«Θα ξαναβρεί ταυτότητα ο Αετός»

Ο πρόεδρος της ομάδας από τον Ψηλορείτη, άνοιξε το σπίτι του στο Onsports και μίλησε για την… περιπέτεια του Αετού στο περιφερειακό πρωτάθλημα, η απώλεια της κοινωνικής «ταυτότητας» της ομάδας, αλλά και για την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο και το σοβινισμό για τον τόπο του.

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τον Αετό Ανωγείων;

«Μέχρι το 2005 δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το ποδόσφαιρο. Δεν είχα πάει ποτέ στο γήπεδο, δεν είχα διαβάσει αθλητικές εφημερίδες. Μόνο στην τηλεόραση, όταν έπαιζε η Εθνική ή ο Ολυμπιακός απλά για να κάτσω λίγο να δω. Ο Αετός Ανωγείων ήταν στο Β’ τοπικό και ανέβηκε στο Α’ τοπικό. Οι άνθρωποι που ήταν στην διοίκηση, προσπάθησαν να βρουν νέους ανθρώπους να ασχοληθούν και κάλεσαν κι εμένα και μου πρότειναν να αναλάβω τον Αετό. Τους είπα ότι «είμαι άσχετος και ανίδεος και δεν έχω σχέση με το αντικείμενο». Μου απάντησαν ότι «επειδή έχεις γνωριμίες και έχεις καλές σχέσεις, μπες και θα σε βοηθήσουμε». Μπήκα, αλλά με «πούλησαν» όλοι. Από 20 άτομα και έμειναν μόνο τρεις. Αλλά επειδή είχα μπει στον… χορό και έπρεπε να χορέψω. Το μεγάλο σωτήριο για μένα ήταν ένας άνθρωπος που λέγεται Ζαφείρης Λατσούδης. Ξεκινήσαμε μαζί τον Αετό. Ένας άνθρωπος που αγάπησε την ομάδα περισσότερο από εμάς. Το μόνο πράγμα που δεν σκεφτόταν ήταν το οικονομικό. Αντιθέτως, έβαλε και από την τσέπη του. Προχωρήσαμε… Κάτσαμε δύο χρόνια στο τοπικό και ανεβήκαμε στην Δ’ Εθνική. Τέσσερα χρόνια, όπου είδαμε χαρές και λύπες και τώρα είμαστε και πάλι στο Α’ Τοπικό».

Είπατε ότι μπήκατε στο ποδόσφαιρο και δεν γνωρίζατε τίποτα. Το αγαπήσατε το ποδόσφαιρο;

«Όχι. Είναι αγάπη για το χωριό μου και τον τόπο μου. Ο Αετός είναι ένα σημείο αναφοράς για το χωριό και έχει να κάνει και με την νεολαία των Ανωγείων. Κάποια στιγμή, με την συμμετοχή μας στην Δ’ Εθνική και τις απαιτήσεις που υπάρχουν, χάσαμε το νόημα και την ουσία μας. Επειδή εμείς από την αρχή είμαστε η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα που δώσαμε κοινωνική προέκταση στο ποδόσφαιρο και σε ερασιτεχνικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Πρώτα κάναμε κάποια πράγματα και μετά ακολούθησαν ομάδες της Super League και κάνανε κάποιες εκδηλώσεις. Αλλά πρώτος διδάξας είναι ο Αετός Ανωγείων. Όταν κάναμε το διεθνές φιλανθρωπικό τουρνουά στο Ολυμπιακό Στάδιο με τον Γιάννη Αναστασίου, που ήρθαν όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού και 12 παίκτες από κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Όταν εμείς φέραμε την παιδιατρική κλινική «Μητέρα» στα Ανώγεια και για 4 ημέρες, 25 άτομα από επιστημονικό προσωπικό και κάναμε δωρεάν εξετάσεις 220 παιδιά του χωριού και αυτά τα σώσαμε και τα γλυτώσαμε. Μου λέει ο Μπαρτζώκας, ο διευθυντής του παιδιατρικού: «Παπά πρέπει να σε κάνουν εικόνισμα». Και του λέω: «Όχι εμένα, την ομάδα». Όταν πάμε στην Κύπρο, ταξίδι αποστολής, ο Αετός να τιμήσει τους καταδρομείς που έφυγαν από το Μάλεμε για την Κύπρο. Αδερφοποιηθήκαμε με τον Εθνικό Άχνας και έχουμε μια άριστη σχέση με τον πρώην πρόεδρο της Ανόρθωσης και θα προχωρήσουμε σε συνεργασία με την ομάδα. Όταν πήγαμε ταξίδι αποστολή στην Μύκονο για τέσσερις μέρες να τιμήσουμε έναν πρόεδρο μιας ομάδας που πέθανε νέος και μας είχε δώσει έναν παίκτη. Ο Αετός ήταν αυτός που «μόνιασε» τις τέσσερις επαγγελματικές ομάδες της Κρήτης στα Ανώγεια. Τον ΟΦΗ, τον Εργοτέλη, τον ΠΟ Ατσαλένιο και τον ΟΦ Ιεράπετρας, τότε. Έκατσαν για πρώτη φορά στο τραπέζι, ο Εργοτέλης με τον ΟΦΗ. Αυτά τα έκανε ο Αετός Ανωγείων. Είμαστε διδάξαντες σε πολλά πράγματα. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν σε αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος που λέγεται Ζαφείρης Λατσούδης. Είναι ο μόνος προπονητής που πέρασε από τα Ανώγεια και ήταν άνθρωπος με το Α κεφαλαίο».

Νιώθετε «γεμάτος» από την παρουσία σας στον Αετό;

«Όχι. Δεν νιώθω ποτέ «γεμάτος» σε ότι κάνω και σε ότι ασχολούμαι. Δεν επαναπαύομαι ποτέ. Είμαι τρομερά σοβινιστής με το χωριό μου. Υπεραγαπώ το χωριό μου, δίνω και τη ζωή του για αυτή την ιδέα των Ανωγείων και για αυτό πασχίζουμε και δουλεύουμε και γι’ αυτό δεν κάθομαι ήρεμος. Οτιδήποτε έχει σχέση που προβάλει τα Ανώγεια, την ιδέα των Ανωγείων. Δεν θα ησυχάσω ποτέ».

Πέραν του ποδοσφαίρου έχει πολλές δράσεις και σε άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα το κέντρο υποδοχής μεταναστών…

«Δεν το έκανα εγώ αυτό. Συμπαρασταθήκαμε η Εκκλησία και η κοινωνία των Ανωγείων σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί ο Θεός δεν ξεχωρίζει το θρήσκευμα. Δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Ήρθαν την πρώτη χρονιά 25 νεαροί πολιτικοί ανήλικοι πρόσφυγες. Ήταν ένα πρόγραμμα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Αυτούς τους ανθρώπους, η Ανωγειανή κοινωνία του αγκάλιασε και μαζί και η Εκκλησία. Δεν έχει να κάνει με τι πιστεύουν. Δεν μας ενδιαφέρει εμάς αυτό το πράγμα και μέχρι και σήμερα, κάθε δύο χρόνια, αλλάζουν αυτά τα παιδιά και πάντα η κοινωνία και η Εκκλησία είναι δίπλα τους».

Έχετε δεχθεί πισώπλατα μαχαιρώματα;

«Ξέρεις, επειδή είμαι… τεράστιος, ότι «μαχαιριές» έχω δεχθεί, είσαι σαν τσιμπήματα μύγας, όχι μέλισσας. Ότι και να κάνεις δεν μπορείς να είσαι αρεστός σε όλους. Και δεν φυσιολογικό κάτι τέτοιο. Πρέπει να υπάρχει και αντίθετη άποψη, είτε καλοπροαίρετη, είτε κακοπροαίρετη που να σε κάνει πιο δυνατό. Να σε συνειδητοποιεί. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει φάει πισώπλατες «μαχαιριές». Είτε εγώ από την Εκκλησία, είτε από το ποδόσφαιρο, είτε από το οτιδήποτε ασχολούμαι».

Οι «μαχαιριές» αυτές σας έχουν κάνει πιο δυνατό;

«Πάντα σε δυναμώνει και σε πεισμώνει. Απλά παλεύεις και δεν το βάζεις κάτω. Σου δίνει δύναμη και φτερά να πετάξεις».

Θα «παλέψετε» και τη νέα χρονιά με την ομάδα;

«Θα παλέψουμε. Δεν θα πάμε σε καμία περίπτωση να επιστρέψουμε στο περιφερειακό, γιατί δυστυχώς η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και αυτοί οι ακατάλληλοι άνθρωποι που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο και είναι και σε πόστα, ο κάθε καρεκλοκένταυρος να πάει να γίνεται γραμματέας αθλητισμού και να διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και να θέλει να διαλύσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Κόβουν τα φτερά για να κάνεις οτιδήποτε. Εμείς προσπαθούμε για την κοινωνία μας. Δεν θα κάνουμε πρωταθλητισμό, θα πάμε να έχουμε μια ομάδα, να οργανωθούμε με τα τμήματα της Ακαδημίας με παιδιά του χωριού, γιατί το χάσαμε αυτό στην Δ’ Εθνική. Τουλάχιστον συνειδητοποιούμε κάποια πράγματα, να δούμε που κάναμε λάθος και θα προχωρήσουμε όπως πρέπει. Έχουμε ιδρύσει σχολές πολεμικών τεχνών, έχουμε κάνει στίβο, έχουμε τις Ακαδημίες και όλα αυτά είναι δωρεάν για τα παιδιά. Όλα είναι δωρεάν από τον Αετό Ανωγείων. Αυτό να το βλέπουν μερικοί γραμματείς και φαρισαίοι του Υπουργείου Πολιτισμού και της ΕΠΟ, τι κινήσεις γίνονται, τι δράσεις γίνονται και να πάνε να δίνουν 60 και 70 εκατομμύρια στην Super League, σε όλους αυτούς που έχουν διαλύσει και έχουν ξεφτιλίσει διεθνώς την Ελλάδα και σε αυτούς τους παράγοντες που προσπαθούν και ματώνουν, να τους παραπατούνε, να τους καταργούν την ναυαρχίδα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που είναι το περιφερειακό πρωτάθλημα, να τους χρωστούν τέσσερα χρόνια επιχορηγήσεις και να μην τους την δίνουν και να τους κοροϊδεύουν».

Θεωρείτε πως αυτοί δεν είναι αρεστοί, επειδή δεν… συμβαδίζουν με το «σύστημα»;

«Μα πρώτα απ’ όλα τους ίδιους αποβάλει το «σύστημα». Είναι ευκαιριακοί και μιας τετραετίας. Διότι κάθε πολιτική κυβέρνηση που θα βγει, θα βάλει έναν δικό της που δεν έχει ιδέα από αθλητισμό να κάτσει στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ή σε οποιαδήποτε άλλο πόστο που αφορά το σημαντικότερο κομμάτι της Ελλάδας που είναι η νεολαία. Για αυτό πάντα, δυστυχώς, το ελληνικό κράτος θα πηγαίνει πίσω, γιατί είναι ακατάλληλοι άνθρωποι, απαράδεκτοι σε καίριες θέσεις».

Είστε αισιόδοξος; Θεωρείτε πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

«Εγώ είμαι πάντα αισιόδοξος. Δεν μπορεί. Κάποια στιγμή θα αλλάξουν τα πράγματα. Το διεθνές ρεζιλίκι της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα, κάποια στιγμή θα δούμε τα λάθη μας και θα προχωρήσουμε μπροστά. Να μπαίνουν άνθρωποι που αξίζουν σε καίριες θέσεις».

Έχετε δίπλα σας τον κόσμο των Ανωγείων;

«Οι Ανωγειανοί είναι ένας λαός πολύ δύσκολος. Δεν είναι ανάγκη να σου κάνουν τεμενάδες και να σου χαϊδεύουν τα αφτιά, όταν όμως σε κάποιες στιγμές τους χρειαστείς τους βλέπεις δίπλα σου. Δεν τους έχω πάντα δίπλα μου. Όμως είναι πανταχού παρών όποια στιγμή τους καλέσεις και όπου πρέπει. Είναι δίπλα».

Μιλήστε μου λίγο και για τις υπόλοιπες δράσεις σας;

«Η σχολή κομπιούτερ, σαν ενορία του Άι Γιώργη, που γίνονται τρεις κύκλοι μαθημάτων. Είναι το σκοπευτήριο που έχουμε ιδρύσει από το 2001 το Ολυμπιακό σκοπευτήριο. Ασχολούμαι με την σκοποβολή αθλητικά από το 1995, ιδρύσαμε τον σκοπευτικό σύλλογο και επί Κουράκη, Γραμματέας Αθλητισμού, εντάξαμε το σκοπευτήριο Ανωγείων στα Ολυμπιακά Έργα. Το μοναδικό Ολυμπιακό έργο, σε όλη την Ελλάδα που είναι στην περιφέρεια. Δεν πρόλαβε τους χρόνους και το 2007 στην ολοκλήρωση του σκοπευτηρίου, που είμαστε στην φάση δημοπράτησης του μηχανολογικού εξοπλισμού να στελεχώσουμε το σκοπευτήριο, έρχεται η Αρχαιολογία, με εντολή του κ. Ζαχόπουλου. Βλέπουμε άλλη μια φορά την λαμογιά που υπάρχει στα Υπουργεία και την στιγμή που όλη η Ελλάδα είχε πρόβλημα με τους αποχαρακτηρισμούς, η μόνη περιοχή που είχε πρόβλημα με τους χαρακτηρισμούς ήμασταν εμείς. Για σκοπιμότητες 100 στρέμματα που είναι το σκοπευτήριο, προέκτειναν και το χαρακτήρισαν «Αρχαιολογική Ζώνη Α» και σταμάτησαν τις εργασίες. Ήταν 250.000 ευρώ για τον μηχανολογικό εξοπλισμό, τα οποία χάσαμε τους χρόνους και χάθηκαν τα λεφτά. Ήταν ένα οικοδόμημα που έμεινε ημιτελές και στέκει άχαρο. Ένα έργο αναπτυξιακό, όχι για τα Ανώγεια. Για όλη την περιοχή. Και αυτό το σταμάτησε το Υπουργείο Πολιτισμού για σκοπιμότητες. Μετά είναι η λειτουργία για τους άνδρες».

Πότε καταλάβατε πως η κλήση σας ήταν στην Εκκλησία;

«Όσο και αν θα φανεί παράξενο, όταν ήμουν 6 μηνών. Όχι εγώ. Σηκώθηκε ένα βράδυ ο πατέρας μου, ξύπνησε την μητέρα μου και της είπε: «Τον βλέπεις αυτόν στην γωνία θα γίνει παπάς». Και του λέει η μάνα μου: «Τρελάθηκες;». Και της απάντησε: «Εγώ είδα σήμερα όλη του τη ζωή. Εσύ θα τον εμποδίσεις αλλά αυτός θα γίνει παπάς». Όταν ήταν να πάω στην θεολογική σχολή, η μάνα μου προσπάθησε να με εμποδίσει. Από μικρός πήγαινα στην εκκλησία χωρίς να με πιέσει κανείς και σιγά σιγά έμαθα να ψέλνω».

Πώς ένας άνθρωπος του Θεού μπήκε στο ποδόσφαιρο, που υπάρχει η φημολογία πως δεν είναι «καθαρό»;

«Πες μου ποιο πράγμα είναι καθαρό. Ακόμα και η Εκκλησία. Κατ’ αρχήν στις δύσκολες στιγμές που περνάει η Ελλάδα, που είναι κατασκευασμένη αυτή η ιστορία, γιατί δυστυχώς τα τελευταία 20 χρόνια δεν έχουμε ικανούς πολιτισμούς. Ανθέλληνες και Νεοθωμανούς, όπως τους λέω εγώ και μας έχουν φέρει σε αυτό το χάλι. Δεν υπάρχει φωνή αντίστασης. Η Εκκλησία είναι απούσα. Είναι απόντες οι ακαδημαϊκοί. Είναι απόντες οι Πρυτάνεις. Έχουν κάνει έναν λαό, καταθλιπτικό, αγχωτικό, στρεσαρισμένο και ευάλωτο. Το κάνουν όπως το κάνουν οι γκρουρού. Έχουν φτιάξει ένα στρατό με άβουλα όντα. Εμείς στην Κρήτη αντιστεκόμαστε ακόμα. Πιστεύω πως θα είμαστε το τελευταίο κάστρο, που δεν θα πέσουμε ποτέ. Για αυτό φοβούνται κιόλας. Είναι η νοοτροπία που έχει αυτός ο λαός. Παράδειγμα τα Ανώγεια. Έχουμε μάθει να βιώνουμε και να μεγαλώνουμε σε άσχημες συνθήκες. Χώμα δεν υπάρχει εδώ. Παρά μόνο πέτρα και παλεύουμε με τα στοιχεία της φύσης. Με την πέτρα, τον αέρα, το νερό και το χιόνι. Για αυτό είμαστε και όλοι με αδρά χαρακτηριστικά, με άγρια μορφή, αλλά έχουμε ρομαντισμό και ευαισθησία».

Όταν μπήκατε στο ποδόσφαιρο είχατε σκεφτεί πως κάποια στιγμή θα γινόσασταν αρεστός στους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους;

«Κατ’ αρχήν δεν έκανα ποτέ κάτι για να αρέσω σε κάποιον. Πρώτα πρέπει να σε ευχαριστεί εσένα, να νιώθεις εσύ καλά με ότι κάνεις και είναι θέμα του αλλουνού, πως θα το εισπράξει. Όταν νιώθω καλά για αυτό που κάνω, δεν με ενδιαφέρει ο άλλος τι λέει. Δεν μπορείς να είσαι αρεστός σε όλους. Όπως είπαμε και νωρίτερα, σε κάποιους θα αρέσεις, σε κάποιους δεν θα αρέσεις».

Όταν μπήκατε στον Αετό είχατε σκεφτεί πως η ομάδα θα φτάσει στο περιφερειακό;

«Δεν γνώριζα. Ούτε τι ήταν το περιφερειακό, όταν μπήκα στον Αετό. Αυτά έρχονται το ένα μετά το άλλο. Δυστυχώς δεν είχα καλούς συμβουλάτορες. Σε ένα κομμάτι που εγώ ήμουν άσχετος, με παρασύρανε σε λάθος κινήσεις. Το πλήρωσα οικονομικά αυτό το πράγμα. Αλλά όταν γνωρίσαμε τα πράγματα, πήρε τον δρόμο της η ομάδα. Έμαθα κάποια λίγα πράγματα, γιατί ακόμα δεν ξέρω. Μερικές φορές στο γήπεδο που είμαι, σφυρίζει ο διαιτητής κάτι και παίρνω τηλέφωνο για να ρωτήσω τι έγινε, αν ήταν σωστή η απόφαση που πήρε. Ακόμα δεν ξέρω το στήσιμο της ομάδας και δεν ξεχωρίζω τι είναι το αμυντικό χαφ και τι το επιτελικό».

Ήσασταν μπροστάρης στην δράση των ομάδων του περιφερειακού απέναντι στην Πολιτεία. Νιώσατε προδομένος από την αλλαγή της στάσης άλλων ομάδων και ενώσεων;

«Βέβαια. Τα Ανώγεια είναι ένα χωριό με τρία ολοκαυτώματα. Δύο από τους Τούρκους και ένα από τους Γερμανούς. Η Κρήτη είναι ένα αιματοβαμμένο νησί. Παντού ολοκαυτώματα, παντού θηριωδίες, αλλά και παντού αντιστάσεις. Σε αυτό το κομμάτι, αντισταθήκαμε και ενωθήκαμε. Και όταν, προς τιμήν του, ο Ρούβας, πρωταθλητής, ήταν ο πρώτος που είπε «ναι» στην αποχή. Που κινδύνευε να προχωρήσουμε σε αποχή και να πάει -6 βαθμούς από τη νέα χρονιά, την ίδια στιγμή όλοι οι άλλοι να πουλούν αυτό που κάναμε, ασφαλώς και σε πικραίνει. Όμως εμείς είμαστε περήφανοι εμείς οι Κρητικοί, είμαστε ο 10ος όμιλος, ομόφωνοι και ομόβολοι και οι 13, εμείς τον αγώνα μας δεν τον πουλήσαμε. Άσχετα τι θα καταφέρουμε στην συνέχεια».

Θα συνεχίσετε τον αγώνα;

«Θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας και ελπίζουμε κάποια στιγμή και η πολιτική ηγεσία, πριν από λίγο καιρό είχε βγει πως ο Πρωθυπουργός θα έπαιρνε απόφαση για τα play off. Ας πάρει και μια απόφαση τι μέλει γενέσθαι με την Δ’ Εθνική, την ναυαρχίδα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, που θέλει ο κ. Μπιτσαξής και ο Πιλάβιος, να το διαλύσουν. Γιατί σε καίριες θέσεις είναι άνθρωποι άβουλοι».

Ο Αετός δεν κατάφερε για τρεις βαθμούς να παραμείνει. Θεωρείτε πως ήταν σημαντικό το παιχνίδι με τον Πατούχα;

«Όχι να μην τρελαθούμε. Όταν ξεκινήσαμε ξέραμε πολύ καλά τι κάνουμε. Για να μην δηλώσουμε αποχώρηση, κάναμε ένα μικρό μπάτζετ. Στον πρώτο γύρο η ομάδα πήρε μόλις 5 βαθμούς, δεν μας φταίει ο Πατούχας. Όμως, δώσαμε και ευκαιρία σε κάποια παιδιά, που δεν είχαν δει ποτέ το περιφερειακό και έπαιζαν στο τοπικό να έρθουν και να παίξουν κι όταν καθυστερούσες 10 μέρες, έλεγαν πως δεν ένιωθαν καλά ψυχολογικά και δεν μπορούσαν να παίξουν την Κυριακή. Με τέτοια ομάδα και τέτοιους ανθρώπους δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Πήραμε τον Βλαστό και τον Χριστοφή τον χειμώνα. Ο Βλαστός βοήθησε τα μέγιστα. Άλλαξε επί τόπου η εικόνα της ομάδας. Βόηθησε και ψυχολογικά και αγωνιστικά την ομάδα. Στον δεύτερο γύρο πήραμε 15 βαθμούς και φτάσαμε στο παρά πέντε να παραμείνουμε, λες να το παλέψουμε, αλλά δυστυχώς οι ποδοσφαιριστές και η ομάδα δεν φάνηκε αντάξια και ανίκανη των περιστάσεων στο σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς».

Και η τεχνική ηγεσία;

«Θα στο ξαναπώ. Ο άνθρωπος που μέχρι να ζω θα του χρωστώ ευγνωμοσύνη είναι ο Ζαφείρης Λατσούδης. Τώρα είναι σκάουτερ του Εργοτέλη, αλλά οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε δραστηριοποιούμαι και μπορεί ο άνθρωπος και έχει την όρεξη, θα τον έπαιρνα μαζί μου. Είτε προπονητή, είτε στον σκοπευτικό σύλλογο, είτε στην εκκλησία, είτε στην εφημερίδα».

Θέλω να μιλήσουμε και πάλι για τις δράσεις σας στο χωριό των Ανωγείων…

«Σαν ενορία του Αγίου Γεωργίου προχωρήσαμε στην έκδοση μιας εφημερίδας, που λεγόταν «Άνω Γη» τριμηνιαίας που τη μοιράζαμε δωρεάν σε όλη την Ελλάδα. Κάποια στιγμή δεν καταφέραμε να την εκδίδουμε και πλέον από τον Νοέμβριο την κάναμε ηλεκτρονική την έκδοση. Στους λίγους μήνες που λειτουργεί έχει γύρω στις 154.000 επισκέψεις. Έχει μεγάλη επισκεψιμότητα από όλο τον κόσμο μπαίνουν και μας κοιτούν. Προβάλουμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τα ήθη, τα έθιμα και ετοιμάζουμε διαδικτυακό ραδιόφωνο «Ράδιο Άνω Γη», να μας ακούν Ανωγειανοί σε όλο τον κόσμο και σιγά σιγά έχουμε κι άλλα πράγματα κατά νου να κάνουμε».

Θα έχουμε και τηλεόραση;

«Όχι τηλεόραση. Σκεφτόμαστε με web κάμερα, κάποιες εκδηλώσεις που θα γίνονται στα Ανώγεια, είτε της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, είτε του Δήμου, είτε του πολιτιστικού συλλόγου, χρειάζονται κάποια χρήματα, να το μεταδίδουμε μέσω ίντερνετ, και θα μπορεί να το βλέπει ο Ανωγειανός της Αθήνας, της Αμερικής και θα έχουμε την ώρα του απόδημου Ανωγειανού. Θα μπορούν να είναι συνδεδεμένοι και να βλέπουν το χωριό. Το όνειρό μου ήταν το ραδιόφωνο. Μου αρέσει να τολμώ πράγματα που δεν γνωρίζω καθόλου και πάντα ρισκάρω. Μου αρέσει το ρίσκο και δοκιμάζω τις δυνάμεις μου. Κάποια πράγματα που έχουμε κάνει, φαντάζουν εξωπραγματικά. Για μένα είναι απλά. Είναι πράγματα που καθένας μπορεί να σκεφτεί και μπορεί να κάνει».

Έχετε μετανιώσει για κάτι που έχετε κάνει;

«Ποτέ. Όταν κάνεις κάτι, δεν πρέπει να μετανιώσεις, γιατί δεν αλλάζει. Αλλά οτιδήποτε είναι αυτό σε κάνει πιο σοφό. Αν μπεις στην διαδικασία να μετανιώσεις, τότε θα σκεφτείς γιατί μπήκα, γιατί ασχολήθηκα και σε κάνει άρρωστο. Έχεις ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι; Πρέπει να κρατάς τα θετικά. Κάνεις την αυτοκριτική σου, να γνωρίζεις ότι πατάς στο έδαφος, ζυγιάζεις τα υπέρ και τα κατά σε οτιδήποτε κάνεις, όσο κακά κι αν σου πάει και πιστεύω πως πάντα τα θετικά είναι τα καλύτερα, τα περισσότερα».

Έχετε απογοητευτεί όλο τον καιρό που είστε στον Αετό;

«Υπάρχουν απογοητεύσεις, αλλά για εμένα είναι πρόσχερες. Είναι απογοήτευση του πεντάλεπτου. Μετά επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Σίγουρα υπάρχουν απογοητεύσεις. Αλίμονο να σε πάρει από κάτω. Έχουν έρθει στιγμές που θα σε απογοητεύσει ο οιοσδήποτε. Άνθρωποι που έχεις ευεργετήσει. Ποδοσφαιριστές που έχεις ευεργετήσει. Ανθρώπους που έχεις συναναστραφεί μαζί τους. Λες αυτός είναι, έτσι λειτουργεί και προχωράς παραπάνω. Δεν πρέπει να αναλώνεσαι».

Δίνετε δεύτερη ευκαιρία;

«Πάντα. Και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη. Είναι ο χαρακτήρας μου αυτός. Δεν κρατάω κακία. Αν μπεις σε αυτή την διαδικασία έχεις χάσει το παιχνίδι. Η αγάπη αν την διασπάσεις, μεγαλώνει. Είναι ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου, πως το βλέπει το κάθε πράγμα και πως το αντιμετωπίζει. Δεν έχω κρατήσει κακία, ότι και να μου έκαναν. Νιώθω καλύτερα έτσι. Αν μπεις σε μια διαδικασία να κρατάς μίσος και κακία θα μπεις και σε άλλα πράγματα, που δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα τον δικό μου».

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν βαδίζει σε σωστή γραμμή; Τι είναι αυτό που ευθύνεται για αυτή την κατάσταση;

«Έχω πει πολλές φορές ότι η πολιτική και το ποδόσφαιρο δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά. Ότι βρωμιά, προστυχιά υπάρχει στην πολιτική το ίδιο υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Εγώ διαφορά δεν βλέπω καμία. Όλοι αυτοί που ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο και αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική, τα ίδια πράγματα είναι. Δυστυχώς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, Πηλαδάκηδες και Παπουτσάκηδες υπάρχουν μόνο δύο. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, αλλά εγώ δεν τους γνωρίζω. Έχω την τύχη να γνωρίζω αυτούς τους δύο ανθρώπους. Αν είχε τέτοιους πολλούς το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα πήγαινε μπροστά. Για αυτό θα είμαστε μια ζωή κακομοίρηδες».

Είναι χαρά για εσάς που ο κ. Παπουτσάκης προέρχεται από την Κρήτη;

«Επειδή είμαστε σοβινιστές όσο αφορά τον τόπο μας, είναι μεγάλη τιμή και χαρά που βγαίνουν στην επιφάνεια και τιμούν τον τόπο μας. Όπως είναι ο Παπουτσάκης, οι Βαρδινογιάννηδες, όπως είναι αυτές οι μεγάλες οικογένειες που διαπρέπουν επιχειρηματικά και δεν μπαίνουν σε διάφορες διαδικασίες, που μπαίνουν τα τσουτσέκια που έχουν ασχοληθεί τώρα. Άνθρωποι που τιμούν την καταγωγή τους, τους προγόνους τους και έχουν τον όμορφο εγωισμό που βγάζει η Κρήτη».

Είναι οι άνθρωποι πλασμένοι να μην νιώθουν «γεμάτοι» με τίποτα ή έχουν γίνει έτσι;

«Δεν γεννιέται κανείς έτσι. Όλοι πλαθόμαστε και γινόμαστε. Επειδή είπαμε και προηγουμένως ότι μας κυβερνούν ανήθικοι και ανέντιμοι πολιτικοί, έχει μπει ένα χρονοδιάγραμμα στην Ελλάδα. Και μας έχουν παρασύρει τα αφεντικά από τις φάρμες του Τέξας, όπως λέω στα κηρύγματά μου, σε αυτή την λογική και την νοοτροπία. Να μην ευχαριστιόμαστε με τίποτα, να μην είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα και για τη λεπτομέρεια να χάσουμε την ουσία. Να μην βλέπουμε πιο πέρα από τη μύτη μας. Μια ζωή θέλουν την Ελλάδα διασκορπισμένη. Γιατί ας είμαστε 10 εκατομμύρια, όταν μονιάσει ο Έλληνας, μας φοβούνται όλοι. Και το έχουμε αποδείξει αυτό στο παρελθόν».

Τα χρόνια που ασχολείστε με τον Αετό έχετε αντιμετωπίσει και φαινόμενα βίας;

«Μια χρονιά, την πρώτη στο περιφερειακό, σε ένα επεισοδιακό παιχνίδι που έγινε στα Ανώγεια, μια απόφαση ενός διαιτητή, που κάποιοι θερμόαιμοι οπαδοί του Αετού μπήκαν στο γήπεδο και έτρεξα και πήρα αγκαλιά τον διαιτητή, δεν τον ακούμπησε κανείς και τον έβαλα στο γραφείο και τον γλύτωσα. Αυτό είναι το μοναδικό περιστατικό που έχει γίνει στα Ανώγεια, αλλά αναίμακτο. Σίγουρα τέτοια πράγματα τα καταδικάζουμε. Δεν μπορείς να τα αποβάλεις, αλλά μπορείς να τα κουμαντάρεις. Σε παιχνίδια επικίνδυνα που βλέπω πως υπάρχει κλίμα, πάω στην κερκίδα και κάθομαι. Όταν είμαι στην κερκίδα, δεν γίνεται τίποτα και ποτέ δεν έχει γίνει. Είμαστε η πιο ήσυχη έδρα του περιφερειακού».

Πως βλέπετε τον Αετό μετά από πέντε ή δέκα χρόνια;

«Το όνειρο που έχω, τώρα δεν βολεύουν βέβαια και οι εποχές και οι συγκυρίες να το υλοποιήσεις, κάναμε το μεγάλο λάθος που βγήκαμε στο περιφερειακό. Χάσαμε την ουσία μας σαν ομάδα, την ταυτότητά μας. Χάσαμε αυτό που είχαμε σκεφτεί, όταν ξεκινήσαμε. Μετά από έξι χρόνια και είμαστε σοφότεροι για να επανέλθουμε δριμύτεροι και να δώσουμε ξανά την κοινωνική προέκταση του ποδοσφαίρου. Να δώσουμε την καλή πλευρά του ποδοσφαίρου, όπως είχαμε κάνει και πριν από τέσσερα χρόνια».

Να μιλήσουμε λίγο για τις εκλογές της ΕΠΣ Ρεθύμνου. Είχατε φίλους που σας γύρισαν την πλάτη;

«Φίλοι είναι μια μεγάλη κουβέντα. Άνθρωποι που τα πήγαινες καλά, και σου έλεγαν «θα σε στηρίξω, κατέβα» και μετά το δίπλωναν. Και μετά μπήκαν  κάποιοι άγνωστοι παράγοντες, που έλεγαν «όποιος δώσει τα περισσότερα θα ψηφίσω». Πήγαν να μας βάλουν σε μια άσχημη διαδικασία. Όμως, δεν τσίμπησε ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος και έγινε μια εκλογική διαδικασία που έβγαλε νικητή τον νυν πρόεδρο, τον κ. Σταράκη και τελείωσε η διαμάχη μας τη μέρα των εκλογών. Του έχω μπει και μπροστά του, ότι τον στηρίζω και είμαι δίπλα του σε οτιδήποτε χρειαστεί. Του βγάζω το καπέλο. Για μένα είναι ο καλύτερος πρόεδρος ΕΠΣ στην Ελλάδα. Έχει βοηθήσει πολύ τα σωματεία και του περιφερειακού και του τοπικού και παλεύει και αγωνίζεται για τις ομάδες του νομού. Πιστεύω πως ήταν ο καλύτερος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση».

Ακόμα κι αν αυτό σας έφερε εκτός αξιώματος;

«Δεν ήταν αυτοσκοπός. Ήταν μια εκλογική διαδικασία και τελείωσε. Με παρότρυναν κάποιοι κόλακες και οι ίδιοι με πούλησαν. Και από την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου και τον πάτο».

Έχετε πάρει θετικά από την ενασχόλησή σας με το ποδόσφαιρο;

«Από οτιδήποτε ασχολείσαι, πρέπει να κρατάς τα θετικά. Η ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο, μου άφησε πολλά θετικά. Γνώρισα ανθρώπους. Με δύο εξ’ αυτών έχουμε δεθεί με συντεκνιές. Όπως οι αδερφοί Γλου. Ο Γιώργος Γλου έχει βαπτίσει το τελευταίο μου παιδί, τον Νεκτάριο και ο Άκης, ο αδερφός του, έχει βαπτίσει την εγγονή μου, του γιού μου το κορίτσι. Τους γνώρισα μέσα από το ποδόσφαιρο. Όπως έναν άλλο φοβερό άνθρωπο και φίλο πλέον, τον Αντώνη Ρέμο. Τον γνώρισα στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν κάναμε το διεθνές φιλανθρωπικό τουρνουά. Ο Αντώνης Ρέμο ήρθε τον χειμώνα και έκανε μια βραδιά δωρεάν για τον Αετό και την Εκκλησία, στο Ηράκλειο. Να βοηθήσει όλη την προσπάθεια που κάνουμε. Όπως και με τον Κωστα Πηλαδάκη. Άλλον ένα φοβερό άνθρωπο και από τους υγιέστερους παράγοντες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως και με την Κύπρο. Είναι άλλες οι σχέσεις εκεί, με όλο το αθλητικό σύστημα. Όλα αυτά από τον Αετό Ανωγείων».

Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάποιο νέο ταξίδι με την ομάδα;

«Είχε προγραμματιστεί στην Κωνσταντινούπολη, να παίξουμε με την Φενέρμπαχτσε, αλλά δυστυχώς στράβωσαν κάποια πράγματα στην ομάδα με κάποια προβλήματα που είχαμε και το σταμάτησα. Δεν ξέρουμε πότε θα το υλοποιήσουμε. Θα ξαναπάμε στην Κύπρο και σίγουρα ετοιμάζουμε Θεσσαλονίκη, μια εκδήλωση με τη Θύρα 4 του ΠΑΟΚ, που αγόρασε συμβολικά ένα εισιτήριο του Αετού. Θα προχωρήσει μια αδερφοποίηση με την ομάδα με και θα συνοδευτεί και με πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη και ένα φιλικό με τον ΠΑΟΚ. Την ουσία που χάσαμε τέσσερα χρόνια θα την αποκτήσουμε πάλι. Με τα ταξίδια μας και την κοινωνική προέκταση του ποδοσφαίρου».

Υπάρχουν άνθρωποι από την Κρήτη για ποιον έχετε θετική ή αρνητική εντύπωση από την ενασχόλησή σας με το ποδόσφαιρο;

«Δεν μπορώ να μπω σε αυτή την διαδικασία γιατί κάποιους θα πειράξει. Δεν έχω λόγο να το κάνω αυτό το πράγμα. Αν έχω κάτι με κάποιον, έχω βγει και τα έχω πει δημόσια»

Θετικά;

«Σίγουρα ο Αποστόλης Παπουτσάκης. Σε όλα τα επίπεδα. Ένας άνθρωπός που όχι μόνο τα ερασιτεχνικά σωματεία έχει βοηθήσει, αλλά και συνανθρώπους. Είναι σαν έναν παπά χωρίς ράσο. Από εκεί και πέρα, δεν θέλω να μιλήσω για παράγοντες ομάδων. Παντού υπάρχουν τα πάντα. Θέλω να σταθώ στους προπονητές των ομάδων. Επειδή βίωσα έναν συγκεκριμένο προπονητή, που πρέπει να λείπει από τα γήπεδα ποδοσφαίρου. Η αλητεία σε όλο της το μεγαλείο και πλάθει χαρακτήρες αυτός ο άνθρωπος και διαμορφώνει νεαρά παιδιά. Τέτοιους ανθρώπους να τους αποβάλουμε από τις ομάδες μας».