Πετραδάκι, πετραδάκι το «Γεντί Κουλέ»
Από τα πρώτα βήματά του ο ΟΦΗ στηρίχθηκε στις δυνάμεις των φίλων του συλλόγου. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του γηπέδου της ομάδας, στην περιοχή των Καμινίων. Το φημισμένο «Γεντί Κουλέ», το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει μετονομαστεί σε «Θόδωρος Βαρδινογιάννης», προς τιμήν του αείμνηστου ευεργέτη της ομάδας.
Στην τοποθεσία που έχει δημιουργηθεί το γήπεδο του ΟΦΗ, στα τέλη της δεκαετίας του ’40 λίγα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν τρία εγκαταλελειμμένα νεκροταφεία. Ένα χριστιανικό, ένα εβραϊκό και ένα νεκροταφείο Αρμενίων.
Μέχρι το 1949, όταν ξεκίνησαν οι προσπάθειες των ανθρώπων του ΟΦΗ για την δημιουργία ενός γηπέδου, η ομάδα αναγκαζόταν να δίνει τους αγώνες της στο γήπεδο της Ελευθερίας, το οποίο ήταν το επίσημο γήπεδο του Ηρακλείου, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να είναι… βαρύ, καθώς εκεί αγωνιζόντουσαν οι περισσότερες ομάδες της πόλης.
Για τον λόγο αυτό, οι άνθρωποι – διοικούντες και φίλαθλοι – του συλλόγου αναζητούσαν την κατάλληλη περιοχή για την δημιουργία ενός χώρου που θα «στεγάσει» τις ανάγκες της ομάδας. Η ιδέα για τη δημιουργία του γηπέδου στην συγκεκριμένη περιοχή ήρθε έπειτα από παρότρυνση του τότε πρόεδρου της ΕΠΕ Ηρακλείου, Δημήτρη Βουρεξάκη, προς τον σύμβουλο του ΟΦΗ και κουνιάδο του, Νικηφοράκη.
Όπως αναφέρουν ντοκουμέντα από εκείνη την εποχή, το ελληνικό κράτος, λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε σκέψη να παραχωρήσει κάποια στρέμματα στην συγκεκριμένη περιοχή στους πρόσφυγες του Ηρακλείου. «Σπεύσατε να προλάβετε» ήταν τα λόγια του Βουρεξάκη.
Την επόμενη μέρα, αντιπροσωπεία του συλλόγου βρέθηκε στην περιοχή, όπου… επιθεώρησε τον χώρο και πήρε την απόφαση να ξεκινήσει άμεσα εργασίες για την ισοπέδωση του χώρου, ούτως ώστε να μπορούν, αρχικά, να περπατούν. Με όποια «όπλα» είχαν στην διάθεσή τους, ακόμα και με τα χέρια τους, ξεκίνησαν να γεμίζουν με χώματα τις τρύπες που υπήρχαν στο έδαφος, κυρίως από δύο μεγάλους κρατήρες, που ήταν οι θέσεις που είχαν τα γερμανικά αντιαρματικά πυροβολεία.
Ο κάθε φίλος του ΟΦΗ έδωσε ό,τι μπορούσε για την δημιουργία του γηπέδου, το οποίο λίγες εβδομάδες αργότερα περιφράχθηκε από συρματοπλέγματα από παλιά υποβρύχια δίχτυα, που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για το κλείσιμο του λιμανιού του Ηρακλείου.
Ο αγώνας που έδωσαν οι φίλοι του συλλόγου για το γήπεδο ήταν μεγάλος και με πολλά εμπόδια. Σε καθημερινή βάση, οι άνθρωποι του συλλόγου μετέφεραν χώματα για να κλείσουν τις τρύπες που είχε το έδαφος, ελέω και των βροχών, ενώ σε εβδομαδιαία βάση γινόταν ο καθαρισμός από διάφορα σκουπίδια στον χώρο.
Ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου δεν ήταν αυτός που βλέπουμε σήμερα στο «Γεντί Κουλέ». Για την ακρίβεια, το πρώτο… πλάνο ανέφερε πως ο αγωνιστικός χώρος ήταν λίγο πιο αριστερά. Η… μετατόπιση του αγωνιστικού χώρου ήρθε μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 όταν χρειάστηκε να μπουν οι πρώτες εξέδρες, κατά μήκος του γηπέδου, από την πλευρά της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας.
Ωστόσο, για μία ακόμα φορά, το γήπεδο του ΟΦΗ «σκόνταψε» σε ένα μεγάλο εμπόδιο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 μία γυναίκα εβραϊκής καταγωγής ζήτησε δικαιώματα από το εβραϊκό νεκροταφείο που είχε ισοπεδωθεί. Η διοίκηση των Κρητικών κατάφερε να «κάμψει» αρχικά τις αντιστάσεις της, καταβάλλοντας ένα ποσό μετά από κάθε εντός έδρας παιχνίδι.
Ωστόσο, η υπόθεση «ζεστάθηκε» εκ νέου, με αποτέλεσμα, ο τότε γ.γ.Α. της δικτατορίας, Κωνσταντίνος Ασλανίδης, να μεταβεί στο Ηράκλειο και να καταβάλλει το ποσό των 1.200.000 δραχμές ως αποζημίωση στην γυναίκα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το γήπεδο ανήκει στον ΟΦΗ
Μόλις η ομάδα του Ηρακλείου βρέθηκε στην Α’ Εθνική, πραγματοποιήθηκαν τα περισσότερα έργα στο γήπεδο. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η οικονομική βοήθεια από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, προκειμένου να έχουμε τη σημερινή «εικόνα» του γηπέδου.
Το «Γεντί Κουλέ» για τους φιλάθλους του ΟΦΗ στα τέλη της δεκαετίας του ’90 μετονομάστηκε σε «Θόδωρος Βαρδινογιάννης» προς τιμήν του αείμνηστου «ισχυρού άνδρα» του συλλόγου, ο οποίος απεβίωσε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1996, σε ηλικία 54 ετών.
