Σαρακοστή και μετά το Πάσχα

Εκεί κι αν τα πράγματα ήταν τακτοποιημένα. Ηξερες ας πούμε ότι το καλοκαίρι οι ομάδες κάνουν προετοιμασία. Οι πιο «πλούσιες» στο εξωτερικό, στα μεγάλα προπονητικά κέντρα, οι λιγότερο προνομιούχες οικονομικά στο εξωτερικό μεν αλλά σε πιο… συντηρητικούς προορισμούς και αυτές που οι παράγοντές τους όταν έβαζαν το χέρι στην τσέπη έπιαναν το… μπατζάκι, στο εσωτερικό. Σε κανα Καρπενήσι, σε καμιά Νάουσα κλπ.

Ηξερες επίσης ότι μέχρι την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου γινόταν το «μεγάλο ξεκαθάρισμα». Για όποια ομάδα «δεν τραβούσε» και είχε συνεχόμενα αποτυχημένα αποτελέσματα, ο προπονητής ήταν ο πρώτος που την πλήρωνε. Ενίοτε την πλήρωνε και για… ψύλλου πήδημα. Τον καλούσε ο παράγοντας και του έδινε… φύλλο πορείας. Το «φύγε εσύ – έλα εσύ» γινόταν για πλάκα.

Το Γενάρη πάλι, εκείνοι που δεν πήγαν καλά στον πρώτο γύρο δεν λυπόντουσαν τον μπερντέ. Καραβιές ολόκληρες από παίκτες ερχόντουσαν σε κάθε ομάδα που είχε λεφτά και ήθελε να σώσει την παρτίδα. Κι από εκεί που πήγαινε κούτσα – κούτσα έδινε ένα σάλτο και έβγαινε μπροστά. Σωζόταν για πλάκα.

Χριστούγεννα και Πάσχα τώρα είχαμε το… μαρτύριο της ζυγαριάς. Οποιος παίκτης παρεκτρεπόταν στις γιορτές και του έδινε και καταλάβαινε πλήρωνε και το τίμημα. Επεφταν τα πρόστιμα σαν το χαλάζι.

Μέχρι που ενέσκηψε η κρίση. Που άλλαξε όλες μας τις συνήθειες.

Με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι είναι τώρα όλες οι ομάδες για να δουν αν τις «παίρνει» να κάνουν προετοιμασία στο εξωτερικό. Κι αν ναι, μέχρι πού τις «παίρνει». Γιατί πλέον η κρίση έμαθε τον καθένα να απλώνει τα πόδια του μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα. Η ΑΕΚ, βέβαια, το εμπέδωσε ήδη από πέρυσι. Και οι δημοσιογράφοι που την ακολούθησαν στο Τόπλιτσε της Σλοβενίας επίσης. Γιατί όταν αρχίζουν οι εκπτώσεις αρχίζουν σε όλα. Από το κέντρο προετοιμασίας και τις ανέσεις που προσφέρει μέχρι το ξενοδοχείο που θα καταλύσει η ομάδα. Κι αν τώρα δεν έχουνε ανέσεις οι παίκτες σιγά μην έχουν οι δημοσιογράφοι. Με τα στικάκια πάλευαν να στείλουν κάθε μέρα τις ανταποκρίσεις τους κι ανάθεμα κι αν τα κατάφερναν. Πού τα μεγαλεία άλλων εποχών.

Ετσι είναι. Αμα το χρήμα δεν ρέει αναγκάζεσαι και κάνεις περικοπές. Δεν θα πας στην Αυστρία, θα πας στην Σλοβενία. Δεν θα πας στο Ζέεφελντ. Θα πας στο Τόπλιτσε. Και όπως τα πράγματα χειροτερεύουν, ευχής έργο θα είναι να πας έστω στο Τόπλιτσε. Γιατί το πιθανότερο είναι αυτό το καλοκαίρι να ξαναζήσουν μέρες δόξας τα Τρία Πέντε Πηγάδια.

Οσο για τις μεταγραφές; Κι αυτές είδος εν ανεπαρκεία θα καταστούν. Ποιος Γενάρης τώρα και ποιες διορθωτικές κινήσεις του χειμώνα; Εδώ μιλάμε ότι δεν θα γίνουν ούτε το καλοκαίρι. Γιατί κι αυτό ακόμα ήταν τακτοποιημένο στη ζωή μας και ήρθαν τα πάνω κάτω. Τι ήταν οι μεταγραφές; Και αυτές που γίνονταν και αυτές που δεν γίνονταν; Το δικαίωμα στο όνειρο. Να είναι αραχτός ο οπαδός στην παραλία με τη φραπεδούμπα από δίπλα και να διαβάζει στην εφημερίδα για τον παικταρά που θα έρθει στην ομάδα και θα πέσουν και τα τσιμέντα. Και έκλεινε τα μάτια και ονειρευόταν την ομάδα του πρωταθλήτρια. Και τον παιχταρά να σκίζει τα αντίπαλα δίχτυα. Κι όπως και οι εφημερίδες δεν… τσιγκουνεύονταν να αραδιάζουν ονόματα (τι να έκαναν κι οι δημοσιογράφοι, κλέφτες να γίνουν; Πουλούσαν ελπίδα. Χώρια που με τόσα ονόματα που αναφέρονταν όλο και σε κάποιο θα έπεφταν μέσα!) το όνειρο του οπαδού ήταν όνειρο διαρκείας.

Αλλά η… ρημάδα η κρίση κι αυτό ακόμα το όνειρο το κατέστρεψε. Κατ’ αρχήν πες μου εσύ πόσοι οπαδοί θα έχουν το καλοκαίρι την δυνατότητα να πάνε διακοπές και να αράξουν στην παραλία με τον φραπέ και την εφημερίδα! Πού να τα βρουν τα λεφτά για διακοπές; Εδώ δεν έχουν λεφτά για να βγάλουν το μήνα. Και άντε και πες ότι έτσι που καλπάζει η ανεργία μέχρι το καλοκαίρι, όπως πάμε όλοι σε μόνιμες διακοπές θα βρίσκονται. Συμφωνώ. Όμως, ακόμα και για να αράξουν στην παραλία λεφτά θέλουν. Ξέρεις εσύ καμιά παραλία που να είναι δωρεάν; Ολες ιδιωτικές έχουν γίνει και θέλεις λεφτά για να μπεις. Και άντε και τη βρίσκεις την δωρεάν παραλία. Και φέρνεις και τον φραπέ από το σπίτι σου. Την εφημερίδα που θα σου επιτρέψει εσένα του οπαδού να ονειρευτείς, πού θα βρεις λεφτά για να την αγοράσεις; Για να μη σου πω ότι με το ρυθμό που κλείνουν η μία μετά την άλλη, «παίζει» αν θα υπάρχει μέχρι το καλοκαίρι και εφημερίδα να πάρεις για να διαβάσεις!

Οσο τώρα για τους προπονητές; Τους παράγοντες που δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και άλλαζαν τους προπονητές σαν τα πουκάμισα, ξέχασέ τους! Τώρα αλλάξανε τα πράγματα. Εκαναν καλή επιλογή το καλοκαίρι και η ομάδα πάει πρίμα; Εχει καλώς. Δεν έκαναν καλή επιλογή και η ομάδα πάει από το κακό στο χειρότερο; Ας πρόσεχαν! Παρέλαση μια φορά ο προπονητής του καλοκαιριού θα κάνει. Και δεν θα την κάνει επειδή ξαφνικά γίναμε Ευρωπαίοι και συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη και να στηρίζουμε τον τεχνικό για να ολοκληρώσει το έργο του. Θα την κάνει επειδή η ομάδα δεν έχει λεφτά για να φέρει άλλον και να αποζημιώσει αυτόν. Μ’ αυτόν που έχουν θα πορεύονται οι ομάδες και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Θα πρέπει να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να τους αλλάξουν.

Οσο τώρα για το μαρτύριο της ζυγαριάς; Τα πρόστιμα μπορεί να ισχύουν ακόμα αλλά με τέτοια λιτότητα που έχει πέσει στη μπάλα, ποιος παίκτης θα γυρίσει υπέρβαρος; Εδώ φεύγει για διακοπές και δεν καν έχει πληρωθεί. Στο φαϊ θα το ρίξει; Θα μου πεις, όπως το λέει και το γνωστό ρητό, η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Ναι, αλλά υπάρχουν κι οι υποχρεώσεις. Κι όταν ο άλλος δεν παίρνει τη δόση του συμβολαίου του και δεν μπορεί να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του το τελευταίο που θα σκεφτεί είναι τον οβελία και τα κοκορέτσια.

Πάρε για παράδειγμα τον Παναθηναϊκό. Τον Παναθηναϊκό, έτσι; Δεν μιλάμε για μια τυχαία ομάδα. Αν πριν μερικά χρόνια έλεγες σε κάποιον ότι ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα, θα σε περνούσε για τρελό. Κι όμως ήρθαν έτσι τα πράγματα που στην Παιανία δεν έχουνε ούτε μαντήλι για να κλάψουν. Ποια προετοιμασία τώρα και ποιες μεταγραφές; Ποιος αποκλεισμός από την UEFA και ποια αδειοδότηση; Εδώ μιλάμε ότι έτσι και δεν βρεθεί λύση άμεσα ο Παναθηναϊκός οδεύει σε διοίκηση Πρωτοδικείου. Κι άμα την κάνουν ένας ένας οι παράγοντες σαν τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το καράβι που βουλιάζει όπως είπε και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, δεν θα την κάνουν οι παίκτες;

Ηδη, ο Μπιάρσμιρ κατέθεσε προσφυγή. Κι άμα έγινε η αρχή, χαιρέτα μας τον πλάτανο μετά. Κι όχι τώρα ότι θα χάσει η βενετιά βελόνι άμα φύγει ο Σουηδός από τον Παναθηναϊκό. Δύο σεζόν στην ομάδα και το μόνο αξιομνημόνευτο για την πάρτη του είναι το βιντεάκι στο Youtube με τους άλλους… παραλίες της ομάδας (Γκάμπριελ, Ρουκάβινα) και τους Λέτο, Σιμάο να παριστάνουν τους… ναυαγούς στα ελληνικά νησιά.

Δεν είναι λοιπόν το πρόσωπο και η συγκεκριμένη απώλεια. Είναι η κατάσταση. Μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τον Παναθηναϊκό. Να κάνει προσφυγή παίκτης του Παναθηναϊκού επειδή φοβάται να μη χάσει τα λεφτά του! Κι όταν ένα μέγεθος σαν κι αυτό «χτυπήθηκε» από την κρίση (έστω παράπλευρα, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι στην περίπτωσή του η κρίση απλώς επιδείνωσε την κατάσταση, δεν ήταν η γενεσιουργός αιτία) αντιλαμβάνεται κανείς τι μπορεί να συμβεί με τις υπόλοιπες ομάδες.

Για τον Χριστό, λοιπόν, μετά τη Σταύρωση ήρθε η Ανάσταση. Όπως κάθε χρόνο άλλωστε. Για τις ελληνικές ομάδες όμως η Ανάσταση αργεί. Και το Πάσχα επίσης. Το πιθανότερο από εδώ και πέρα είναι να βρίσκονται σε μόνιμη Σαρακοστή…