Ρετρό ιστορίες: Πέντε χρόνια χωρίς τον Λες Σάνον (photos)

Ο ποδοσφαιράνθρωπος από το Λίβερπουλ κοουτσάρισε στη διάρκεια της προπονητικής του καριέρας έξι ελληνικές ομάδες, πανηγυρίζοντας με τις δύο απ’ αυτές τρεις κατακτήσεις Κυπέλλου Ελλάδας: Mε το ν ΠΑΟΚ το 1972 και το 1974 και με τον Ηρακλή το 1976.

Ηταν λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου (σέντερ φορ και ο ίδιος άλλωστε ως ποδοσφαιριστής) και της πειθαρχίας, αυστηρός ως προπονητής αλλά πολύ οικείος ως άνθρωπος. Στον ΠΑΟΚ τον έφερε ο Γιώργος Παντελάκης με τον τότε ανταποκριτή της ΕΡΤ στο Λονδίνο, Λάμπη Τσιριγωτάκη να έχει δώσει γι’ αυτόν συστάσεις στους ανθρώπου του «Δικεφάλου του Βορρά».

Με τον Γιώργο Κούδα, τον οποίο ο ίδιος καθιέρωσε ως «δεκάρι», δεν είχε τις καλύτερες των σχέσεων, αλλά ο αλληλοσεβασμός και η εκτίμηση που υπήρχε μεταξύ τους παρουσιάζεται ανάγλυφα στα λεγόμενα του «Μεγαλέξανδρου» γι’ αυτόν: «Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Σάνον, διέκρινα έναν διαφορετικό άνθρωπο σε σχέση με εκείνον που έζησα τα επόμενα χρόνια. Είχε την κλασική εγγλέζικη νοοτροπία, γνωρίζοντας πως για να δημιουργήσει και να πετύχει έπρεπε να δουλέψει σκληρά. Ήταν ένας άνθρωπος που συνδύαζε το χιούμορ με την εποικοδομητική δουλειά, έχοντας την κατανόηση και την ανταπόκριση των παικτών για όσα ζητούσε ο ίδιος από αυτούς στις προπονήσεις. Ο Σάνον ήταν φίλος με τους παίκτες και είχε το μοναδικό χάρισμα να πείθει τον ποδοσφαιριστή για την αξία του. Έπαιρνε πάντα το κάτι παραπάνω και έκανε σπάνιους παραλληλισμούς και συγκρίσεις για να εισπράξει από τον παίκτη τα μέγιστα», είχε πει χαρακτηριστικά σκιαγραφώντας την προσωπικότητα του Αγγλου τεχνικού.

Με τον ΠΑΟΚ το 1973 ο Σάνον έφτασε έως τα προημιτελικά του κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου αποκλείστηκε από τη Μίλαν ενώ πανηγύρισε την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας το 1972 (2-1 τον Παναθηναϊκό) και το 1974 (2-2 παρ., 4-3 πεν.). Δύο χρόνια αργότερα στις 9 Ιουνίου 1976 πανηγύρισε την κατάκτηση ενός ακόμα κυπέλλου Ελλάδας με τον Ηρακλή (4-4 παρ., 6-5 πεν.).

Στη διάρκεια της καριέρας του κάθισε ακόμα στον πάγκο άλλων τεσσάρων ελληνικών ομάδων, των Ολυμπιακού, Παναχαϊκής, ΟΦΗ και Αιγάλεω.

Διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του επαφές με τους βετεράνους ποδοσφαιριστές των ομάδων όπου εργάστηκε, ενώ επέστρεψε αρκετές φορές στη Θεσσαλονίκη.

Ως ποδοσφαιριστής ξεκίνησε την καριέρα του από την Λίβερπουλ και έκανε το ντεμπούτο του στο αγγλικό πρωτάθλημα στις 17 Απριλίου 1948, στο Άνφιλντ, με αντίπαλο την Μάντσεστερ Σίτι, περνώντας στο παιχνίδι ως αλλαγή - στη θέση του Αλμπερτ Στάμπινς. Το μοναδικό του γκολ με την ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ το πέτυχε στις 30 Αυγούστου 1948, στη νίκη των Reds επί της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ με σκορ 2-1.

Το 1949 πήγε στην Μπέρνλεϊ Φ.Κ., με την οποία σκόραρε 39 τέρματα σε πάνω από 260 συμμετοχές. Εκεί αγωνίστηκε ως το τέλος της καριέρας του το 1958 και μάλιστα ως αρχηγός.

Το 1959 ξεκίνησε προπονητική καριέρα , αναλαμβάνοντας την Εβερτον, ενώ το 1962 εντάχθηκε στο δυναμικό της Άρσεναλ.

Έπειτα από μία τετραετία στο γήπεδο του Χάιμπουρι, ανέλαβε προπονητής στην Μπέρι, ομάδα της Β΄ κατηγορίας. Το 1969, έπειτα από κάποια σκαμπανεβάσματα σε νίκες και ήττες, η ομάδα του υποβιβάστηκε και ο Σάνον ανέλαβε την προπόνηση των παικτών της Μπλάκπουλ, την οποία πέτυχε να την ξαναφέρει στην Α΄ κατηγορία. Δεν είχε όμως ίδια επιτυχία με τους Σισάιντερς το 1971.

Από το 1971 ως το 1974 ήταν τεχνικός του ΠΑΟΚ, με τον οποίο κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο Ελλάδος, το 1972 και το 1974. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του ήταν ότι δημιούργησε (στις αρχές της δεκαετίας του '70) έναν πολύ μεγάλο ΠΑΟΚ, που έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος (με τον Γκιούλα Λόραντ στον πάγκο) την περίοδο 1975-1976.

Η καριέρα του στην Ελλάδα συνεχίστηκε στον Ηρακλή (1975-76) με τον οποίο επίσης κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1976, στον ΟΦΗ (1979-80, 1982-84). Πέρασε επίσης από τον πάγκο του Ολυμπιακού Π., του Εθνικού Π. και του Α.Ο. Αιγάλεω. Το τελευταίο αθλητικό πόστο στην καριέρα του ήταν στη Λούτον Τάουν.