Σιδέρης Τασιάδης... Οταν η Ελλάδα «τρώει» τα παιδιά της!

Ο Σιδέρης Τασιάδης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο C1 του κανόε καγιάκ σλάλομ με επίδοση 98.09, αλλά αυτό το μετάλλιο δεν είναι ελληνικό ούτε ο ίδιος αισθάνεται Ελληνας. Αν και οι γονείς του είναι Ελληνες ο ίδιος, γεννημένος στο Αουγκσμπουργκ, αισθάνεται Γερμανός. Ισως επειδή ποτέ κανένας δεν τον αναζήτησε από την Ελλάδα όπως λέει χαρακτηριστικά.

Η Γερμανία κάνοντας τους υπολογισμούς της για τα μετάλλια, υπολόγισε δύο στο κανόε καγιάκ σλάλομ. Αν σκεφτεί κανείς πως πήγε στο Λονδίνο με τέσσερα σκάφη, δύο μετάλλια ήταν εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο. Ωστόσο, όποιος είναι αθλητής της Εθνικής Γερμανίας είναι αυτόματα υποψήφιος για μετάλλιο. Ο 22χρονος Σιδέρης Τασιάδης το γνώριζε παρόλο που δημοσίως παρουσιαζόταν επιφυλακτικός. Ηθελε να φτάσει στον τελικό, έλεγε. Και ναι, ένα μετάλλιο, θα ήταν κάτι. Αλλά για τη νίκη και την κατάκτηση του μεταλλίου απέφευγε να μιλήσει. Ηταν άλλωστε η πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μέσα του δεν σιγόκαιγε η επιθυμία. Λίγες εβδομάδες πριν έκανε στο αριστερό του χέρι ένα τατουάζ. Τους πέντε ολυμπιακούς κύκλους. «200 ευρώ και μισή ώρα πόνο, αλλά άξιζε τον κόπο», είπε. «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός». Οπως αποδείχτηκε, αυτό το τατουάζ του έφερε γούρι.

Ο Τασιάδης απόλαυσε κάθε στιγμή στο Λονδίνο, αμέσως μόλις πάτησε το πόδι της η γερμανική αποστολή. Όλα τα έβρισκε τόσο «cool» όπως έλεγε που οι συναθλητές του άρχισαν να τον χαρακτηρίζουν με τη συγκεκριμένη λέξη. «Ο Τασιάδης είναι cool».

«Είναι όλα τόσο cool. Aκόμα και το Ολυμπιακό Χωριό είναι cool, άσχετα που εμείς απομακρυνθήκαμε λίγο πριν τους αγώνες μας γιατί οι κωπηλάτες σλάλομ χρειάζονται ησυχία και αυτοσυγκέντρωση. Και το Ολυμπιακό Πάρκο είναι cool», λέει χαρακτηριστικά.

Και φυσικά το μετάλλιο είναι ακόμα πιο cool. Ο ίδιος το ήθελε, οι προπονητές του τον εμπιστεύονταν. «Ο Τασιάδης διαθέτει αντοχή στην πίεση σε εξαιρετικά υψηλό βαθμό. Γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ότι κάθε λάθος μπορεί να σημάνει το τέλος και είναι εξαιρετικά προσεκτικός. Εχει μια εξαιρετική αίσθηση του νερού», λέει ο προπονητής του Σέρεν Κάουφμαν.

Τέσσερα χρόνια πριν ήταν ο συναθλητής του (ανήκουν στον ίδιο σύλλογο) Αλεξάντερ Γκριμ που κέρδισε το πρώτο χρυσό στο αγώνισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Τώρα ο Τασιάδης έφερε το ασημένιο. Ενας Ελληνας λοιπόν διέσωσε το γόητρο της Γερμανίας στο κανόε καγιάκ; Αν το πει κανείς στον Τασιάδη θα απαντήσει με ένα χαμόγελο. Οι γονείς του είναι Ελληνες, ο παππούς του ζει ακόμα σε ένα απομακρυσμένο χωριό του Εβρου. Όμως, από την Ελλάδα ποτέ δεν τον αναζήτησε κανείς, ούτε ενδιαφέρθηκε να τον βοηθήσει, όπως λέει με παράπονο. Ο ίδιος μεγάλωσε στο Αουγκσμπουργκ.

«Στην Ελλάδα πήγα τρεις φορές τα τελευταία δέκα χρόνια», λέει. Δεν αισθάνεται διχασμένος ανάμεσα στην γενέτειρα των γονιών του και τη δική του. Ο μόνος του σκοπός ήταν να αγωνιστεί για το μετάλλιο. Και αυτό έκανε. Δεν ταλαντεύτηκε ανάμεσα σε δύο σημαίες. Αισθάνεται Γερμανός και έχει στο μυαλό του μόνο τη γερμανική σημαία. «Θέλω να μείνω για πάντα στη Γερμανία», λέει χαρακτηριστικά.

Για την Ελλάδα και την οικονομική της κατάσταση έχει άποψη και δεν διστάζει να την γνωστοποιήσει: «Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά ο τρόπος που λειτουργούσε η δημόσια διοίκησή της θα οδηγούσε αναπόφευκτα στα αποτελέσματα που βλέπουμε. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Ο,τι έγινε μοιραία θα ερχόταν η στιγμή να συμβεί», υποστηρίζει.

Όλα αυτά όμως για τον ίδιο δεν έχουν πια σημασία. Σημασία έχει το μετάλλιο που κέρδισε. Δίπλα του σε όλη την προσπάθειά του βρισκόταν η οικογένειά του και η κοπέλα του η Κλώντια. Ολοι τον πίστευαν κι εκείνος τους δικαίωσε.

Ακόμα και τον Ολυμπιονίκη συναθλητή του Αλεξάντερ Γκριμ. «Η πίεση θα είναι μεγάλη, αλλά επειδή εγώ ξέρω καλά τον Σιδέρη, αυτή θα λειτουργήσει σαν κίνητρο για τον ίδιο. Οι άλλοι φοβούνται μήπως χάσουν. Ο Σιδέρης όχι. Γι’ αυτό θα κερδίσει». Σα να το ήξερε…