτους της ομάδας.
Ο Στιβ Σμιθ ήταν ο… έκτος παίκτης που έλαμψε κάνοντας πράξη την επιθυμία του Ομπράντοβιτς να δει και άλλους παίκτες της ομάδας να αποδίδουν για σαράντα λεπτά.
Σαράντα λεπτά ο Σμιθ μπορεί να μην έπαιξε, αλλά όσα έπαιξε ήταν υπερ-αρκετά για να δώσει τις αναγκαίες βοήθειες στην ομάδα του.
Όπως βοήθεια στην πιο καθοριστική στιγμή (αν και είναι βέβαιο ότι ο Ομπράντοβιτς περίμενε περισσότερα απ’ αυτόν) έδωσε και ο Νικ Καλάθης. Ο παρ’ ολίγον μοιραίος για την ομάδα του παίκτης, που σε περίπτωση ήττας του Παναθηναϊκού όλοι θα μνημόνευαν το αστείο γκολ – φάουλ που πρόσφερε στον Χάινς «εξαγνίστηκε» γι’ αυτήν του την ενέργεια χάρη σε δύο στοιχεία: Την πολύ άμυνά του στον Σπανούλη που «βίδωσε» κυριολεκτικά στον εκτελεστικό τομέα τον ηγέτη του Ολυμπιακού, αλλά και τη «μαγκιά» που επέδειξε όταν μετά από δύο σερί άστοχες προσπάθειες για τρίποντο επιχείρησε άλλη μία και δικαιώθηκε.
Ο Oλυμπιακός διεκδίκησε πολύ δυνατά τη νίκη - στέψη μέσα στο ΟΑΚΑ, αλλά όταν ο Παναθηναίκός ανέβασε την απόδοσή του ο ίδιος δεν κατάφερε να ανακάμψει. Όχι επειδή ενδόμυχα είχε «επαναπαυθεί» στην ύπαρξη ενός πέμπτου τελικού στην έδρα του. Καμία ομάδα δεν επιδιώκει πραγματικά να φέρει τον τελευταίο τελικό στην έδρα της - και να παίζει μπροστά στους οπαδούς της μεν, με την «πλάτη στον τοίχο» δε, αφού θα είναι «υποχρεωμένη» να κερδίσει - όταν της δίνεται η ευκαιρία να «καθαρίσει» τον τίτλο στην έδρα του αντιπάλου της.
Δεν του «βγήκε» όμως, αφού ο Παναθηναϊκός τον νίκησε χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα.
Ο 5ος τελικός στο ΣΕΦ θα είναι βέβαια πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα. Για την ακρίβεια είναι ένας πρωτόγνωρος τελικός κι ας φέρνει στο νου μνήμες ’99, όταν ο Παναθηναϊκός σήκωσε το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό να έχει πλεονέκτημα έδρας.
Οι διαφορές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι αρκετές. Κατ’ αρχήν είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός διατήρησε μέχρι τέλους το πλεονέκτημα έδρας. Επειτα, όσο περίεργο κι αν φαίνεται θα είναι η πρώτη φορά που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα κληθεί στην πολύχρονη παρουσία του στο «τριφύλλι» να ανατρέψει πλεονέκτημα έδρας σε πέμπτο τελικό - που σημαίνει σε ματς νοκ άουτ, αφού δεν υπάρχει αύριο.
Ο Ολυμπιακός προέρχεται από την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ευρώπης και θα κληθεί να αποδείξει μπροστά στους οπαδούς του ότι είναι πανέτοιμος να πάρει τα σκήπτρα και στο εγχώριο πρωτάθλημα από τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Αν δεν το κάνει, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται μετά από την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης, η φετινή του πορεία θα θεωρηθεί «ημιτελής». Μόνο η επικράτηση επί του «αιώνιου» αντιπάλου του θα τον αναγορεύσει σε αληθινό πρωταθλητή.
Από την πλευρά του ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί - βιώνοντας για πρώτη φορά τόση αμφισβήτηση των πρωτείων του - να αποδείξει ότι παραμένει καλύτερος, ότι δεν βρίσκεται στο τέλος ενός κύκλου και ότι η φανέλα με τα 6 αστέρια είναι πολύ βαριά για να επιχειρήσει οποιοσδήποτε να την υποτιμήσει.
Αυτό που θα έχει ενδιαφέρον να δει κανείς είναι αν ο φετινός Πρωταθλητής Ευρώπης καταφέρει αυτή τη φορά να μην καταρρεύσει από το άγχος, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια και αν ο Παναθηναϊκός μπορέσει να παρουσιαστεί τόσο «φρέσκος» όσο στον χθεσινό αγώνα, δεδομένου ότι οι αρκετά μεγαλύτεροι (σε σχέση με τους «ερυθρόλευκους» παίκτες του θα πρέπει να αντιπαρέλθουν την κόπωση, που ιδιαίτερα για τα «πρώτα βιολιά» Μπατίστ και Διαμαντίδη ήταν μεγάλη (αγωνίστηκαν 30 και 36 λεπτά αντίστοιχα).
Τo μόνο βέβαιο, ανεξάρτητα από το ποιος θα στεφθεί τελικά πρωταθλητής Ελλάδας είναι πως το συγκεκριμένο παιχνίδι, λόγω της ποιότητας των δύο ομάδων, του κινήτρου και των ειδικών συγκυριών που το συνοδεύουν, έχει τις προδιαγραφές να μείνει αξέχαστο σε όσους το παρακολουθήσουν.
Αρκεί διαιτητές και κόσμος να μην επιχειρήσουν να διεκδικήσουν για λογαριασμό τους το ρόλο του πρωταγωνιστή…
