Ο... σιδεροκέφαλος του Αγρινίου!

Γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1987 στο Παρίσι, αλλά είναι Καμερουνέζος στην εθνικότητα. Πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία δώδεκα ετών στη Λε Μαν.

Από αμούστακο ακόμη παιδί πάλεψε για την καθιέρωσή που δεν ήρθε ποτέ στην γαλλική ομάδα. Η τελευταία αλλαγή προπονητή επί των ημερών του στον σύλλογο, τον έριξε στο περιθώριο. Το καλοκαίρι του 2008 έμεινε ελεύθερος και υπέκυψε στις «σειρήνες» που έφτασαν στα αυτιά του από την Ελβετία.

Υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας με την Ξαμάξ, ωστόσο γρήγορα διαπίστωσε πως το δικό του ποδοσφαιρικό… DNA, δεν ταίριαζε ιδιαίτερα με τα ποδοσφαιρικά «ήθη και έθιμα» της Ελβετίας. Τα πλαστικά γήπεδα και γενικότερα το πρωτάθλημα της εν λόγω χώρας, κάθε άλλο παρά έκαναν το πρόσωπό του να λάμπει. Ετσι την άνοιξη του 2010 (και μετά την λήξη του συμβολαίου του με την Ξαμάξ) μπήκε εκ νέου στην διαδικασία να αναζητήσει σε άλλη γη και σε άλλα μέρη την τύχη του.

Το πρώτο έντονο «φλερτ» με την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ δεν κατέληξε σε «γάμο». Οι Αγγλοι παρουσιάστηκαν επιφυλακτικοί στην μακροχρόνια σχέση και του πρότειναν τετράμηνο συμβόλαιο συνεργασίας. Ο Καμερουνέζος στόπερ είπε «thanks, but i will not get» και έστρεψε αλλού τις …κεραίες του.

«Φλερτ» με την Καβάλα

Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου η Καβάλα ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που του χτύπησε την πόρτα. Σύμφωνα μάλιστα με τα ρεπορτάζ της εποχής, οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε όλους τους όρους της συνεργασίας τους. Η μεταγραφή ωστόσο, φέρεται να χάλασε εξαιτίας των άσχημων συστάσεων που έλαβε ο αφρικανός ποδοσφαιριστής για τον τρόπο λειτουργίας των «αργοναυτών» και γενικότερα για τις μάλλον εκρηκτικές συνθήκες εργασίας….

Εδώ που τα λέμε άλλωστε, ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος παίκτης ήταν που ακύρωσε την τελευταία στιγμή το ταξίδι με προορισμό την μακεδονική πόλη.

Αμέσως μετά το τέλος του ειδυλλίου με την Καβάλα, προτάθηκε στον Παναιτωλικό. Αμέσως η περίπτωσή του έκανε «κλικ» στους Αγρινιώτες. Εν αντιθέσει με τους «αργοναύτες», έλαβε τις καλύτερες πληροφορίες για την οργάνωση και το περιβάλλον εργασίας στην κοινωνία του Παναιτωλικού .

Όταν μάλιστα επισκέφτηκε το Αγρίνιο για τις δια ζώσεις συζητήσεις με τα «καναρίνια», επιβεβαίωσε τις θετικές συστάσεις. Οι άνθρωποι της ομάδας τον έπεισαν για το όραμα τους να καθιερωθούν στην Σούπερ Λίγκα και έτσι τόλμησε να υπογράψει και να παίξει όχι στην «βιτρίνα», αλλά στην δεύτερη κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος.

Το καλοκαίρι του 2010 ξεκίνησε η ελληνική περιπέτεια με την κυανοκίτρινη φανέλα. Βάσει συμβολαίου οι δύο πλευρές θα κουβεντιάσουν για την εκ νέου συνεργασίας τους μετά την λήξη της φετινή σεζόν, οπότε και ο ποδοσφαιριστής μένει ελεύθερος.

Εάν μέχρι τότε οι Αγρινιώτες του καταθέσουν πρόταση ανανέωσης με καλούς όρους, ο ίδιος δεν θα έλεγε όχι στην συνέχιση της συνεργασίας τους, αφού σύμφωνα με τα όσα κατά καιρούς μεταφέρει στο στενό περιβάλλον του, δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει πόλη και φανέλα… Εκτός βέβαια και εάν του χτυπήσει η μεγάλη μεταγραφή την πόρτα, κάτι άλλωστε που δεν μπορεί παρά να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού κάθε ποδοσφαιριστή της ηλικίας του.

Παρεμπιπτόντως άλλωστε, το όνομά του λέγεται πως κυκλοφορεί στα μπλοκάκια αρκετών σκάουτερ ομάδων της ημεδαπής, με ότι μπορεί να συνεπάγεται κάτι τέτοιο για το μέλλον.

Ο έρωτας της ζωής του και η αδυναμία στην μαμά!

Στο Αγρίνιο μια φορά, μοιράζεται την ίδια στέγη μαζί με τον έρωτα της ζωής του, την Ελβετία Βικτόρια, την οποία γνώρισε στο Νοσατέλ την εποχή που αγωνιζόταν στην Ξαμάξ.

Εκτός από το έτερον ήμισυ έχει ιδιαίτερη αδυναμία του στην μητέρα του η οποία τον επισκέπτεται συχνά στο Αγρίνιο.

Παρά το γεγονός ότι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου για τους ξένους παίκτες, ο ίδιος έχει καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα να συνεννοείται στα ελληνικά, κάτι που ενδόμυχα φωτογραφίζει την διάθεσή του να μείνει για αρκετά χρόνια κοντά μας…