Καραγεωργίου: «Είμαι «γεμάτος» στον Εργοτέλη»

Το Onsports συνάντησε τον Έλληνα τεχνικό στο γήπεδο «Μαρτινένγκο» στο μεγάλο οδοιπορικό στην Κρήτη και μας μίλησε για την παρουσία του στην ομάδα του Ηρακλείου, την απόφασή του να αναλάβει τους «κιτρινόμαυρους» στην Β’ Εθνική, αλλά και την άμεση… μετάβασή του από τον αγωνιστικό χώρο στους πάγκους.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Καραγεωργίου:

- Όταν ερχόσασταν στον Εργοτέλη τον Ιανουάριο του 2006, πιστεύατε ότι θα φτάνατε στο σημείο που είστε σήμερα; Θα μπορούσε να είναι στο μυαλό σας;

«Είμαι ένας άνθρωπος, είτε σαν προπονητής, είτε όταν ήμουν αθλητής, που δένομαι με την ομάδα στην οποία βρίσκομαι και με τους ανθρώπους της. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι πάω να κάνω κάτι πρόσκαιρο, ένα συμβόλαιο ενός έτους, να σηκωθώ να φύγω. Εγώ λέω πάντα ότι πάω σε μία ομάδα. Δεν πάει ποτέ το μυαλό μου ότι θα φύγω γιατί πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω και να υλοποιήσω τους στόχους που έχει αυτή η ομάδα και αυτό δίνει μεγαλύτερη διάρκεια. Αυτό έκανα με την Ξάνθη, αυτό θα έκανα και με τον ΠΑΟΚ, αλλά στον ΠΑΟΚ δεν υπήρχε διοίκηση, ήμουν μόνος μου, για αυτό και δεν μπόρεσα να σταθώ, αυτό κάνω και τώρα στον Εργοτέλη, όπου υπάρχει διοίκηση. Δηλαδή στις τρεις ομάδες που πήγα, υπήρχαν δύο υγιείς διοικήσεις με ανθρώπους που μπορούσαν να σκεφτούν για το ποδόσφαιρο, έτσι κατέληξα 5 χρόνια στην Ξάνθη και έξι χρόνια στον Εργοτέλη. Έτσι ξεκίνησα, με αυτή τη σκέψη αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα φτάσει τα έξι χρόνια. Είναι μία όμορφη περιπέτεια, δέθηκα πολύ με το περιβάλλον και όλα αυτά τα παιδιά, είμαστε φίλοι, μία ωραία παρέα. Πολλές φορές δεν λειτουργώ ως προπονητής,  πολλές φορές συνεννοούμαστε με τη διοίκηση, έχει παραμεριστεί ότι είμαι προπονητής και θα επιδιώξω να κάνω αυτό γιατί αν δεν γίνει, θα φύγω. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα εδώ πέρα. Εδώ υπάρχει μία συνεννόηση γιατί είμαστε φίλοι όλοι μαζί και θέλουμε να πάει ο Εργοτέλης καλύτερα».

- Αισθάνεστε γεμάτος από τον Εργοτέλη;

Για τους στόχους που έχει ο Εργοτέλης και αυτούς που θέτει η διοίκηση, αισθάνομαι γεμάτος. Ελπίζω ότι θα τον ανεβάσουμε τον πήχη, θα πάμε ψηλότερα. Πιστεύω ότι έχω τη διάθεση, εάν μου δοθεί κάποια στιγμή η δυνατότητα από τους ανθρώπους που έχουν τις τύχες μεγάλων ομάδων, να μπω σε διαδικασία πρωταθλητισμού. Όχι μόνο να σωθεί μία ομάδα είτε να την πάμε στα μέσα της βαθμολογίας. Έχω φτάσει πλέον και σαν εμπειρία και σαν διάθεση και σαν γνώσεις και έχω δείξει ότι μπορώ πλέον να φτάσω εκεί».

- Αισθάνεστε ότι σας χρωστάει κάτι η τύχη από την ιστορία με τον ΠΑΟΚ, δηλαδή ότι πήγατε σε λάθος σημείο σε μία πολύ μεγάλη ομάδα; Ήταν λάθος η συγκυρία;

«Το πέρασμά μου από τον ΠΑΟΚ θεωρείται 100% πετυχημένο. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι είναι αποτυχημένο».

- Εννοώ από άποψη χρόνου…

«Όταν πήγα εγώ τον Ιανουάριο ήταν έξω από τα ευρωπαϊκά «εισιτήρια», όπου για να είναι ο ΠΑΟΚ εκτός από τις ευρωπαϊκές θέσεις είναι τραγικό. Και να μην θέλει πρέπει να βγαίνει με τη δυναμική που έχει. Όταν πήγα ήμασταν έβδομοι, όγδοοι, δεν θυμάμαι ακριβώς και τερματίσαμε τέταρτοι, ενώ επικρατούσε μία πολύ κακή κατάσταση, δεν υπήρχε διοίκηση, δεν υπήρχε τίποτα. Φτιάξαμε την ομάδα, την οργανώσαμε για την επόμενη σεζόν με νέα παιδιά. Ετοιμαστήκαμε για κάτι καλύτερο, αλλά δεν πρόλαβα γιατί στο δεύτερο παιχνίδι, παίξαμε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι, κάναμε 1-1 στην έδρα μας και επειδή υπήρχε μία κατάσταση αρνητική στο πρόσωπο του Γούμενου, για να αποπροσανατολίσει τον κόσμο μέσω των Μέσων, είπε θα πω ότι θα πάρω έναν προπονητή άλλον και πρέπει να φύγεις μου λέει, για να κρατηθώ όσο μπορώ. Αν είναι δυνατόν δηλαδή, τραγικά πράγματα».

- Μετά από αυτά στον ΠΑΟΚ, τι σας έπεισε για να έρθετε στον Εργοτέλη;

«Στον Εργοτέλη όταν έκανα τη συζήτηση, την πρώτη ημέρα συναντήθηκα με τον Τζώρτζογλου, που ήταν τότε στη διοίκηση. Μου είπε εμείς δεν σε θέλουμε προπονητή στη Β’ Εθνική, εμείς πιστεύουμε ότι θα ανεβούμε και σε θέλουμε να προετοιμαστούμε για την επόμενη σεζόν, που θα είμαστε στη Super League. Δεν παίρνουμε έναν προπονητή που έφυγε από τον ΠΑΟΚ για να τον κάνουμε προπονητή στη δεύτερη κατηγορία. Με αυτό το σκεπτικό. Εμείς σε θέλουμε να έρθεις από τώρα για την Super League. Και το καταφέραμε.

- Υπήρχαν δεύτερες σκέψεις εάν θα αναλάβετε τον Εργοτέλη;

«Όχι δεν υπήρξαν. Είχα ενημερωθεί για το τι άνθρωποι υπάρχουν. Μου είχαν πει μήπως είναι πισωγύρισμα στην καριέρα μου μετά από τον ΠΑΟΚ να πηγαίνω στο Εργοτέλη, όχι δεν ήταν κανένα πισωγύρισμα. Βλέπω τους ανθρώπους εάν έχουν διάθεση και βλέπουν το ποδόσφαιρο όμορφα όπως θέλω κι εγώ να το βλέπω και μου αρέσει να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία».

- Δηλαδή είστε δικαιωμένος από την επιλογή σας;

«Εκατό τις εκατό δικαιωμένος. Το αποδεικνύουν τα αποτελέσματα, η πορεία μας».

- Ποια είναι τα συστατικά;

«Ξεκινάει αρχικά από το περιβάλλον. Όλοι είναι μία παρέα. Δεν υπάρχει πίεση να μας αγχώσει, λειτουργούμε σε καλό περιβάλλον. Δεν υπάρχει πρόβλημα προπονητικό ή οτιδήποτε γιατί συνεννοούμαστε. Εμείς είμαστε 3-4 προπονητές που συνεννοούμαστε για την ομάδα. Διοικητικά υπήρξε μια αλλαγή από τους κ.κ. Σουλτάτο και Τζώρτζογλου με τον κ. Παπουτσάκη και τα πράγματα συνεχίζονται ακόμα καλύτερα».

- Παίζει ρόλο η σταθερότητα στη διοίκηση;

«Τον μεγαλύτερο. Όλα ξεκινούν από τον πρόεδρο, την κεφαλή. Αν δεν υπάρχει σωστός προγραμματισμός, καταμερισμός σε όλες τις καταστάσεις και τις δουλειές που ο καθένας πρέπει να αναλάβει το ρόλο του, δεν γίνεται να μείνεις. Στην Super League, όταν δεν είσαι συνεπής σε αυτούς τους τομείς, χάνεις το τρένο. Υπάρχουν ομάδες με τριπλάσιο μπάτζετ από του Εργοτέλη που πέφτουν κατηγορία. Εχουν κάνει κάτι λάθος».

- Τι έγινε και ο Εργοτέλης δεν τερμάτισε πέρσι στις πέντε πρώτες θέσεις για να βγει Ευρώπη;

«Ένα παιχνίδι οριακό, όπως ήταν με την ΑΕΚ στον Παγκρήτιο, θα μπορούσε να μας είχε δώσει αυτήν την ευκαιρία. Αλλά μία ομάδα, όπως είμαστε εμείς που παίζει τεχνικό ποδόσφαιρο, δεν μπορούσε να παίξει, δεν μπορούσε να επιβληθεί εκείνη την ημέρα, δεν μας το επέτρεψε το γήπεδο, είχαμε αντίσταση και από μία μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΚ, ειδάλλως μπορεί να ήμασταν εμείς αντί για κάποιον άλλον».

- Ποιο παιχνίδι θυμάστε πολύ ως προπονητής και ποιο ως παίκτης;

«Ως παίκτης έπαιξα πολλά παιχνίδια με Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, με την Εθνική ομάδα. Ας μην ξεχωρίσουμε κάποιο. Όλα τα ευρωπαϊκά και με τις Εθνικές ομάδες ήταν ξεχωριστά για όλους μας. Σαν προπονητής, όταν βγήκε η Ξάνθη για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Ευρώπη και κληρωθήκαμε με τη Λάτσιο τότε, όταν είχε πολλά μεγάλα ονόματα. Ήταν τεράστια εμπειρία για εμάς, πρώτη φορά μια… ομαδούλα, μία επαρχιακή ομάδα να το ζει».

- Μόνο… ομαδούλα δεν φάνηκε...

«Ναι ήμασταν και πολύ άτυχοι. Στην Ξάνθη ήρθαμε 0-0 και έξω χάσαμε 4-0, αλλά είχαμε νωρίς δοκάρι και αν το βάζαμε μπορεί να ήταν διαφορετικό το παιχνίδι. Ο Μπούτσεκ που ήταν κορυφαίος στο δεύτερο ημίχρονο έκανε ένα λάθος, δεχτήκαμε γκολ και μετά καταρρεύσαμε».

- Η Ξάνθη έχει μία μικρή παράδοση σε καλούς τερματοφύλακες;

«Έχει καλό σκάουτινγκ».

- Να μείνουμε στην Ξάνθη. Τα τελευταία χρόνια δεν της βγαίνει αυτό που θα ήθελε. Πιστεύετε ότι φταίνε οι παίκτες που έρχονται και φεύγουν;

«Δεν είναι καλό αυτό. Αυτό είναι δεδομένο, αλλά το πρόβλημα είναι πως όταν έχεις να επιλέξεις μέσα από ένα μπάτζετ, ας πούμε 50.000 ευρώ γιατί αυτές είναι οι δυνατότητες, είτε θα πρέπει να έχεις τρομερό «μάτι», το σκάουτινγκ να έχει δουλέψει καλά, πιστεύοντας ότι αυτός ο παίκτης έχει εξέλιξη για να σε βοηθήσει και να ανεβεί είτε να είσαι πολύ τυχερός να τραβήξεις μέσα από ένα τσουβάλι και είναι σούπερ οι παίκτες αυτοί. Εμείς και η Ξάνθη είμαστε περίπου στα ίδια».

- Έχει όμως η Ξάνθη τμήματα υποδομής, αλλά δεν έχουν μπορέσει παίκτες να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα.

«Όταν ήμουν εγώ δεν είχαμε ακαδημίες».

- Έχουν βγει όμως παίκτες που δίνονται σε άλλες ομάδες, ακόμα και Β’ και Γ’ Εθνικής…

«Δεν είχαμε ακαδημίες αλλά τότε, όπως γίνεται πιστεύω και τώρα, γνωρίζαμε σε όλη την Ελλάδα σε κάθε χωριό, ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης, τον αξιολογούσαμε τον καλύτερο και τον φέρναμε στην ομάδα. Η Ξάνθη είχε το όνομα ότι πουλάει παίκτες, οπότε οι νέοι έλεγαν θα περάσω από την Ξάνθη και θα πάρω μία μεταγραφή».

- Ο Τοροσίδης ήταν το τελευταίο μεγάλο όνομα που είχε βγει. Εσείς τον επιλέξατε για την πρώτη ομάδα;

«Ναι τον προωθήσαμε. Είχε ξεκινήσει ως σέντερ μπακ, και καμία φορά τον βάζαμε σέντερ φορ γιατί ήταν δυνατό παιδί, μπορούσε να πηδήξει για κεφαλιές το είχε και μόλις έγινε επαγγελματίας, 16 χρονών, το πρώτο του παιχνίδι το είχε δώσει στην Κρήτη με τον ΟΦΗ και τον έβαλα δεξί μπακ. Την άλλη χρονιά, τον έβαζα ως σέντερ μπακ χωρίς να είναι βασικός, μετά έφυγα και καθιερώθηκε ως δεξί μπακ. Από 16 χρονών φαινόταν και ξεχώριζε».

- Πόσο δύσκολη είναι η μετάβαση ενός παίκτη από το τμήμα υποδομής να περάσει στην πρώτη ομάδα;

«Ένα παιδί που είναι ταλέντο θα ξεχωρίσει από πολύ μικρό. Κάποιοι άλλοι που είναι καλοί παίκτες μπορεί να ξεχωρίσουν στη διάρκεια, είτε γιατί το σώμα τους εξελίσσεται μετά είτε γιατί το μυαλό τους δεν μπορεί να λειτουργήσει στο τακτικό κομμάτι. Είναι ένα πακέτο όλα μαζί, κάποιοι το έχουν και ξεχωρίζουν, όπως ο Τοροσίδης, αλλά μπορεί να είναι ένας στην Ελλάδα δεν μπορούν να είναι όλοι. Όπως και ο Ραούλ που ξεχώρισε από τα 17 του και ο Κασίγιας. Υπάρχουν και άλλοι που έπαιξαν στα 20 που τα απέκτησαν αυτά τα στοιχεία αργότερα».

- Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής έχει ποδοσφαιρικό επίπεδο;

«Με σωστή καθοδήγηση και προπονητές, αποκτά νοοτροπία, χωρίς να έχει φτάσει υψηλά στάνταρ, αλλά σε αυτό ευθυνόμαστε όλοι και εμείς οι προπονητές και αυτοί των ακαδημιών. Κυρίως ευθύνονται οι πατεράδες και οι μάνατζερ, να μην το τρελαίνουν το παιδί, πρέπει να περιμένουν και να υπάρχει μία σταθερή κατάσταση στην ομάδα».

- Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστεί ο προπονητής έναν παίκτη που έχει… ξεπεταχτεί, είναι στην πρώτη ομάδα αλλά έχει παράπονα ότι δεν παίζει βασικός;

«Εμείς δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα εδώ. Τα παιδιά είναι συνειδητοποιημένα, μπαίνουν στη διαδικασία αυτή, δουλεύουν και περιμένουν και μόλις είναι έτοιμοι θα παίξουν. Τώρα έχουμε τέτοια περίπτωση, όπως είναι ο Σαρρής, που τον βλέπω ότι είναι έτοιμος, τον Χαντί. Άρα έφτασε ο καιρός τους, και έρχονται από πίσω παιδιά όπως ο Καρέλης. Εάν τον φωνάξουμε και του πούμε «έλα στην επαγγελματική ομάδα και θα παίξεις», τότε είναι δύσκολο αλλά δεν το κάνουμε αυτό. Του λέμε «έλα να δουλέψεις» και αν πληροί τις προϋποθέσεις, θα παίξει, δεν το αποκλείουμε».

- Έχετε βάλει κάτι ως ταβάνι στον Εργοτέλη;

«Ο Εργοτέλης έχει μεγάλη δυναμική, είναι σε μία πόλη 200.000 κατοίκων. Δεν έχουμε πολλούς φιλάθλους, αλλά η ιστορία μίας ομάδας δημιουργεί τις νέες γενιές και γεννιούνται φίλαθλοι. Θα τους δούμε και στο γήπεδο. Νομίζω ότι το ταβάνι του Εργοτέλη θα είναι όταν θα δημιουργήσει γήπεδο και προπονητικές εγκαταστάσεις, που πιστεύω ότι ο πρόεδρος θα το κάνει. Τότε θα μπορεί να θέσει στόχους».

- Όταν μιλάμε για στόχους εννοούμε Ευρώπη ή και Κύπελλο;

«Το Κύπελλο είναι και λίγο θέμα τύχης για αυτά τα χρόνια. Το θέμα δεν είναι να πάρεις Κύπελλο και να πέσεις κατηγορία. Δεν σκέφτομαι έτσι, αλλά να υπάρχει σταθερότητα και θα έρθει μία διάκριση».

- Οι ομάδες - φωτοβολίδες που βλέπουμε είναι από λάθη παραγόντων;

«Μπορεί να είναι και αυτό. Καμία φορά είναι και ο ενθουσιασμός. Έχει κάποιος την οικονομική δυνατότητα, την άλλη χρονιά δεν πηγαίνουν καλά οι επιχειρήσεις του και δεν μπορεί να βάλει τα χρήματα που έβαλε, δεν υπάρχουν υποδομές, υπόβαθρο και η ομάδα διαλύεται και πέφτει. Βλέπουμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα. Εμείς κινούμαστε όσο φτάνει το χέρι μας. Τόσα έχουμε, τόσα δίνουμε».

- Σε πέντε χρόνια, τι θα προτιμούσατε; Ένα προπονητικό κέντρο ή την έξοδο στην Ευρώπη;

«Όπως είναι η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα δεν μπορούμε να μιλάμε για προπονητικό κέντρο τώρα. Το έχει βάλει ως στόχο ο πρόεδρος, δεν είπα ότι θα γίνει αύριο, αλλά είναι φυσιολογικό με αυτές τις καταστάσεις να μην το κάνει ακόμα. Ας αφήσουμε λίγο τα πράγματα να πάνε καλύτερα και θα δεις ότι θα μπει πάλι μπροστά και θα υλοποιείται. Γήπεδο και προπονητήριο, άσε την Ευρώπη. Τι θα γίνει δηλαδή αν παίξουμε στην Ευρώπη;».

- Η οικογένεια πώς έχει δεθεί με το Ηράκλειο;

«Έχει δεθεί και η οικογένεια, θέλει δεν θέλει. Τι να κάνουμε τώρα; Νοσταλγούμε μερικές φορές τα μέρη μας, αλλά μας αρέσει, είναι ωραία εδώ».

- Υπήρχε κάποια στιγμή που απογοητευτήκατε από την ενασχόλησή σας με το ποδόσφαιρο;

«Πολλές φορές στενοχωριέμαι αλλά αυτό είναι το επάγγελμα μου και απ' αυτό ζω την οικογένειά μου. Υπήρξαν πολλές φορές που έχω στενοχωρηθεί, αλλά δεν έχω πει ότι το εγκαταλείπω γιατί δεν θα μπορέσω να ζήσω την υπόλοιπή μου ζωή. Είμαι 48 χρονών, είμαι 31 χρόνια επαγγελματίας και άλλα 4 Ερασιτέχνης. Τα 13 πρώτα δεν ήμουν αλλά και πάλι παίζαμε σαν παιδιά (γέλιο). Είμαι σε όλη μου τη ζωή σε ένα γήπεδο, σε ένα χορτάρι και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Είμαι ταγμένος. Θυμάμαι μία φορά στην Καβάλα, όταν σε ένα παιχνίδι δεν έπαιξα καλά και ο πατέρας μου με μάλωνε γιατί είχε μάθει ότι δεν είχα κάνει καλή ζωή, λέει, το προηγούμενο βράδυ. Ήμουν πολύ επαγγελματίας, πολύ σωστός αλλά ο αδερφός μου του είχε πει ότι ο Νίκος ξενύχτησε και δεν ήταν καλός. Και μου λέει: «Εσύ μπήκες σε αυτήν τη διαδρομή και σε αυτή θα πεθάνεις. Θα με θυμηθείς», μου λέει. Θυμάμαι τα λόγια του και βαδίζω κάπως έτσι».

- Πώς αποφασίσατε να γίνετε προπονητής; Το είχατε αποφασίσει από πριν;

«Όχι, δεν είχα αποφασίσει τίποτα. Ήταν ένα παιχνίδι Καβάλα - Ξάνθη, ήμουν παίκτης στα 37 προς τα 38 μου, προς το τελείωμα και το βράδυ με ειδοποίησε η γραμματέας του κ. Πανόπουλου, μου λέει: «Σας θέλει ο κ. Πανόπουλος να έρθετε στην Αθήνα». Λέω θα έρθω, πήγα στην Αθήνα και το μεσημέρι που συναντηθήκαμε, μου λέει: «από αύριο προπονητής στη SKODA Ξάνθη θα είσαι εσύ». Του λέω εγώ: «Είμαι παίκτης». Μου απαντά: «Θα το πάρεις απόφαση, σταματάς το ποδόσφαιρο και κάνεις τον προπονητή. Σε πιστεύω και εσύ πρέπει να πιστέψεις τον εαυτό σου. Θα πάμε αύριο στην Ξάνθη και θα σε παρουσιάσω ως προπονητή». Κι έτσι κι έγινε. Έπεσα από τα σύννεφα. Καθόμουν στην παρουσίαση όρθιος και μου έκαναν νόημα να πάω στη θέση μου».

- Ήταν δύσκολο;

«Ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι μου στην προπονητική. Μετά που έφτιαξα εγώ την ομάδα, αγόρασα παίκτες, έβγαλα τον ποδοσφαιριστή από μέσα μου κι άρχισα να λειτουργώ επαγγελματικά ως προπονητής. Ήταν δύσκολη η επικοινωνία γιατί από συμπαίκτης, ήμουν προπονητής».

- Μέχρι την κουβέντα με τον κ. Πανόπουλο δεν το είχατε σκεφτεί;

«Όχι, τότε έλεγα ότι θα παίξω έναν ακόμα χρόνο. Είδα ότι ήμουν καλά και έλεγα θα παίξω, αν με ήθελαν. Δεν μου είχε πει κανένας ότι σχεδίαζαν να με κάνουν προπονητή. Ούτε φανταζόμουν ότι θα είμαι στην Ξάνθη. Έπεσα κατευθείαν στα βαθιά. Όλα μου τα χρόνια είναι στην Α’ Εθνική χωρίς να το καταλάβω. Είμαι μαζί με τους ξένους που έρχονται να δουλέψουν, όπως είναι ο Σάντος. Τέτοιοι να έρχονται αλλά όχι αυτοί που έρχονται να πάρουν τα χρήματα και σηκώνονται και φεύγουν. Πρέπει να στηρίζουμε τους Έλληνες προπονητές. Γιατί να μην πάρουν τον Έλληνα, το ίδιο είναι. Θέλουν να πάρουν τον Μουρίνιο, ας τον πάρουν αλλά δεν θα έρθει».

- Σας έχει κάνει κάποιος προπονητής εντύπωση;

«Όχι, όλοι οι προπονητές που είχα στον Παναθηναϊκό, στον ΠΑΟΚ ήταν ικανοί άνθρωποι, ο καθένας είχε τον τρόπο της δουλειάς του. Δεν ξεχωρίζω κανέναν, θυμάμαι κάποια πράγματα από αυτούς, έχει μείνει ο τρόπος που δούλευε ο καθένας. Ο καθένας μας βέβαια είναι ξεχωριστός, μοναδικός. Υπάρχουν πολλοί καλοί Έλληνες προπονητές τον τελευταίο καιρό και είναι άσχημο που φέρνουν τους ξένους. Ας μην αναφέρω ομάδες».

- Υπάρχει κάποιος όταν ήσασταν ποδοσφαιριστής που σας είχε μείνει στη μνήμη;

«Ο Ζάετς, ήταν πολύ μεγάλος παίκτης. Ο Γιώργος Σκαρτάδος ήταν μεγάλη φυσιογνωμία. Ο Στέλιος Μανωλάς στην ΑΕΚ, ο Δημήτρης Σαραβάκος στον Παναθηναϊκό, ο Βασίλης Καραπιάλης στον Ολυμπιακό, ο Αναστόπουλος, ο Μητρόπουλος ήταν παιδιά που άφησαν το στίγμα τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Καλύτερο όλων, όμως θεωρώ τον Βαζέχα, σαν δίδυμο με τον Σαραβάκο. Έστελναν τη μπάλα στα δίχτυα χωρίς να το πάρεις χαμπάρι».

Για να έχετε πλήρη πρόσβαση στις κυριότερες ειδήσεις της ημέρας και μέσα από τη σελίδα σας στο Facebook, κάντε LIKE στο Onsports πατώντας ΕΔΩ.