Ρετρό ιστορίες: Πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα (photos)

Κάποιοι περνούν και χάνονται στην πορεία του χρόνου, σαν πυροτεχνήματα, κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να υπάρχουν και να μακροημερεύουν στο χώρο του αθλητισμού από το πόστο που τους γνωρίσαμε ή από κάποιο άλλο, διαφορετικό.

Ο χρόνος θα αποφασίσει, βάσει των πεπραγμένων τους, για την υστεροφημία τους.

Εμείς απλά θα θυμηθούμε πώς ήταν κάποιοι απ' αυτούς όταν πρωτοξεκίνησαν την καριέρα τους και πώς είναι τώρα...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ

Από την 25η Ιανουαρίου 1999 που χρονολογείται η φωτογραφία αριστερά, μέχρι την 17η Απριλίου 2011 που χρονολογείται η φωτογραφία δεξιά, για τον Αντώνη Νικοπολίδη κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Από τη «σκιά» του Γιόζεφ Βάντσικ στην καταξίωση, κάτω από τα δοκάρια του Παναθηναϊκού και από το «τριφύλλι» στον Ολυμπιακό μέσα σε εντάσεις και αντιδράσεις, με τον ίδιο να βιώνει μια εξίσου μεγάλη καριέρα και διακρίσεις. Και τώρα, βετεράνος πια, να υπηρετεί λίαν εσχάτως το ποδόσφαιρο από ένα άλλο πόστο, αυτό του βοηθού προπονητή, στο πλευρό του τεχνικού του Ολυμπιακού, Λεονάρντο Ζαρντίμ. Η αλλαγή στην εικόνα εμφανής, με τους «εχθρούς» του να υποστηρίζουν πως δεν έμεινε μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Αυτό όμως τελικά είναι κάτι που το ξέρει μόνο ο ίδιος...

***

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Με το εθνόσημο στις 30 Οκτωβρίου 1990, παίκτης του Αρη ακόμα, με τη γραβάτα που φέρει το σήμα της ΑΕΚ στις 10 Φεβρουαρίου 2012. Η διαδρομή μακρινή για το Βασίλη Δημητριάδη που γεύτηκε χαρές (τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Ελλάδας, καθώς και δυο χρονιές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος) ως παίκτης της «Ενωσης», αλλά έμελλε να ζήσει και πίκρες ως παράγοντάς της. Και τις ζει ακόμα. Περιμένοντας και αυτός όπως και όλοι οι άλλοι «ασυμβίβαστοι» - ακριβώς επειδή συνέβαλαν ο καθένας με τον τρόπο του στη δημιουργία του μεγαλείου της ΑΕΚ - πρώην ποδοσφαιριστές της, να «περάσει η μπόρα» και να ξαναβρεθεί εκεί που της αξίζει...

***

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ

Παίκτης του Παναθηναϊκού στις 16 Σεπτεμβρίου 1998, αριστερά, ο κύριος «121 συμμετοχές στην Εθνική ομάδα», δεξιά (δύο ημέρες πριν η συγκεκριμένη φωτογραφία, στις 10 Οκτωβρίου 2012). Από τον Παναθηναϊκό έχει πια φύγει για άλλες πολιτείες και πιο συγκεκριμένα για την Αγγλία και τη Φούλαμ. Από την Εθνική ομάδα, όμως, ο Γιώργος Καραγκούνης, μοιάζει να μην πρόκειται να φύγει ποτέ. Είναι περίεργο κι όμως όσο χρόνων κι αν είναι κανείς, είτε πολύ νέος, είτε μεγαλύτερος, τού δημιουργείται η αίσθηση ότι ο «τυπάρας» έπαιζε από πάντα στην Εθνική ομάδα. Είναι άραγε η δική του παθολογική αγάπη για την Εθνική που του «επιστρέφεται» στο πολλαπλάσιο; Είναι κάποιο... μεταφυσικό φαινόμενο; Κανείς δεν θα μπορέσει να απαντήσει. Απλά, μερικοί άνθρωποι γεννιούνται για ένα συγκεκριμένο σκοπό...

***

ΛΑΓΙΟΣ ΝΤΕΤΑΡΙ

Από τη συνέντευξη Τύπου επ' ευκαιρία της άφιξής του στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1988, στην επίσκεψή του στο γήπεδο, όπου προπονείται η Εθνική Ελλάδας στη Βουδαπέστη, το Νοέμβρη του 2007. Ο Λάγιος Ντέταρι, η υποδοχή του οποίου στις 13 Ιουλίου 1988 από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, παραμένει μέχρι σήμερα αξεπέραστη σε παλμό και όγκο, είναι πια προπονητής στην πατρίδα του και πιθανότατα αναπολεί τις μεγάλες στιγμές που έζησε ως ποδοσφαιριστής. Στην Ελλάδα, λατρεύτηκε και αποθεώθηκε όσο λίγοι. Αν ανταπέδωσε; Σίγουρα έδωσε πολλά, αλλά θα μπορούσε να δώσει περισσότερα. Ο Γιώργος Κοσκωτάς πιστώνεται την έλευσή του, αλλά σε ένα - μεγάλο - βαθμό χρεώνεται (λόγω των διοικητικών προβλημάτων που δημιούργησε στον Ολυμπιακό) και την μικρότερη του αναμενομένου προσφορά στους «ερυθρόλευκους», του κατά γενική ομολογία τελευταίου μεγάλου Ούγγρου ποδοσφαιριστή...

***

ΓΙΟΥΡΚΑΣ ΣΕΪΤΑΡΙΔΗΣ

Από την εποχή των ονείρων στον ΠΑΣ Γιάννινα (14 Οκτωβρίου 1999) στην εποχή της συνειδητοποίησης στον Παναθηναϊκό (30 Αυγούστου 2012). Ενδιάμεσα, πολύ ταλέντο, στιγμές δόξας, σημαντικές ευρωπαϊκές παραστάσεις, ενδεχομένως όμως και κάποιες κακές (ή έστω ατυχείς...) επιλογές. Ο Seitaridis για τον οποίο αναρωτιόταν ο Αλεξ Φέργκιουσον είναι πάλι εδώ, ή τουλάχιστον αυτή τη διάθεση έχει. Με δεδομένες τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες (αυτές, άλλωστε, ουδέποτε αμφισβητήθηκαν...), αν είναι γερός και δυνατός, φέτος θα έχει την ευκαιρία για ένα δυναμικό come back. Aπό τον ίδιο εξαρτάται...

***

ΝΤΟΥΣΑΝ ΜΠΑΓΕΒΙΤΣ

Προπονητής της ΑΕΚ, στις 2 Ιουλίου 1992 (αριστερά), προπονητής του Ατρομήτου στις 24 Σεπτεμβρίου 2012 (δεξιά). Μια προπονητική καριέρα που αριθμεί (με μικρές ή μεγαλύτερες διακοπές) 28 χρόνια (από το 1984) και συνεχίζει... Ο «πρίγκιπας του Νερέτβα» αγαπήθηκε και μισήθηκε πολύ. Συμβαίνει, άλλωστε, με όλους τους σημαντικούς ανθρώπους να γεννούν ακραία συναισθήματα. Πέρασε από τους πάγκους όλων των μεγάλων ομάδων, πλην του Παναθηναϊκού και ακόμα και όταν δεν κατάφερε να συνοδεύσει την παρουσία του με κάποιο τρόπαιο, θαυμάστηκε το ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι ομάδες του. Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που κανείς, φίλος ή εχθρός, δεν τόλμησε ποτέ να του αμφισβητήσει. Είναι καλός «αρχιτέκτονας». Ξέρει να χτίζει ομάδες. Για όλα τα άλλα υπάρχουν (βάσιμες ή αβάσιμες) ενστάσεις...

***

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Από τον Ακράτητο (5 Αυγούστου 2000, αριστερά) στον Πανθρακικό (15 Σεπτεμβρίου 2012, δεξιά). Και ενδιάμεσα, Μπέρνλεϊ, Παναθηναϊκός, Λέτσε, Διναμό Ζάγκρεμπ, Θέλτα Βίγκο, Λεβαδειακός. Με τον Παναθηναϊκό γνώρισε την κορύφωση της καριέρας του, αλλά οι σχέσεις του με το σύλλογο ήταν σχέσεις... πάθους. Πρώτος σκόρερ την πρώτη χρονιά του, βοήθησε στην κατάκτηση του νταμπλ, στη συνέχεια έγινε και αρχηγός, υπέγραψε ηγεμονικό συμβόλαιο, αλλά τελικά δεν έφυγε με τις καλύτερες συνθήκες. Εσχάτως, ως παίκτης του Πανθρακικού, αποτέλεσε το «δήμιο» του «τριφυλλιού». Τουλάχιστον, σε όλες τις εν Ελλάδι ομάδες του, ουδέποτε αποχωρίστηκε το πράσινο χρώμα...

***

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗΣ

Από την Παναχαϊκή (3 Αυγούστου 1999, αριστερά), στον Παναθηναϊκό (30 Αυγούστου 2012) και από εκεί στην «αποπομπή». Ενδιάμεσα σε ΑΕΚ και Μπενφίκα. Ενας παίκτης που ουδέποτε πέρασε απαρατήρητος. Τόσο για τα προσόντα του, όσο και για την προσωπικότητά του. Αναζητά ήδη τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, μετά το «άκομψο» διαζύγιο με τους «πράσινους». Ηταν, άραγε, το... κακό παιδί των αποδυτηρίων, όπως άφησαν να εννοηθεί από το περιβάλλον του «τριφυλλιού», ή ενοχλούσε το γεγονός ότι είχε άποψη και ήθελε να την εκφράζει; Δύσκολα θα μάθει κανείς. Ισως πάλι η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα δεν θα χαθεί χωρίς αυτόν, αλλά ούτε και ο ίδιος χωρίς τον Παναθηναϊκό...

***

ΧΟΚΑΝ ΣΑΝΤΜΠΕΡΓΚ

Από τις 26 Μαϊου 1985 (αριστερά) και την ΑΕΚ, στις 24 Οκτωβρίου 2007 (δεξιά) στην προπόνηση της «Ενωσης» για τα προκριμαιτκά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ως προπονητής της Ελφσμποργκ. Ο 54χρονος σήμερα Σουηδός Χόκαν Σάντμπεργκ αγαπήθηκε από τους φίλους της ΑΕΚ, αλλά κι εκείνος δεν τους άφησε... παραπονεμένους, καθώς σε 80 εμφανίσεις πέτυχε 30 γκολ. Δυνατός επιθετικός, με πολύ καλή τεχνική, ταλαιπωρήθηκε στη συνέχεια από συχνούς τραυματισμούς. Αυτοί ήταν που δεν του επέτρεψαν να προσφέρει στον Ολυμπιακό, όπου μετακόμισε το 1987, όσα πρόσφερε στην ΑΕΚ, αυτοί ήταν που τον υποχρέωσαν να σταματήσει πολύ νωρίς, μόλις στα 31 χρόνια του, την ποδοσφαιρική του καριέρα...

***

ΛΟΥΚΑΣ ΒΥΝΤΡΑ

Από τον Πανηλειακό (5 Σεπτεμβρίου 1999, αριστερά) στον Παναθηναϊκό (30 Αυγούστου 2012, δεξιά) με ενδιάμεσο σταθμό τη Βέροια (ως δανεικός από τον Πανηλειακό), ο Λουκάς Βύντρα υπήρξε ο παίκτης που οι οπαδοί του «τριφυλλιού» αγαπάνε να... μισούν. Οι σχέσεις του μαζί τους έχει περάσει από πολλά στάδια και διακυμάνσεις, αφού αδυνατούσαν να αντιληφθούν τους λόγους για τους οποίους οι εκάστοτε προπονητές του ξεκινούσαν απ' αυτόν την ενδεκάδα. Εσχάτως, ωστόσο, οι σχέσεις του με τους οπαδούς έχουν εξομαλυνθεί αφού σχεδόν όλοι πια του αναγνωρίζουν το πάθος και την αγωνιστικότητα που επιδεικνύει σε κάθε αγωνιστική. Σε κάποια παιχνίδια, μάλιστα, ευτύχησε να ακούσει το όνομά του ως σύνθημα, κάτι αδιανόητο λίγα χρόνια πριν...

***

ΖΗΣΗΣ ΒΡΥΖΑΣ

Από παίκτης του ΠΑΟΚ (17 Σεπτεμβρίου 1998, αριστερά), πρόεδρος (3 Σεπτεμβρίου 2012), έτοιμος να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της αγαπημένης του ομάδας. Η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του με τον «Δικέφαλο του Βορρά» το γκολ στο Χάιμπουρι στις 30 Σεπτεμβρίου 1997 που χάρισε στον ΠΑΟΚ την πρόκριση εις βάρος της Αρσεναλ στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του με την Εθνική ομάδα η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004. Ανέλαβε την προεδρία, σε μια κρίσιμη χρονικά στιγμή, διαδεχόμενος τον Θοδωρή Ζαγοράκη και παραδίδει στον Ιβάν Σαββίδη. Λειτουργώντας πάντα με γνώμονα το συμφέρον του ΠΑΟΚ...

***

ΝΤΑΡΚΟ ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ

Από παίκτης της Γιουβέντους (η φωτογραφία αριστερά, στις 24 Νοεμβρίου 1999, κατά την άφιξη στην Αθήνα για μια αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ), παίκτης και στη συνέχεια παράγοντας των Πειραιωτών (η φωτογραφία δεξιά, στις 26 Αυγούστου 2012). Σήμερα είναι επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ των «ερυθρόλευκων» και σύμβουλος επί των μεταγραφών της διοίκησης, αφού πρώτα αγωνίστηκε με επιτυχία στο λιμάνι και σταμάτησε αιφνίδια την καριέρα του, λόγω ενός προβλήματος υγείας που ευτυχώς γι' αυτόν, διεγνώσθη εγκαίρως από τους γιατρούς του Ολυμπιακού.

***

ΟΛΕ ΣΚΟΜΠΟΕ

Από παίκτης του Αρη (15 Οκτωβρίου 1979, αριστερά), προπονητής του για ένα μικρό διάστημα τη σεζόν 2003-2004 (18 Ιανουαρίου 2004 η φωτογραφία, δεξιά, σε ματς με την Προοδευτική). Ο Δανός υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία των «κιτρίνων» συνθέτοντας μια εξαιρετική τριπλέτα με τους Κούη και Σεμερτζίδη. Υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής πορείας του Αρη την ποδοσφαιρική σεζόν 1979-'80. Σήμερα ασχολείται με την προπονητική και τη δημοσιογραφία στην πατρίδα του, ενώ ήρθε στην Ελλάδα για να γράψει την αυτοβιογραφία του.

***

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ

Από τη φανέλα με το εθνόσημο (28 Ιουνίου 2001, Εθνική Παίδων), αριστερά, σ' αυτή του πρωταθλητή Ευρώπης, Ολυμπιακού (4 Οκτωβρίου 2012), δεξιά. Από τον Ολυμπιακό στην Ολύμπια Λάρισας, ξανά στον Ολυμπιακό, στη συνέχεια στην Ουνικάχα Μάλαγα και ξανά στο λιμάνι, για να κερδίσει εκτός από τον τίτλο του Πρωταθλητή Ελλάδας και Ευρώπης και αυτόν του πιο βελτιωμένου παίκτη της σεζόν. Ο Γιώργος Πρίντεζης δούλεψε πολύ και ανταμείφθηκε. Κορυφαία στιγμή της καριέρας του (μέχρι την επόμενη;) το απίστευτο καλάθι στον τελικό της Ευρωλίγκα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ.

***

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ

Από τη φανέλα του Ηρακλή (24 Σεπτεμβρίου 2001), αριστερά, σ' αυτήν του Παναθηναϊκού (17 Σεπτεμβρίου 2012) δεξιά. Ο 3D του «τριφυλλιού» έχει διανύσει μέσα σ' αυτά τα 11 χρόνια μια τεράστια απόσταση μέσα στην οποία χώρεσαν 7 πρωταθλήματα Ελλάδας, 6 κύπελλα, 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης, 1 χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ (2005) και ένα αργυρό στο Μουντομπάσκετ (2006). Στα χέρια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έγινε ολοκληρωμένος παίκτης, στην οικογένεια του Παναθηναϊκού ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Εχει κερδίσει σχεδόν τα πάντα, έχει χάσει ελάχιστα. Αυτό όμως που δεν φαίνεται να χάνει με τίποτα, είναι η σεμνότητα που ανέκαθεν τον χαρακτήριζε...

***