Τα γενέθλια ενός... τρομοκράτη που δεν φοβήθηκε να δακρύσει (videos)

Αλήθεια, ποιος μπορεί να ξεχάσει το καλοκαίρι του 2008, τότε που το αεροδρόμιο «Μακεδονία» φορούσε τα... ασπρόμαυρα για να υποδεχτεί τον Πάμπλο Γκαρσία; Σε ηλικία 31 ετών, τότε, ο Ουρουγουανός πατούσε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη για χάρη του ΠΑΟΚ και 2.000 φίλοι του «Δικέφαλου του Βορρά» τον υποδέχονταν ως το νέο ίνδαλμα που θα ανέβαζε επίπεδο την αγαπημένη τους ομάδα. Ακόμα και όταν κάποιος οπαδός του ΠΑΟΚ προσπάθησε να τον φιλήσει, εκείνος τον κοίταξε με ένα βλέμμα... παγόβουνο.

Τίτλο δεν έχει πανηγυρίσει ακόμα με τον ΠΑΟΚ, αλλά ο Πάμπλο Γκαρσία αγάπησε και αγαπήθηκε στην Τούμπα όσο λίγοι. Λατρεύτηκε, λάτρεψε, συνεχίζει να λατρεύει τον ΠΑΟΚ και θα λατρεύεται για πάντα... Πολλοί φίλοι αντίπαλων ομάδων τον μίσησαν, αλλά ποιος, άραγε δεν έχει παραδεχτεί: «Έναν τέτοιο παίκτη θα ήθελα στην ομάδα μου»; Ψυχρό βλέμμα, «ωμός», ποτέ δεν «μάσησε» τα λόγια του, δυνατός στην ψυχή και στην καρδιά, έχει στάση ζωής το περίφημο: «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»...

Είναι ο άνθρωπος, ο οποίος στις 16 Νοεμβρίου 2008 λόγω της γροθιάς του στον Ντιόγκο στο ματς με τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκη», μετατράπηκε σε επαναστάτη στο μυαλό των φίλων του ΠΑΟΚ. Στον επαναστάση που έριχνε γροθιά στο κατεστημένο της Αθήνας, του Ολυμπιακού και του Κάκου («νομίζει ότι είναι ο Κολίνα, αλλά δεν είναι. Ο Κολίνα είναι μόνο ένας», έχει πει ο Ουρουγουανός για τον Κερκυραίο ρέφερι).

Το σύνθημα δεν άργησε να βγει. Δεν ήθελαν και πολύ, άλλωστε, οι φίλοι του ΠΑΟΚ... «ΠΑΟΚ, θρησκέια, τρομοκρατία... τιμή και δόξα στον Πάμπλο, τον Γκαρσία». Σύνθημα σε κάθε γήπεδο που παίζει ο Δικέφαλος, σε μπλούζες, σε τοίχους, σε πανό...

Το... κίνημα Πάμπλο Γκαρσία αποκτά διαρκώς νέους φανατικούς φίλους και τον Οκτώβριο του 2011 περισσότεροι από 1.000 φίλαθλοι τον αποθέωσαν στη Σκύδρα, στα εγκαίνια του συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ Pablo Garcia. Η αλήθεια είναι ότι τον κόσμο κάτω από το μπαλκόνι που εθεάθη ο Ουρουγουανός θα τον ζήλευαν πολλοί πολιτικοί στις πρόσφατες συγκεντρώσεις...

Φυσικά, ο Γκαρσία, όπως δεν φοβάται να μιλήσει έξω από τα δόντια, δεν φοβάται να βγάλει προς τα έξω και τον ευαίσθητο χαρακτήρα του. Μεγαλείο ψυχής...

Στις 21 Φεβρουαρίου 2010 ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό. Ο Ουρουγουανός πριν από πέντε ημέρες έχει χάσει τη μητέρα του σε ηλικία μόλις 53 ετών. Επιστρέφει, παίζει βασικός και στο 60' η κάμερα ζουμάρει στο πρόσωπό του. Έχει στήσει τη μπάλα πλάγια δεξιά, μπροστά στη θύρα 4 και είναι αποφασισμένος να τη στείλει στα δίχτυα. Σαν σενάριο βγαλμένο από ταινία, ο Τζόρβας βλέπει τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του και ο Γκαρσία για πρώτη φορά σηκώνει το βλέμμα στον ουρανό και ξεσπά σε κλάματα...

Παράλληλα, βέβαια, έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει με χιούμορ, ακόμα και... δύσκολες καταστάσεις, όπως αυτή σε ματς με τον Ολυμπιακό Βόλου!

Τον Ιανουάριο του 2010 αποδέχεται μείωση αποδοχών 30% και ανανεώνει το συμβόλαιό του μέχρι το φετινό καλοκαίρι. Γιατί; Ιδού η απάντηση:

«Αυτό που ζω στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή. Είμαι περήφανος επειδή έπαιξα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τώρα είμαι περήφανος που παίζω στην ομάδα με τον καλύτερο κόσμο, τον ΠΑΟΚ! Ο ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη ομάδα και νομίζω ότι το αποδεικνύει συνεχώς αυτό, θα έχω να λέω πως έφυγα από την Ευρώπη αγωνιζόμενος σε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα, το πιστεύω αυτό». Πώς να μην λατρευτεί;

Τη φετινή σεζόν ο Γκαρσία κόκκινη κάρτα δεν έχει δει...Στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό την Τετάρτη (9/05) συμπλήρωσε 140 ματς σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη. Όσο για τα φετινά του γκολ; Στις 28 Ιουλίου 2011 απέναντι στη Βαλερένγκα...

Και, φυσικά, το γκολ με εκτέλεση κόρνερ στις 25 Μαρτίου και στη νίκη με 4-0 απέναντι στην Κέρκυρα...

Όσο για το μέλλον του; Ο «τρομοκράτης» όλα δείχνουν ότι θα μείνει και του χρόνου στην Τούμπα. Το έχει πει προαναγγείλλει και ο ίδιος...«Έχω αποφασίσει να μείνω στον ΠΑΟΚ. Μετά τον ΠΑΟΚ θα γυρίσω στη γη που με γέννησε. Αυτή η γη με ζητάει πίσω, για να συνεχίσω και να πεθάνω εκεί».

Χρόνια πολλά, Πάμπλο...