ΠΑΟ Λουτράκι: Αποχωρεί ο Κώστας Αντωνίου

Την αποθέωση γνώρισε ο αρχηγός της ομάδας Κώστας Αντωνίου, αφού το παιχνίδι με τον Άτταλο ήταν  η τελευταία του εμφάνιση στα γήπεδα. Ο αρχηγός είπε το μεγάλο αντίο ως ποδοσφαιριστής, αφού εδώ και μερικούς μήνες χτίζει το επαγγελματικό του μέλλον στο εξωτερικό.

Ο ποδοσφαιριστής αναχώρησε χθες από την Ελλάδα και τα επινίκια του αγώνα είχαν ανάμεικτα συναισθήματα και έντονο χρώμα αποχαιρετισμού από τους φιλάθλους της ομάδας αλλά και τους συμπαίκτες του. Το γλέντι της κατάκτησης της ανόδου ενώ αρχικά ήταν προγραμματισμένο για την Παρασκευή, μεταφέρθηκε μια μέρα νωρίτερα διότι ήταν αδιανόητο για οποιονδήποτε στην ομάδα να υπάρξουν πανηγυρισμοί δίχως τον αρχηγό των «οράνιε» την τελευταία 7ετία.

Ο Κώστας ήρθε στην ομάδα το καλοκαίρι του 2007. Οι «οράνιε» είχαν ήδη κατακτήσει αήττητοι το πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας Κορινθίας, δεν είχαν σκοπό να επιστρέψουν ξανά πίσω και αναζητούσαν την καθιέρωση στην Πρώτη Κατηγορία μακριά από τα σκαπανεβάσματα των προηγούμενων χρόνων.

Με τον εξαίρετο χαρακτήρα του ως αθλητής, ποδοσφαιριστής και άνθρωπος κατά κάποιο τρόπο συμβολίζει για τους κοντινούς στην ομάδα ανθρώπους την κοινή προσπάθεια και την επιμονή που χαρακτηρίζουν την ανοδική πορεία των «οράνιε» τα τελευταία χρόνια.

Φυσικός αρχηγός μέσα στο γήπεδο, αλλά και στα αποδυτήρια κέρδιζε με την αγωνιστικότητά του και τις αστείρευτες φυσικές δυνάμεις του το σεβασμό συμπαικτών, αντιπάλων και προπονητών. Η συνέπεια και η συνεχής προσπάθεια που κατέβαλε ήταν λαμπρά παραδείγματα για τα νέα παιδιά που έκαναν την ποδοσφαιρική τους αρχή στην ομάδα.

Αν και κατά βάσει δεξιός αμυντικός, αποβλήθηκε μόλις 4 φορές σε αυτά τα επτά χρόνια, ενώ στο ποδόσφαιρο απέκτησε μόνο φιλίες.

Αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις μέσα στο γήπεδο ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της ομάδας και των προπονητών του. Αποκορύφωμα η φετινή χρονιά, όπου σε δύο περιπτώσεις, με την Ελλάς Βέλου στο Πρωτάθλημα και τον Ολυμπιακό Αγ. Στεφάνου στα μπαράζ, αγωνίστηκε και ως τερματοφύλακας.

Στους «οράνιε» συνεργάστηκε με έξι διαφορετικούς προπονητές: τους κ.Μπισμπίκη, κ. Πέρρα, κ. Πετρινιώτη, κ. Νούλα, κ.Πάτρα και κ.Μεσολόγγη.

Ορισμένοι, ελάχιστοι εξ αυτών, υπήρξαν αρχικά δύσπιστοι ως προς το να στηριχτούν επάνω του. Μετά από μερικά παιχνίδια, όμως, του παρέδιδαν όχι μόνο τη φανέλα του βασικού, αλλά και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Το περσινό καλοκαίρι γνωστοποίησε στη Διοίκηση της ομάδας την πρόθεσή του να ακολουθήσει – όπως πολλοί νέοι Έλληνες στις μέρες μας - το δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς για ένα καλύτερο μέλλον.

Αποχώρησε στις αρχές Φεβρουαρίου για τη Γαλλία, έκανε εκεί ένα νέο επαγγελματικό ξεκίνημα, το οποίο χωρίς δεύτερη σκέψη διέκοψε προσωρινά και λίγο πριν τη λήξη του Πρωταθλήματος επέστρεψε πιστός στην υπόσχεσή του να βοηθήσει την ομάδα στους αγώνες μπαράζ.

Με την φανέλα των «οράνιε» έκανε το ντεμπούτο του στις 9η Σεπτεμβρίου του 2007, στο ξερό γήπεδο των Ισθμίων απέναντι στον Άρη Κορίνθου για το Κύπελλο Κορινθίας.

208 επίσημα παιχνίδια, 57 γκολ, 3 Πρωταθλήματα Α κατηγορίας, 1 Κύπελλο και μια χρονιά στη Δ Εθνική αργότερα, ο κύκλος έκλεισε στη Νέα Πέραμο με την άνοδο στη Γ Εθνική.

Αν, μάλιστα, στο 8ο λεπτό του αγώνα δεν είχε χάσει αυτή την ανεπανάληπτη (με την κυριολεκτική –πια- σημασία της λέξης) ευκαιρία να σκοράρει , τότε η αποχώρησή του από την ομάδα και το Κορινθιακό  ποδόσφαιρο θα είχε μια μικρή λάμψη  .... αμερικάνικης κινηματογραφική ταινίας.

Ο ίδιος αποχαιρέτησε την ομάδα με μια δήλωση στην προσωπική του σελίδα όπου εμφανώς συγκινημένος έγραψε:

«Τα τελευταία εφτά χρόνια η ποδοσφαιρική μου οικογένεια υπήρξε ο Α.Ο. Λουτράκι. Από την πρώτη στιγμή δέθηκα με αυτήν την ομάδα και ήμουν κοντά της στις όμορφες, αλλά και στις δύσκολες στιγμές, στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες. Οι όμορφες στιγμές είναι αυτές που υπερτερούν. Η διοίκηση έγινε στήριγμα μου, ο προπονητής εγκάρδιος φίλος μου, οι παίκτες αδέλφια μου και οι φίλοι του ΑΟΛ φίλοι μου.

Πέρυσι ξεκινήσαμε έναν αγώνα με πολύ πείσμα, προσπάθεια και υπομονή. Η ανταμοιβή μας ήρθε χθες όπου καταφέραμε να δούμε τους κόπους μας να αποδίδουν καρπούς, να δούμε την Κορινθία να αντιπροσωπεύεται από ακόμα μια ομάδα στην Γ εθνική και να δώσουμε χαρά σε όσους μας πίστεψαν και μας στήριξαν από την πρώτη στιγμή.

Ως αρχηγός του ΑΟΛ, στόχος μου ήταν να συμβάλλω στην άνοδο της ομάδας μας και να δώσω μια ευκαιρία στους νεότερους να αναδειχθούν αργότερα και να μπορέσουν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. Τον στόχο μου τον πέτυχα και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένο. Συμβουλή μου προς τους νεότερους είναι να αρπάξουν αυτή την ευκαιρία και να την εκμεταλλευτούν. Τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν υπάρχει θέληση.

Είναι ώρα να αφήσω την θέση μου και το ποδόσφαιρο. Ισως είναι κάτι που με λυπεί, όμως είναι χαρά μου που το τελευταίο μου παιχνίδι ήταν το χθεσινό. Δεν θα μπορούσε κάποιος να τελειώσει την «καριέρα» του με πιο όμορφο τρόπο.

Ηταν τιμή μου να παίζω στον Α.Ο.Λουτράκι και θα είμαι πάντα δίπλα στην ομάδα μου».