Η Ένωση του Ρεθύμνου

Η Ένωση Ατρόμητου Ρεθυμνιακού «γεννήθηκε» το 1983 και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου, όταν το Πρωτοδικείο Ρεθύμνου ενέκρινε την συγχώνευση του Άρη Ρεθύμνου και του Κεραυνού και τη δημιουργία της νέας ομάδας, υπό τον διακριτικό τίτλο «Ε.Α.Ρ.».

Πρώτος πρόεδρος της ομάδας διετέλεσε για λίγες εβδομάδες ο Γιώργος Σχοινάς, καθώς την 1η Σεπτεμβρίου του 1983 την ηγεσία της ΕΑΡ ανέλαβε ο Δημόκριτος Περράκης, ο οποίος έμελλε να συνδέσει το όνομά του με τις πιο «χρυσές» σελίδες στην ιστορία του συλλόγου.

Από την πρώτη μέρα, όλος ο κόσμος του Ρεθύμνου βρέθηκε δίπλα στην ομάδα, ακόμα κι όταν αυτή αγωνιζόταν στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Η στήριξη των Ρεθυμνιωτών ήταν τόσο μεγάλη, κάτι που φάνηκε και στην οικονομική βοήθεια της οικογένειας Βαρδινογιάννη.

Δεν θα ήταν υπερβολή να τονίσουμε πως η ΕΑΡ αντιπροσώπευε, όχι απλά την πόλη του Ρεθύμνου, αλλά ολόκληρο το νομό και ήταν ο… αντίλογος στις ομάδες του Ηρακλείου, τον ΟΦΗ και τον Ηρόδοτο, αλλά και στον ΑΟ Χανιά.

Το 1985 η ΕΑΡ αγωνίστηκε στο τοπικό, αλλά στην πρώτη χρονιά δεν κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη άνοδο για την Γ’ Εθνική. Αυτή ήρθε την επόμενη σεζόν και κάπου εκεί ξεκίνησε ο μεγάλος… δρόμος της ομάδας προς την καταξίωση.

Το ιστορικό μπαράζ με τον Ηρόδοτο

Ιστορική στιγμή στην ιστορία του συλλόγου, αποτέλεσε το μπαράζ ανόδου στην Β’ Εθνική, στις 4 Ιουνίου του 1988 κόντρα στον Ηρόδοτο, που έγινε στο στάδιο – τότε – «Γ. Καραϊσκάκης». Προπονητής της ομάδας ήταν ο Νίκος Κόβης. Το «συγκρότημα» του Ρεθύμνου επικράτησε με 2-1 με ένα απίστευτο τέρμα του Πολύζου, στο 66’ σχεδόν από κέντρο του γηπέδου.

Η ΕΑΡ παρέμεινε στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία, σημερινή Football League για 9 συνεχόμενες χρονιές. Καλύτερη σεζόν ήταν η περίοδος 1993-94 όταν η ομάδα έφτασε μία… ανάσα από την άνοδο στην Α’ Εθνική, μένοντας στην 4η θέση, τρεις βαθμούς πίσω από τον Εθνική, χάνοντας την τελευταία αγωνιστική από την Καλαμάτα με δύο τέρματα του Νίκου Λυμπερόπουλου.

Η απογοήτευση και η πτώση

Κάπου εκεί ξεκίνησε και η πτώση για την ΕΑΡ, παρά το μεγάλο όνειρο του Δημόκριτου Περράκη να δει την ομάδα στα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας. Η περίοδος 1996-97 ήταν η τελευταία στην Β’ Εθνική για το σύνολο του Ρεθύμνου, το οποίο στην συνέχεια αγωνίστηκε στην τρίτη εθνική κατηγορία.

Η απογοήτευση από τον υποβιβασμό της ομάδας, μαζί με τη διακοπή της οικονομικής στήριξης από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, έπειτα από τον θάνατο του Θεόδωρου Βαρδινογιάννη, έκανε τα πράγματα πολύ δύσκολα για τον σύλλογο. Έτσι, η σεζόν 1998-99 έμελλε να είναι η τελευταία στην σύντομη μα γεμάτη δόξα ιστορία της Ένωσης Ατρόμητου Ρεθυμνιακού.

«Απόρθητο κάστρο»

Στα 16 χρόνια «ζωής» η ΕΑΡ κατάφερε να… κρατήσει απόρθητο το «κάστρο» της απέναντι στις τρεις μεγάλες ομάδες του πρώην ΠΟΚ, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΑΕΚ, αλλά και κόντρα στον Ηρακλή, στο Κύπελλο Ελλάδας, παίρνοντας την ισοπαλία με 1-1 σε όλες τις αναμετρήσεις.

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1989 για την πρώτη φάση του Κυπέλλου, η ΕΑΡ είχε μείνει στο 1-1 με τον «Γηραιό» καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση του ομίλου, που την έφερε στην συνέχεια αντιμέτωπη σε διπλά παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό.

Στο πρώτο παιχνίδι στην Αθήνα, οι «πράσινοι» επικράτησαν με 3-0 και ο επαναληπτικός ολοκληρώθηκε ισόπαλος με 1-1. Με το ίδιο αποτέλεσμα ολοκληρώθηκε το παιχνίδι στις 11 Σεπτεμβρίου του 1991 και πάλι για την πρώτη φάση του Κυπέλλου, απέναντι στην ΑΕΚ, στο γήπεδο του Γάλλου, ενώ το ίδιο σκορ είχαμε και στις 31 Αυγούστου του 1994 όταν οι Ρεθυμνιώτες αντιμετώπισαν τον Ολυμπιακό στην δεύτερη αγωνιστική της πρώτης φάσης του δεύτερου τη τάξει θεσμού του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Από την ομάδα του Ρεθύμνου πέρασαν πολλοί ποδοσφαιριστές που έχουν γράψει την ιστορία τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως ο Δημήτρης Πίττας, ο Γιώργος Κοκολάκης, ο Στέφανος Μπασινάς, ο Πρέντραγκ Μίτιτς, ο Γιάννης Μαρινάκης, ο Γιώργος Βλαστός, ο Μανώλης Ψωμάς, ο Μανώλης Σουτζής, ο Παύλος Δερμιτζάκης και άλλοι ποδοσφαιριστές.