«Γεννημένος πρωταθλητής στον ΑΠΟΚ»

Ο 34χρονος φορ έχει κατακτήσει 10 τίτλους με τον ΑΠΟΚ, ένα με τη Μυρίκη και ένα με τον Απεραντιακό στην 20χρονη ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ο φορ του Βελουχίου μίλησε στο evrytaniasport.blogspot.com για την μεγάλη ανατροπή με τα Άγραφα, ενώ υεωρεί ότι ο φετινός ήταν ο πιο δύσκολος τίτλος του ΑΠΟΚ στο πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας.

Ο άσσος του ΑΠΟΚ ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα πριν 20 χρόνια το 1991 σε ηλικία 14 χρόνων μόλις στην ομάδα του Βελουχίου. Η ενσωμάτωση στον ΑΠΟΚ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, στον θείο του Γιώργο Γαλανό. Ξεκίνησε σαν δεξιός μπακ-χαφ και τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί σαν επιθετικός. Είναι πολύ πιθανό για επαγγελματικούς λόγους όπως μας αποκαλύπτει να σταματήσει το ποδόσφαιρο φέτος μετά από μια 20ετη παρουσία στον χώρο.

Η συνέντευξη του Γαλανού στο evrytaniasport.blogspot.com:

Πάνο, την Κυριακή η ομάδα σου έκανε μια μεγάλη ανατροπή και με δυο δικά σου γκολ κατέκτησε άλλο ένα πρωτάθλημα. Θα θέλαμε να μας μιλήσεις για τον 3ο συγκλονιστικό τελικό με τα Άγραφα.

«Νομίζω ότι στα 20 χρόνια, που παίζω ποδόσφαιρο ήταν από τους πιο συναρπαστικούς τελικούς. Ειδικά για τον ΑΠΟΚ ήταν από τα πιο μεγάλα ντέρμπι, που έπαιξε σε τελικούς τοπικού πρωταθλήματος, επειδή συμμετείχα σε όλες σχεδόν τις χρονιές με τον ΑΠΟΚ σε τοπικό τουλάχιστον πρωτάθλημα και όλα τα είχε πάρει με εύκολο τρόπο. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πρωτάθλημα, που πήρε ο ΑΠΟΚ για μένα, όσα χρόνια θυμάμαι από το ‘91 που παίζω ποδόσφαιρο. Τα Άγραφα ήταν ένας αξιόλογος αντίπαλος, μια πολύ δυνατή ομάδα, με πολλούς καλούς παίκτες και πρώτο και κύριο, τον Γουλέτα. Ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν δύσκολο το ματς, είδαμε και από τα δυο προηγούμενα ματς ότι θα μας δυσκολέψει πάρα πολύ ο αντίπαλος. Είχαμε πολύ δυσκολία στο σκοράρισμα. Παρόλα αυτά η ομάδα έδειξε καρδιά πρωταθλητή και κατάφερε και πήρε το πρωτάθλημα».

Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η ανατροπή για σένα; Τι μπορεί να σκέφτεται ένας ποδοσφαιριστής στο 0-2 και μάλιστα 20 λεπτά πριν από την λήξη;

«Έχει τύχει και πολλές φορές παλιότερα και θυμούνται και οι συμπαίκτες μου ότι σαν Πάνος Γαλανός έχω κάνει και άλλες ανατροπές, είτε και στην Μυρίκη που έπαιξα, είτε στον Απεραντιακό. Αυτό που έμαθα να πιστεύω από τότε που παίζω μπάλα στον ΑΠΟΚ, γιατί είμαι ΑΠΟΚ και ήμουν μια ζωή ΑΠΟΚ, παρόλα που πήγα και στον Απεραντιακό και στην Μυρίκη κάποιες χρονιές, πάντα ήμουν ΑΠΟΚ και είχα μάθει από μικρό παιδί ότι αυτή η ομάδα δεν χάνει. Δεν άντεχα την ήττα με αυτή την ομάδα τουλάχιστον και στον Απεραντιακό και στην Μυρίκη, όταν έχανα από άλλες ομάδες ήταν αλλιώς. Στον ΑΠΟΚ δεν ήξερα τι σημαίνει ήττα στο τοπικό πρωτάθλημα της Ευρυτανίας. Πάντα πίστευα, μέχρι να λήξει το παιχνίδι ακόμη και όταν ήμασταν πίσω στο σκορ, ότι μπορώ να βάλω γκολ ακόμη και στις καθυστερήσεις. Έχω βάλει πάρα πολλά γκολ στις καθυστερήσεις. Ένα πράγμα, που με πείραξε στο προηγούμενο ματς ήταν που με αντικατέστησε ο προπονητής στο 80΄, αν θυμάμαι καλά. Ήξερα ότι και χωρίς να παίξω ποδόσφαιρο ότι μέχρι και το 93΄ μπορούσα να βάλω ένα γκολ και να έπαιρνε η ομάδα την νίκη. Στον τελευταίο τελικό είχα έναν μικροτραυματισμό και έτυχε να μην ξεκινήσω στο παιχνίδι. Μίλησα με τον προπονητή και στο 0-1 των Αγράφων του είπα να με βάλει κατευθείαν μέσα. Το ζήτησα από μόνος μου, έστω και αν ήθελε 5 λεπτά να τελειώσει το πρώτο ημίχρονο. Εγώ του είπα να με βάλει μέσα έστω και για μια φάση. 20 χρόνια παίζω ποδόσφαιρο και πρώτη φορά μπήκα μέσα χωρίς προθέρμανση, γιατί έβλεπα την ομάδα αυτή να είναι με την πλάτη στον τοίχο και πίστευα ότι μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι. Ήμουν σίγουρος για αυτό και το δείξαμε και στο ματς στην κανονική διάρκεια και σε άλλα παιχνίδια, όπως με την Μυρίκη. Δεν είχα ούτε άγχος, ούτε τίποτα και πίστευα ότι μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι. Ειλικρινά δεν άντεχα από μέσα μου αυτό το πράγμα και ζήτησα από μόνος μου να μπω μέσα. Στο 0-2 είδα τα πράγματα να δυσκολεύουν, η ομάδα δεν μπορούσε να κάνει και ευκαιρίες. Το κλίμα δεν ήταν και πάρα πολύ καλό στην ομάδα τον τελευταίο καιρό. Εκείνη την στιγμή ρώτησα κάποιον και μου είπε ότι θέλει 20 λεπτά ακόμα, από μέσα μου ήλπιζα, γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Και όμως έγινε η ανατροπή, είχα την ψυχολογία ότι με χέρια και με πόδια, ότι μπορούσα να βάλω την μπάλα γκολ, για να γυρίσουμε το ματς».

Έκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα στην ομάδα του ΑΠΟΚ πριν 20 χρόνια. Είσαι άρρηκτα δεμένος με αυτή την ομάδα. Θα θέλαμε να μας μιλήσεις για την σχέση σου με τον ΑΠΟΚ.

«Φυσικά και είμαι δεμένος με τον ΑΠΟΚ, πάντα ήμουν ΑΠΟΚ, όπως είπα και πριν. Κάποιες χρονιές δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την ομάδα στην Δ’ Εθνική, είχα δυο σοβαρούς τραυματισμούς όλα αυτά τα χρόνια. Ο ένας και πιο σοβαρός ήταν, όταν είχα σπάσει το πόδι μου σε αγώνα μπαράζ για την Δ’ Εθνική με την Αναγέννηση Άρτας (24/5/2000 στην Άμφισσα). Χάσαμε και την άνοδο τότε στα μπαράζ εκείνη την εποχή. Γεννημένος πρωταθλητής στον ΑΠΟΚ από τον θείο μου ακόμα τον Γιώργο Γαλανό, που έπαιζε μπάλα. Αυτός με ξεκίνησε και με έβαλε μέσα στο κλίμα. Ξεκίνησα γεννημένος πρωταθλητής, συμμετείχα σε όλα τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα του ΑΠΟΚ στα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα. Έτσι είχα πάρει το στοιχείο να μην χάνω ποτέ κανένα παιχνίδι. Το ότι είχα πάει μια χρονιά δανεικός στην Μυρίκη δεν σήμαινε ότι εγώ έγινα Μυρίκη. Με έδωσε ο ίδιος ο ΑΠΟΚ δανεικό, βοήθησα την ομάδα, πήραμε το πρωτάθλημα με την Μυρίκη. Το ίδιο έγινε μετά από λίγα χρόνια και με τον Απεραντιακό, πάλι ξαναπήρα και εκεί το πρωτάθλημα. Πάντα ήμουν όμως ΑΠΟΚ, γιατί αυτή την ομάδα την αγαπούσα από μικρό παιδί, είχα σπάσει τα πόδια μου για αυτή την ομάδα. Κάποιοι έλεγαν ότι ο Γαλανός είναι με την Μυρίκη ή με τον Απεραντιακό, δεν έγινε ποτέ αυτό το πράγμα. Απλώς κάποιες χρονιές στην Δ’ Εθνική και λόγω οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων με το μαγαζί, που έχω, δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την ομάδα τα τελευταία χρόνια. Όπως και με τον Απεραντιακό πέρυσι, που μου ζήτησε να πάω στην Δ’ εθνική και δεν πήγα. Περισσότερο θα με πείραζε να έχανα ένα πρωτάθλημα με τον Απεραντιακό ή την Μυρίκη, όπως και έγινε, που έχασα με τον Απεραντιακό (Την περίοδο 2008-2009), πάρα με τον ΑΠΟΚ που δεν είχα χάσει κανένα. Θα με πείραζε τόσο πολύ, για αυτό και πίστευα ακόμα και στο 0-2, ότι μπορεί να γίνει η ανατροπή».

Η επόμενη μέρα βρίσκει την ομάδα σου στην Δ’ Εθνική. Πιστεύεις ότι θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις ξανά σε αυτό το επίπεδο; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

«Ήδη είχα ενημερώσει την ομάδα μου από την αρχή της σεζόν ότι αυτή θα είναι και η τελευταία μου χρονιά για το ποδόσφαιρο. Δεν έχω αποφασίσει οριστικά, κατά 90% είναι να σταματήσω αυτή την στιγμή το ποδόσφαιρο λόγω καθαρά επαγγελματικών υποχρεώσεων. Είχα σκοπό να σταματήσω από πέρυσι, ο προπονητής ήταν αυτός, που με έπεισε να παίξω άλλη μια χρονιά και να τον βοηθήσω, γιατί είναι η πρώτη του χρονιά σαν προπονητής. Και ήθελα, επειδή μεγαλώσαμε μαζί στον ΑΠΟΚ και αγαπούσαμε τον ΑΠΟΚ, να τον βοηθήσω. Πίστευε σε μένα από την αρχή της χρονιάς, παρόλο, που δεν ήμουν από τις πρώτες επιλογές για την 11αδα. Έστω και από τον πάγκο ήθελα να βοηθήσω την ομάδα, να μην χάσει το πρωτάθλημα. Αν και στην αρχή φαίνονταν εύκολα τα πράγματα, είδατε ότι τίποτα δεν είναι εύκολο. Κάποιοι θεώρησαν μέσα από τον ΑΠΟΚ, παίκτες και από την διοίκηση ότι το πρωτάθλημα έστω θα το πάρει και η φανέλα. Στο γήπεδο όμως αποδείχτηκαν άλλα πράγματα. Η ομάδα βρέθηκε να είναι με την πλάτη στον τοίχο. Δεν άντεχα ο ΑΠΟΚ να χάσει το πρωτάθλημα. Έχω ήδη ενημερώσει τον Πρόεδρο και τον Προπονητή ότι δεν θα μπορέσω να ακολουθήσω με την ομάδα στην Δ’ Εθνική, καθαρά για επαγγελματικούς λόγους. Δεν ξέρω, εάν θα συνεχίσω σε κάποια άλλη ομάδα στο τοπικό. Αυτή την στιγμή σκέφτομαι να σταματήσω τελείως το ποδόσφαιρο. Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, αλλά είναι μια απόφαση, που δεν είναι και εύκολη».

Βλέπουμε ότι έχεις έφεση στο σκοράρισμα και πετυχαίνεις γκολ με όλους τους τρόπους (Σουτ-Κεφαλιά-Φάουλ-Πέναλτι). Πως το εξηγείς όλο αυτό; Έχει βγει και αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια πρώτος σκόρερ.

« Όπως μου έχει πει ένας παλιός μου φίλος και συμπαίκτης, όλα αυτό πρέπει να το έχεις στο αίμα σου. Όντως είναι στο αίμα, αυτό το είχε και όλο το σοι μου, όλοι οι Γαλαναίοι να σκοράρουν και ο Γιώργος ο Γαλανός και ο Θανάσης ο Γαλανός παλιότερα. Ήταν και αυτοί μεγάλοι σκόρερ, που πέρασαν από το Βελούχι. Βασικά η θέση μου ποτέ δεν ήταν σέντερ φορ. Τουλάχιστον τα πρώτα 10 χρόνια στον ΑΠΟΚ έπαιξα δεξί μπακ-χαφ, αμυντικό χαφ και στόπερ. Είχα παίξει δυο χρονιές στην Δ’ Εθνική στόπερ, δεξί μπακ-χαφ ήταν η καλύτερη θέση, που μου άρεσε να έπαιζα. Και όμως και από εκείνες τις θέσεις σκοράρα και στην Δ’ Εθνική και στο τοπικό, είχα την έφεση του σκοραρίσματος, αν και έπαιζα ακόμη και στόπερ ή αμυντικό χαφ. Δεν ήμουν ποτέ σέντερ φορ, έτυχε τα τελευταία χρόνια στην Ευρυτανία να βρίσκομαι στην θέση σέντερ φορ, γιατί υπήρχε ένα πρόβλημα εκεί στις περισσότερες ομάδες εδώ στο τοπικό πρωτάθλημα και έτσι επιλεγόμουν για αυτή την θέση. Παλιότερα δούλευα πολύ στις προπονήσεις, ήμουν στα χαφ και ήμουν παίκτης που ερχόμουν από πίσω και σκόραρα. Δεν ήμουν ένας κλασσικός σέντερ φορ και τώρα εάν με παρακολουθήσετε στα περισσότερα παιχνίδια έπρεπε να βγω από την περιοχή για να βάλω το γκολ. Σε πολλά παιχνίδια, που κάθισα μέσα στην περιοχή και με μάρκαρε εκεί ένα στόπερ, σπάνια και εγώ έκανα ευκαιρίες. Ήμουν μαθημένος να έρχομαι από τα χαφ και να σκοράρω. Πέρυσι για παράδειγμα στον Απεραντιακό, που είχαμε έναν εξίσου πολύ καλό ποδοσφαιριστή τον Παππά τον Γιώργο, με βοηθούσε, έβγαινε προς τα έξω και πάλι έβαζα περισσότερα γκολ. Ήμουν επιτελικός χαφ και για αυτό ήμουν πιο εύκολος στο σκοράρισμα».

Έχεις κατακτήσει πρωταθλήματα Ευρυτανίας με 3 διαφορετικές ομάδες. Ποιο πρωτάθλημα ξεχωρίζεις;

«Βασικά το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα από όλα αυτά ήταν περισσότερο με την Μυρίκη και τον Απεραντιακό. Δεν ήμασταν εμείς το φαβορί, αγωνιζόμασταν με μειονέκτημα έδρας. Ο ΑΠΟΚ δεν θυμάμαι ποτέ να αγωνίστηκε με μειονέκτημα έδρας, ήταν πάντα πρώτος. Το πρωτάθλημα με τον ΑΠΟΚ ήταν πρωταρχικός στόχος. Με τον Απεραντιακό και με την Μυρίκη, η ομάδα τότε δεν είχε καταλήξει πρώτη στην κανονική διάρκεια και δεν ήταν το φαβορί. Θυμάμαι με την Μυρίκη ήταν φαβορί ο Αίολος και με τον Απεραντιακό ήταν τα Άγραφα. Ήταν πιο συναρπαστικά πρωταθλήματα. Ειδικά εκείνο με την Μυρίκη, γιατί είχε ανατροπή στους τελικούς. Αναμφισβήτητα το τελευταίο με τον ΑΠΟΚ, όπως ήρθαν τα  πράγματα να είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, είναι ένα πράγμα που θα μείνει αξέχαστο. Το πιο δύσκολο από όλα ήταν αυτό, που είχα πάρει με την Μυρίκη το 2003. Ήταν φαβορί ο Αίολος και καλύτερη ομάδα. Με τον ΑΠΟΚ όλα τα πρωταθλήματα ήταν πολύ εύκολα εκτός από το φετινό, που ήταν το πιο δύσκολο. Είκοσι χρόνια, που παίζω μπάλα ήταν το πιο δύσκολο πρωτάθλημα για τον ΑΠΟΚ. Συμμετείχα σε όλα τα τοπικά πρωταθλήματα του ΑΠΟΚ».

Στο παρελθόν έχεις περάσει κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς. Πόσο δύσκολο ήταν να επανέλθεις ξανά σε κάποιο επιθυμητό επίπεδο;

«Όπως θυμάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό μετά τους τραυματισμούς, που πέρασα δεν είμαι ο Πάνος Γαλανός, που ήμουν. Αν και τότε έπαιζα πάλι σε άλλη θέση, καταλάβαινα τον εαυτό μου ότι ήμουν πιο επιφυλακτικός, πάντα πρόσεχα, πάντα φοβόμουν. Είχα τον φόβο πάντα, γιατί είχα σοβαρούς τραυματισμούς. Επανήλθα όμως γρήγορα, όχι όμως στην Δ’ Εθνική, εδώ στο τοπικό πρωτάθλημα, που ήταν και πιο χαλαροί οι τόνοι. Από τότε έχει αλλάξει η ψυχολογία μου γενικώς. Πολλές φορές έφτασα στο σημείο να λέω από μέσα μου καλύτερα να μην βάλω ούτε γκολ, για να γλιτώσω την κλωτσιά. Όπως συγκρίνω τον εαυτό μου με τα πρώτα 10 χρόνια, που δεν είχα τραυματισμούς, τώρα δεν είναι ο Πάνος ο Γαλανός που ήταν. Το έβλεπα αυτό και το έλεγε και ο κόσμος, που με έβλεπε. Κατάφερα και επανήλθα με πιο χαλαρούς ρυθμούς, έκανα και λιγότερες προπονήσεις. Φέτος στο Βελούχι δεν συμμετείχα σε πολλές προπονήσεις. Στον Απεραντιακό πέρυσι το ίδιο πάλι λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και τότε. Ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα για μένα, όμως ξεπέρασα τους τραυματισμούς και επανήλθα. Είναι ένα χόμπι το ποδόσφαιρο, που δεν μπορείς εύκολα να το παρατήσεις».

Τελικά ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας στην Δ’ Εθνική; Είδαμε την πρώην σου ομάδα να ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα και στο τέλος να μην πετυχαίνει τίποτα.

«Όσα χρόνια είμαι εδώ στην Ευρυτανία η Δ΄ εθνική είναι καθαρά θέμα προπονητή. Ο ΑΠΟΚ, αν έφτασε φέτος να κινδυνέψει να χάσει το πρωτάθλημα ήταν θέμα προπονητή. Ο προπονητής έλλειπε, έρχονταν κάθε Κυριακή και έτσι ήταν δύσκολα τα πράγματα. Πρέπει ο ΑΠΟΚ για μένα να κατασταλάξει από αυτή την στιγμή σε έναν προπονητή. Δηλαδή να μην κάνει αλλαγές προπονητή, να σκεφτεί καλά με ποιον προπονητή να ξεκινήσει. Αν θέλει για παράδειγμα να ξεκινήσει με τον ίδιο τον Γιάννη τον Ελεφάντη, που πιστεύω θα ξεκινήσει με αυτόν και θα τον στηρίξει. Και εγώ θέλω να είναι προπονητής ο Γιάννης ο Ελεφάντης, γιατί πάνω από όλα αγαπάει την ομάδα, είναι παιδί της ομάδας. Είναι όμως θέμα διοίκησης, τι θα θέλει η διοίκηση, μπορεί να αλλάξει και η διοίκηση και δεν ξέρω τι μπορεί να ζητήσει από τον προπονητή. Είναι και θέμα τι μπάτζετ θα υπάρξει, εάν θα υπάρχουν χρήματα. Καλό είναι να μην κάνει αυτά, που έκανε ο Απεραντιακός και η Μυρίκη παλιότερα και οι υπόλοιπες ομάδες. Να ξεκινήσει δυνατά από την προετοιμασία και με μεταγραφές, εάν θέλει να κάνει. Γιατί κακά τα ψέματα ο ΑΠΟΚ, όπως έχουμε δει και παλιότερα θα χρειαστεί και μεταγραφές. Δεν ξέρω, εάν θα βρεθούν τα λεφτά. Ο κόσμος δεν βοηθάει, το Καρπενήσι δεν βοηθάει την ομάδα. Είναι κρίμα για το Καρπενήσι να ξαναγυρίσει αυτή η ομάδα στο τοπικό πρωτάθλημα και να παίζει σε αυτά τα δεδομένα. Βλέπουμε τον Αγρότη Λιανοκλαδίου, μια ομάδα που παραλίγο να φτάσει κοντά στο πρωτάθλημα και μπορεί να πάρει και το κύπελλο ερασιτεχνών ακόμη και είναι από πληθυσμό το μισό Καρπενήσι, ένα χωριό είναι. Όμως υπάρχουν τα χρήματα και δεν ξέρω τι άλλο υπάρχει εκεί. Είναι κρίμα το Καρπενήσι να μην έχει ομάδα στην Δ’ Εθνική ή και παραπάνω ακόμα. Έχουν πάει ακόμη χωριά και στην Γ’ Εθνική».

Κλείνοντας να σε ευχαριστήσουμε για την κουβέντα, που είχαμε. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι άλλο;

«Θέλω να αφιερώσω το πρωτάθλημα αυτό στον κόσμο του ΑΠΟΚ. Στεναχωρήθηκα, που είδα στον τελικό ότι ο πιο πολύς κόσμος ήταν με τα Άγραφα. Θέλω να το αφιερώσω στον κόσμο του ΑΠΟΚ το Βελούχι, έστω σε αυτούς τους λίγους, που βρεθήκαν στο γήπεδο. Να αφιερώσω επίσης το πρωτάθλημα σε κάποιους τραυματίες, που είχαμε πάλι και δεν μπόρεσαν να μας βοηθήσουν. Ακόμη και στον Δήμο τον Αθανασίου, που ήδη του αφιερώσαμε και το κύπελλο, ο οποίος είναι και αυτός ένα παιδί της ομάδος. Θέλω να ευχηθώ και καλή πορεία στον ΑΠΟΚ την επόμενη χρονιά στην Δ’ Εθνική. Θα παρακαλέσω τον κόσμο να μπορέσει, όπως να ναι να βοηθήσει έστω και χρηματικά κάπως την ομάδα και να σταθεί και να μείνει στην Δ’ Εθνική τουλάχιστον και ακόμη παραπάνω, εάν αργότερα μπορέσει να τα καταφέρει».

ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ: Παναγιώτης Κολλημένος