«Γιατί τώρα;»: Ο Μπομπ Ντίλαν, οι Nirvana, οι ετεροχρονισμένες μηνύσεις και ένα πολύ σύνθετο ερώτημα

Κάποιοι γέλασαν, κάποιοι καθόλου. Το προφανές ερώτημα ήταν «γιατί τώρα;», ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί ποικιλοτρόπως και φυσικά με πολύ αντικρουόμενους μεταξύ τους τρόπους.

Όπως και στην περίπτωση της Σοφίας Μπεκατώρου, η μια απάντηση είναι «επειδή τώρα μπορεί». Συναισθηματικά, κοινωνικά, ή και νομικά σε κάποιες περιπτώσεις. Στον αντίποδα, υπάρχει ο σκεπτικισμός του «επειδή τώρα του/της λείπουν τα χρήματα».

Hurricane

Η υπόθεση του Μπομπ Ντίλαν θα πάρει το δρόμο του δικαστηρίου, στο οποίο θα βρεθεί αναγκαστικά ο 80χρονος κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Η υπόθεση της μηνύτριας βασίζεται αποκλειστικά στα όσα εκείνη λέει, καθώς είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν ιατροδικαστικά στοιχεία μισό αιώνα μετά τους υποτιθέμενους βιασμούς.

Οι υποστηρικτές του Ντίλαν χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Εκείνους που λένε ότι δεν το κάνεις αυτό σε ένα είδωλλο και μάλιστα στα 80 του, άστο να πάει· και εκείνοι που λένε, μα είναι δυνατόν να το θυμήθηκε 56 χρόνια μετά;

Οι υποστηρικτές της ανώνυμης μηνύτριας λένε ότι στην πραγματικότητα αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο δεν το ξεχνάς ποτέ και ποτέ δεν είναι αργά για δικαιοσύνη.

Επιπλέον, η ανώνυμη μηνύτρια εκμεταλεύτηκε ένα «παραθυράκι» που άνοιξε η αμερικανική δικαοσύνη για αδικήματα τέτοιου είδους τα οποία κανονικά έχουν παραγραφεί. Με μια σχετική νομοθέτηση, μπορεί κάποιος για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να «υπερκεράσει» την παραγραφή και να διεκδικήσει το δίκαιό του, σε σεξουαλικής φύσεως αδικήματα. Η κίνηση αυτή έγινε από το αμερικανικό νομικό σύστημα προφανώς για να συγχρονιστεί με το τσουνάμι του MeToo.

Φυσικά, το νομικό σύστημα πρέπει να συγχρονίζεται με τις τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες και επιταγές, συνεπώς η κίνηση αυτή ήταν μάλλον προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αυτό, είναι αναπόφευκτο να φέρει στην επιφάνεια πολλές καταγγελίες επί πραγματικών γεγονότων και κάποιες όχι αληθινές, ή όχι και τόσο αληθινές... Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις ετεροχρονισμένες καταγγελίες. Ο Έλβις Πρίσλεϊ και ο Μάικλ Τζάκσον είχαν δεχθεί αμφότεροι εκατοντάδες μηνύσεις από γυναίκες που υποστήριζαν ότι είχαν κάνει τα παιδιά τους. Ατυχώς για εκείνες, αυτό εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να αποδειχθεί. Σε κάθε περίπτωση είναι μάλλον απίθανο να είχαν γίνει τόσο πολλές φορές πατέρες και οι δύο τους.

Υπάρχουν και περιπτώσεις όπως εκείνη του Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα πεθάνει (δεν είναι και μικρός) διωκόμενος στις ΗΠΑ για μια υπόθεση βιασμού ανηλίκου η οποία συνέβη πολλές δεκαετίες νωρίτερα.

Διαβάστε περισσότερα στο Cnn.gr