Το κόκκινο «Π» που έγινε συνώνυμο της ποιότητας και της ιστορίας του τόπου μας

Σίγουρα, ένα ποιοτικό, αξιόπιστο προϊόν είναι το μέσο για να καταφέρει όλα τα παραπάνω όμως, αρκεί για να μείνει το όνομά της στην ιστορία; Αν το σκεφτούμε λίγο περισσότερο, θα καταλάβουμε ότι αυτό που ενδιαφέρει τους καταναλωτές και δη, το ελληνικό κοινό, δεν είναι μόνο η υψηλή ποιότητα ενός προϊόντος, αλλά η βαθύτερη φιλοσοφία και η ιστορία που «κρύβονται» πίσω από αυτό.

Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια που γίνεται έντονος διάλογος γύρω από τον όρο «επιχειρηματική ηθική», παρατηρούμε πως όλο και περισσότεροι καταναλωτές δείχνουν μία ιδιαίτερη προτίμηση στις εταιρίες με τις οποίες αισθάνονται πως τους συνδέει ένα κοινό αξιακό σύστημα, μία ουσιαστική σχέση εμπιστοσύνης. Φυσικά, χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω αποτελεί η εταιρεία Παπαδοπούλου, η οποία εδώ και 100 χρόνια έχει καταφέρει να διαμορφώσει μία ξεχωριστή σχέση με κάθε ελληνικό νοικοκυριό και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε μία μεγάλη οικογένεια, η οποία μοιράζεται καθημερινά την ίδια απολαυστική ιστορία.

Και μόνο στην όψη του χαρακτηριστικού «Π» που στολίζει τις συσκευασίες των προϊόντων της, μπορούμε να ανακαλέσουμε διαχρονικές γεύσεις, τραγανές υφές, χαρακτηριστικά αρώματα, τα οποία συνοδεύουν μερικές από τις πιο δυνατές μας αναμνήσεις. Ωστόσο, μόνο λίγοι από εμάς γνωρίζουμε ποια είναι η πορεία που διένυσε η αγαπημένη μας μπισκοτοποιία, για να καταφέρει να βρίσκεται 100 χρόνια στην «κορυφή» και να θεωρείται πλέον συνώνυμη της αξεπέραστης ποιότητας. Προτού μάθουμε περισσότερα, λοιπόν, για το ιστορικό αυτό «Π», αξίζει να γίνουμε συνοδοιπόροι στο «ταξίδι» της οικογένειας Παπαδοπούλου, από το χθες στο σήμερα.

Επίσκεψη του Σοφοκλή Βενιζέλου, λίγες ημέρες πριν ιδρύσει την Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση στο εργοστάσιο Αθηνών, στα Πετράλωνα, στις 9 Μαρτίου 1955. Ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος τον ξεναγεί.

Μία ανοδική πορεία με «πυξίδα» το μεράκι και την αγάπη για το μπισκότο

Τα δύσκολα χρόνια που ακολουθήσαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξαν καθοριστικά για την πορεία της εταιρείας Παπαδοπούλου. Καθώς ο Νίκος Παπαδόπουλος ταξίδευε σε χώρες του εξωτερικού προσπαθώντας να δικτυωθεί με τις σύγχρονες μπισκοτοβιομηχανίες, ο αδελφός του, Ευάγγελος Παπαδόπουλος, ο οποίος παρέμενε στην Ελλάδα, πραγματοποίησε σημαντικές επενδυτικές κινήσεις με σκοπό την επέκταση της παραγωγικής ικανότητας της επιχείρησης, ενώ οραματιζόταν τη δημιουργία μίας νέας, μεγαλύτερης παραγωγικής μονάδας.

Κάπως έτσι, η οικογένεια Παπαδοπούλου απέκτησε έναν καινοτόμο τεχνολογικό εξοπλισμό, αρκετούς νέους κωδικούς προϊόντων που αγαπήθηκαν από το ελληνικό κοινό, ενώ το 1957 εγκαινίασε την πρώτη μεγάλη βιομηχανική μονάδα της εταιρείας στη λεωφόρο Πέτρου Ράλλη, εκεί όπου τελικά στεγάστηκαν οι ακούραστες προσπάθειες και οι κόποι τόσων ετών.

Άλλωστε, όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά και ο ιδρυτής της εταιρείας Ευάγγελος Παπαδόπουλος, «εμείς οι παλαιοί κάναμε προσεκτικά βήματα και όχι ριψοκίνδυνα άλματα και εφαρμόζαμε μία στρατηγική μακρόπνοη. Έτσι, με σκληρή δουλειά και αισιοδοξία, με εντιμότητα και τόλμη, με σεβασμό στον καταναλωτή μας, είδαμε τους κόπους μας να πιάνουν τόπο». Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το άσβεστο μεράκι και την αστείρευτη αγάπη της οικογένειας για την τέχνη του μπισκότου, ήταν τα ισχυρά θεμέλια πάνω στα οποία στηρίχτηκε ένα διαχρονικό brand name.

Στιγμιότυπο από τη θεμελίωση του διοικητηρίου του εργοστασίου Θεσσαλονίκης στις 16 Απριλίου 1972.

Η βιωματική έκθεση που μας αποκαλύπτει μία ανεκτίμητη πολιτιστική παρακαταθήκη της Ελλάδας

Γνωρίζοντας ότι παράγει ποιοτικά προϊόντα υψηλών προδιαγραφών, η αμέσως επόμενη στρατηγική κίνηση της οικογένειας Παπαδοπούλου ήταν να «ντύσει» τα προϊόντα της με μία ξεχωριστή εμφάνιση, η οποία θα τους έδινε μεγαλύτερη εμπορική και πολιτιστική αξία, ανάλογη της ιστορίας και της πατρίδας τους. Ακριβώς για αυτό, η οικογένεια επιστράτευσε τα μεγαλύτερα τυπογραφεία και τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής, χαρίζοντας στο κοινό ένα σπάνιο δείγμα διαφήμισης, το οποίο παραμένει εξίσου ευρηματικό ακόμη και σήμερα.

Διαφήμιση για τα ΚΡΑΚΕΡΑΚΙΑ τη δεκαετία του 1950

Όσοι πραγματοποίησαν, μάλιστα, μία επίσκεψη στην έκθεση «ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 100 - Η ιστορία της Εταιρείας 1922-2022» στο μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων της εταιρείας Παπαδοπούλου, είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν πόσο καινοτόμο υπήρξε το όραμα της οικογένειας Παπαδοπούλου, για τα δεδομένα εκείνης της εποχής.

Μέσα από αυτή τη βιωματική έκθεση μας δόθηκε ουσιαστικά η δυνατότητα να εξερευνήσουμε έναν πολιτιστικό «θησαυρό», που μας αφηγήθηκε την ιστορία του τόπου μας παράλληλα με την ιστορία της εταιρείας Παπαδοπούλου, δηλαδή το ανεκτίμητο Ιστορικό Αρχείο της Βιομηχανίας Μπισκότων & Ειδών Διατροφής Ε.Ι.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε., το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μέσα από δέκα ενότητες με πάνω από 300 εκθέματα, «πλούσιο» οπτικοακουστικό υλικό, ιστορικά τεκμήρια και μεταξύ άλλων, ευφάνταστους διαδραστικούς σταθμούς για μικρούς και μεγάλους.

Εργάτριες του εργοστασίου Αθηνών στην Πέτρου Ράλλη κολλούν τις ετικέτες σε κουτιά μπισκότων. Δεκαετία '60.

Το χαρακτηριστικό κόκκινο «Π» και η ιστορία πίσω από τα αγαπημένα μας Caprice

Ένα από τα σημεία της έκθεσης για τον εορτασμό των 100 χρόνων της εταιρείας Παπαδοπούλου, στο οποίο πολλοί στάθηκαν, ήταν αναμφίβολα η παλιά εικόνα με το χαρακτηριστικό «Π» του brand. Και το γιατί, δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό. Για την ακρίβεια, αρκεί να σκεφτούμε πόσο έντονα έχει αποτυπωθεί αυτό «Π» στο μυαλό μας, για να καταλάβουμε πόσο σημαντική υπήρξε η επίδραση της εταιρείας Παπαδοπούλου στη διαμόρφωση της συνείδησης ενός απαιτητικού καταναλωτικού κοινού.

Το συγκεκριμένο λογότυπο, λοιπόν, το οποίο έχει συνδεθεί με τις πιο δυνατές μας αναμνήσεις, δημιουργήθηκε από τον Ευάγγελο Παπαδόπουλο το 1972 -δηλαδή έναν χρόνο πριν το άνοιγμα του δεύτερου εργοστασίου της εταιρείας στη Θεσσαλονίκη- και ήταν μία νέα εκδοχή του παλαιότερου σήματος, στο οποίο προστέθηκε μία περίτεχνη κορώνα. Αν παρατηρήσουμε λίγο καλύτερα το λογότυπο, θα δούμε πως την κορώνα συνθέτουν τέσσερις παιδικές φιγούρες, οι οποίες κρατιούνται χέρι-χέρι και σχηματίζουν ανάμεσά τους τρεις καρδιές. Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο σε ό,τι αφορά στο ιστορικό και αγαπημένο αυτό λογότυπο, είναι πως η κάθε φιγούρα συμβολίζει ένα από τα τέσσερα παιδιά του Ευάγγελου Παπαδόπουλου, δηλαδή την Ιωάννα, τον Αλέξανδρο, την Αλεξάνδρα-Μιράντα και τον Ανδρέα.

Μάλιστα, ένα από αυτά τα παιδιά και συγκεκριμένα ο μικρότερος γιος της οικογένειας, είναι το πρόσωπο στο οποίο οφείλουμε μερικές από τις πιο απολαυστικές στιγμές της ζωής μας, καθώς ήταν εκείνος που έπεισε τον πατέρα του, Ευάγγελο Παπαδόπουλο, να συστήσει στο κοινό τα Caprice το 1979. Συγκεκριμένα, σε ένα από τα επαγγελματικά ταξίδια που πραγματοποίησε ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος στο εξωτερικό μαζί με τον γιο του, ο μικρός είδε το μηχάνημα παραγωγής και γεμίσματος βάφλας και ενθουσιάστηκε, οπότε έπεισε τον πατέρα του να του εκπληρώσει το «καπρίτσιο» και να κυκλοφορήσει την πιο γλυκιά λατρεία που, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν έχει ηλικία.

Διαφήμιση Caprice του 1978

Η σπουδαία πορεία της εταιρείας Παπαδοπούλου, λοιπόν, η οποία φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια «ζωής», αποδεικνύει πως για να ευδοκιμήσει μία επιχείρηση και να καταφέρει να φτάσει στην «κορυφή» του κλάδου της, δεν αρκεί να διαθέτει ένα ποιοτικό, ανταγωνιστικό προϊόν. Χρειάζεται πρωτίστως να διοικείται από ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να οραματιστούν πέρα από την εποχή τους, ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τους καταναλωτές με αγάπη, σεβασμό και εντιμότητα, όπως ακριβώς και τα μέλη της οικογένειάς τους. Αυτό ακριβώς κάνει εδώ και έναν αιώνα η οικογένεια Παπαδοπούλου.

ΠΗΓΗ: Cnn.gr