Πώς είναι να κάνεις Τσικνοπέμπτη μαζί με τους... vegans φίλους σου

Ήταν Φεβρουάριος του 2018 όταν ο Μάνος, επιστήθιος φίλος και συνοδοιπόρος στις μικρές χαρές της ζωής, ανακοίνωσε σε όλη την παρέα πως αποφάσισε να κάνει μία διατροφική αλλαγή στη ζωή του και να στραφεί στη χορτοφαγία. Ναι, ο Μάνος που θεωρούσε το ψάρι… «φρούτο», που όποτε πηγαίναμε σε ταβέρνα γκρίνιαζε για την τιμή της χωριάτικης και φεύγοντας έπαιρνε πακέτο για το σπίτι μισή μερίδα παϊδάκια αρνίσια για «κλείσιμο». Προσπάθησα να μην γελάσω με τη δήλωσή του και είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου, τα εξής: «Μάνο, δεν κάνουν πλάκα με αυτά τα πράγματα. Σκέψου απλά την Τσικνοπέμπτη που έρχεται…». Λίγες ημέρες αργότερα και ενώ είχαμε μαζευτεί στο σπίτι του Γιώργου για να ψήσουμε, κατάλαβα πως ο Μάνος είχε κάτι διαφορετικό στο μυαλό του.

Όπως κάθε χρόνο, ο Γιώργος έβαλε την ψησταριά, το σπίτι και το μεράκι του, ο Μάνος έφερε τις μπύρες και εγώ την «πρώτη ύλη». Παρότι το ψήσιμο πήγε καλύτερα από ποτέ, το μαρινάρισμα ήταν «λουκούμι» και είχαμε διαλέξει τα καλύτερα φιλέτα από το κρεοπωλείο, ο Μάνος είχε πάρει την απόφασή του και δεν μπήκε καν στον πειρασμό να δοκιμάσει τα κρεατικά. Βλέποντάς τον να τσιμπολογάει τις λίγες vegan επιλογές που υπήρχαν στο τραπέζι, τις πίτες και τις τηγανιτές πατάτες που βουτούσε λαίμαργα στην κέτσαπ, ήξερα πως η Τσικνοπέμπτη για τον vegan φίλο μου, ήταν μία Πέμπτη σαν όλες τις άλλες. Και οι Τσικνοπέμπτες για έναν γνήσιο καλοφαγά, όπως είναι ο Μάνος, έχουν εξέχουσα σημασία, αφού είναι κάτι σαν «δεύτερα» γενέθλια για όλη την παρέα.

Τσικνίζουμε επαναστατικά και «Viva la Vegan»

Θέλοντας να αποφύγουμε το «φιάσκο» της προηγούμενης χρονιάς, το 2019 αποφασίσαμε με τον Γιώργο να λάβουμε σοβαρά μέτρα και να κηρύξουμε μία μικρή «επανάσταση». Να πούμε, δηλαδή, «Viva la Vegan» υπέρ του φίλου Μάνου, αλλά και κάθε vegan που αισθάνεται εκτοπισμένος από την πλειονότητα των κρεατοφάγων της παρέας του. Μπορεί να ένιωσα κάπως αμήχανα, όταν ζήτησα από τον μανάβη -ανήμερα της Τσικνοπέμπτης- μανιτάρια και μελιτζάνες, μπορεί ο Γιώργος να τρόμαζε στην ιδέα πως θα πρόδιδε την υπερσύγχρονη σχάρα του για να ψήσει κρεμμύδια και καρότα, έπρεπε όμως να στηρίξουμε την επιλογή του vegan φίλου μας και για μία ακόμη Τσικνοπέμπτη, να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό του. Διότι αν δεν απολαμβάναμε και δεν χαιρόμασταν εξίσου την καθιερωμένη «ιεροτελεστία» της Τσικνοπέμπτης, που κρατάει τόσα χρόνια όσα και η φιλία μας, τι αξία θα είχαν τα μπριζολάκια και τα ribeye; Έτσι, όχι μόνο μπιφτέκι, αλλά μανιτάρια και πιπεριές, ψήσαμε εκείνη την Τσικνοπέμπτη! Αυτό που κανένας δεν περίμενε, βέβαια, ήταν το «ντόμινο» αλλαγών που θα ακολουθούσε, έπειτα από αυτή την επική συνάντηση.