Nίκησε ο Παναθηναϊκός και το μπάσκετ

Από τη μια, το μομέντουμ του νυν Πρωταθλητή Ευρώπης που τον ωθεί να γυρίζει διψήφιες διαφορές πόντων (το έκανε με επιτυχία στην Πόλη, παραλίγο να το επαναλάβει το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ).

Από την άλλη, η εμπειρία του τέως Πρωταθλητή Ευρώπης που όταν πιάσει το «δαιμονισμένο» ρυθμό του δεν μπορεί κανείς και τίποτα να τον σταματήσει και χάνεται κυριολεκτικά από τον… ορίζοντα του αντιπάλου του.

Και τα δύο είναι στοιχεία που εμφανίστηκαν και πιθανότατα θα εμφανιστούν ξανά στη σειρά των τελικών που δύσκολα θα εξαντληθεί πριν τον καθοριστικό πέμπτο αγώνα, παρόλο που αμφότερες οι ομάδες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το break στην έδρα του αντιπάλου τους.

Ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και το βλέπει κανείς κυρίως στον τρόπο που παίρνουν πάνω τους τις επιθέσεις οι «μικροί» του, όταν παλαιότερα δίσταζαν και έψαχναν κάποιον πιο έμπειρο συμπαίκτη τους να αναλάβει την ευθύνη. Ζορίζεται, όμως, σε συνθήκες πίεσης κι αυτό φάνηκε καθαρά στο εκρηκτικό εξάλεπτο του Παναθηναϊκού, που τον αποσυντόνισε πλήρως.

Ο Παναθηναϊκός χαρακτηρίζεται από εκρήξεις που μπορούν να εκτοξεύσουν στα ύψη τη διαφορά, αλλά «πάσχει» από το γεγονός ότι όπως είπε και ο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου δεν έχει καταφέρει να παίρνει το μάξιμουμ απ’ όλους τους παίκτες του για 40 λεπτά και υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί ένα ρόστερ 6-7 παικτών, γεγονός που αφενός οδηγεί στην έξτρα καταπόνηση συγκεκριμένων παικτών, αφετέρου δίνει το δικαίωμα στον αντίπαλο να… ανασάνει και να ανασυνταχθεί.

Το χθεσινό παιχνίδι εμπεριείχε πολλή τακτική στο ξεκίνημά του και πολύ θέαμα στο τέλος του. Και παράλληλα τόσο σασπένς που είναι βέβαιο πως οποιοσδήποτε οπαδός του μπάσκετ και όχι μίας εκ των δύο ομάδων που αγωνίστηκαν θα το ευχαριστήθηκε αφού απόλαυσε το ματς χωρίς την αγωνία για την τελική του έκβαση.

Με τον Παναθηναϊκό να μην επιχειρεί τρίποντα και την απορία να παραμένει για το αν αυτό ήταν επιλογή του Ομπράντοβιτς ή επιτυχία της άμυνας του Ολυμπιακού το γεγονός είναι πως στο πρώτο ημίχρονο παρακολουθήσαμε ένα σετ παιχνίδι με τους «πράσινους» να επιμένουν στο ποστάρισμα που ήταν η πιο σίγουρη οδός για να φθείρουν τον Ολυμπιακό και τους «ερυθρόλευκους» να βρίσκουν με καθηλωμένο σε πόντους τον Σπανούλη (πέτυχε τους πρώτους τους πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο) να βρίσκουν άλλους τρόπους (και παίκτες) για να φτάνουν στο καλάθι.

Στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου ο Παναθηναϊκός βρήκε ρυθμό, η κερκίδα απέκτησε το δικό της και απογειώσε τον αγαπημένο της εξάστερο, με αποτέλεσμα για έξι λεπτά να χαθεί κυριολεκτικά η μπάλα. Βοήθησε σ’ αυτό η εξαιρετική απόδοση του Καϊμακόγλου (τείνει να εξελιχθεί σε «βαρόμετρο» του «τριφυλλιού») και η ανάκαμψη του Μπατίστ (η προβληματική μέση του ήταν ίσως ο λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν δούλεψε τα πιν εν ρολ στο πρώτο ημίχρονο) που μαζί με τον Βουγιούκα συμπαραστάθηκαν στον πολύ καλό Διαμαντίδη.

Ο ηγέτης του Παναθηναϊκού είναι ευλογημένος και… καταραμένος ταυτόχρονα αφού με την ποιότητά του έχει… καταφέρει να σηκώσει τόσο ψηλά τον πήχη ώστε να πρέπει να κάνει εξωπραγματική εμφάνιση για να θεωρήσει κανείς πως έχει αξιοσημείωτη παρουσία σε ένα παιχνίδι.

Στον αντίποδα, οι «πράσινοι» έκαναν εύκολα λάθη, «χάρισαν» αρκετά γκολ – φάουλ, δέχτηκαν εύκολα καλάθια από τον Χάινς (ως απόρροια της αδυναμίας στη θέση «4») και έχασαν γρήγορα τη διαφορά των 16 πόντων που όμως η απόκτησή της αποδείχτηκε υπερ-αρκετή για να τους επιτρέψει να κάνουν σωστή διαχείριση του αγώνα μέχρι τη λήξη του παρά τις αντιξοότητες που αφορούσαν κυρίως τα δικαιολογημένα παράπονα του Ομπράντοβιτς για το bonus των «ερυθρόλευκων» στα φάουλ στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Εν κατακλείδι και εν όψει της συνέχειας των τελικών ο Παναθηναϊκός απέδειξε ότι όταν θυμηθεί το «δαιμονισμένο τρίτο δεκάλεπτο» προηγούμενων σεζόν είναι ασταμάτητος, ενώ ο Ολυμπιακός μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έδειξε χαρακτήρα και ξεπέρασε το σοκ της διαφοράς των 16 πόντων, κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει στο παρελθόν.

Το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα είναι θέμα διάθεσης, ημέρας, αντοχών των παικτών των δύο μονομάχων. Ας ελπίσουμε να μην είναι και θέμα διαιτητών… Το βέβαιο είναι πως ο Παναθηναϊκός όπως παρουσιάστηκε χθες, απέδειξε πως όχι μόνο έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει τη δυναστεία του, αν πιάσει τα γνωστά στάνταρντς απόδοσής του, αλλά και πως είναι αποφασισμένος να μην παραδώσει εύκολα τα σκήπτρα του.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει σίγουρα στον κόσμο και την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε. Ισως ήρθε η στιγμή να καταλάβουν οι οπαδοί των δύο ομάδων ειδικότερα, αλλά και όλων των ομάδων γενικότερα, ότι με τέτοιας ποιότητας παίκτες και τόσο υψηλό επίπεδο μπάσκετ που έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν, οι ίδιοι μόνο κερδισμένοι θα βγουν αν αφήσουν στην άκρη αυτά που τους χωρίζουν και απλά απολαύσουν το παιχνίδι...