Δασκαλάκης: «Μέσα στις καλύτερες ελληνικές ομάδες»

Το Onsports συνάντησε τον αντιπρόεδρο της ομάδας στα γραφεία του συλλόγου στο Μαρτινέγκο, στο πλαίσιο του οδοιπορικού που πραγματοποίησε. Ο Γιάννης Δασκαλάκης μας μίλησε για την ομάδα της οικογένειάς του, την… καρμική του είσοδο στους Κρητικούς, αλλά και το «προφίλ» των «κιτρινόμαυρων».

- Ο Εργοτέλης μπορεί να περηφανεύεται πως είναι από τις λίγες ομάδες της περιφέρειας που έχει κάνει έναν υγιή σχεδιασμό…

«Αυτή η ομάδα δεν ξεκίνησε ούτε χθες, ούτε προχθές. Αυτή η ομάδα έχει ξεκινήσει χρόνια. Έχει ξεκινήσει από τη διοίκηση των Σουλτάτου και Τζώρτζογλου, οι οποίοι είχαν ως κύριο μέλημά τους να φτάνει η ομάδα μέχρι εκεί που φτάνει το χέρι της. Πόσα έχω να ξοδέψω; 5 ευρώ; Μέχρι εκεί θα είναι τα έξοδά μου, το πολύ μέχρι 6. Γι' αυτό τον λόγο, αυτή η ομάδα δεν χρωστάει σε κανένα. Είτε πιο παλιά με τη διοίκηση των δύο πρώην μεγαλομετόχων, είτε τώρα με τον κ. Παπουτσάκη. Βέβαια, ο Εργοτέλης, έφερε και κάτι ακόμα. Έφερε διαφορά στο ήθος. Τι εννοώ με αυτό; Ο εύκολος δρόμος ήταν να δημιουργήσεις μια μεγάλη μάζα φιλάθλων, αναρχικών που θα ήταν στην εξέδρα με καπνογόνα και να δημιουργούν φασαρίες. Εκείνοι το πήραν… ανάποδα. Τον δύσκολο δρόμο. Ποιοι είναι οι υγιείς φίλαθλοι; Όσοι και να είναι αυτοί οι φίλαθλοι. Να έρχονται οικογένειες στο γήπεδο, να παρέχεται φιλοξενία στην αντίπαλη ομάδα, με ύμνους των αντιπάλων, να έρχονται οι άνθρωποι της αντίπαλης ομάδας και να κάθονται στην θύρα των επισήμων. Καταστάσεις που στην Ευρώπη θεωρούνται αυτονόητες, εδώ είναι καινοτομίες. Αυτοί ήταν οι λόγοι που έχει καθιερωθεί ο Εργοτέλης στην συνείδηση των φιλάθλων».

- Οπότε αυτό είναι και το συστατικό της επιτυχίας…

«Έπρεπε να ξεχωρίσει αυτή η ομάδα. Ήταν και άλλες ομάδες σε αυτή την κατηγορία, όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ο Πανθρακικός, ο Λεβαδειακός και άλλες ομάδες. Τον Εργοτέλη τον λες ομάδα – ήθους και fair play. Πόνταρε σε αυτό, έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει, στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Μπορεί να μην είναι πρώτη ομάδα και να μην λέει κάποιος «είμαι Εργοτέλης», αλλά όπου και να ταξιδέψεις, από τον Έβρο, από την Κομοτηνή, θα βρεις αρκετούς που να μην λένε ότι τον Εργοτέλη τον θεωρούν πρώτη τους ομάδα, αλλά είναι σίγουρα η δεύτερη. Σε ένα ταξίδι που είχαμε κάνει με τον Εργοτέλη στην Αμερική, στους Κρητικούς συλλόγους που είχαμε πάει, μας έλεγαν πως έβγαιναν οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί στα τοπικά ραδιόφωνα και έλεγαν πως έχουμε την καλύτερη ομάδα. Αλλά τους έλεγαν ο Εργοτέλης είναι η καλύτερη ομάδα. Αυτή προάγει τον αθλητισμό. Έχουμε κάνει το ελληνικό στοιχείο να μιλάει για τον Εργοτέλη με θαυμασμό».

- Αυτό αποτελεί επιβράβευση…

«Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση. Είναι η επιβράβευση του Γιώργου Σουλτάτου, του Νίκου Τζώρτζογλου και των τότε διοικητικών συμβουλίων που είχαν».

- Πώς πήρατε την απόφαση να μπείτε στην ομάδα;

«Αν και έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Νέα Σμύρνη, οι γονείς μου, η οικογένειά μου ήταν από το Ηράκλειο. Ο πατέρας μου έπαιζε τη δεκαετία του ’50 και ο αδερφός του πατέρα μου τη δεκαετία του ’60 στον Εργοτέλη. Όταν είχα έρθει στην Κρήτη, πριν 11 χρόνια με την εταιρία που διεύθυνα, με πλησίασε ένας φίλος μου και μου είπε «μπορείς να δώσεις χορηγία στον Εργοτέλη;». Χωρίς να ξέρει τι υποστηρίζω και του είπα ότι μπορώ. Και μέσα από την χορηγία που έδωσα, ενώ όπου αλλού πήγαιναν και έπαιρναν αρνητική απάντηση - και ήταν μεγάλο το ποσό της χορηγίας - μέσω της γνωριμίας μου με τον κ. Σουλτάτο, μπήκα στον Εργοτέλη. Ενώ δεν ήμουν Εργοτέλης, ήταν η ομάδα της οικογένειάς μου».

- Το θεωρήσατε ως χρέος προς την ομάδα;

«Αν ξέρει κάποιος την ιστορία του Εργοτέλη, γνωρίζει τι έχει τραβήξει, γιατί δεν ήταν αρεστός σε διάφορα καθεστώτα, κυρίως στην Χούντα. Είχε περάσει πάρα πολλά. Είχε διαλυθεί. Όσοι είχαν παίξει μπάλα, είχαν ζήσει αυτό το μεγαλείο του Εργοτέλη. Έτσι κι εμείς, αν και είχαμε γεννηθεί στην Αθήνα, είχαμε μέσα μας το στοιχείο του Εργοτελίτη».

- Πώς φαντάζεστε τον Εργοτέλη σε πέντε χρόνια; Και αγωνιστικά και οργανωτικά;

«Η οικογένεια του Εργοτέλη αυτή την στιγμή ζει ένα όνειρο. Αυτό το όνειρο δεν ξέρουμε πόσα χρόνια θα κρατήσει. Επειδή η οικογένεια Παπουτσάκη δεν υπάρχει κάτι που να μην το οργανώνει σωστά, είτε είναι στην ομάδα, είτε δεν είναι, αυτή την ομάδα, την βλέπω, ό,τι και να γίνει την επόμενη 15ετία, να είναι μέσα στις 10 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Αυτό, για έναν που ζει στο Ηράκλειο, στην Κρήτη, πριν το 2004 που ήταν στις μικρότερες κατηγορίες και ανέβαινε, ήταν μεγάλο επίτευγμα. Εμείς δεν είμαστε φωτοβολίδα. Κάνουμε ένα βήμα κάθε φορά».

- Έχουμε δει πολλές φορές το κοινωνικό «πρόσωπο» του Εργοτέλη…

«Το κοινωνικό προφίλ είναι αποδεδειγμένο. Έχουμε πάρει βραβεία fair play, το ευ αγωνίζεσθαι. Όταν άλλες ομάδες μιλούν για οικογενειακές κερκίδες για εμάς είναι αυτονόητο. Έχουμε κάνει ειδικά προγράμματα που για έναν χρόνο ήμασταν αρωγοί και ανάδοχοι γονείς της ActionAid. Δίναμε βραβεία και λεφτά για επιβράβευση των κόπων των παιδιών της Κρήτης που μπήκαν πρώτα στο πανεπιστήμιο και οι οικογένειές τους είχαν χαμηλό εισόδημα. Η οικογένεια Παπουτσάκη έδινε ένα βοήθημα για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στα πρώτα βήματά τους. Έχουμε κάνει και πάρα πολλές αιμοδοσίες. Ήδη λειτουργεί το πρόγραμμα με τα δωρεάν εισιτήρια των ανέργων. Πέρυσι μοιράσαμε λαμπάδες σε 2000 παιδιά. Ήμασταν σε 30 σχολεία σε όλη την Κρήτη και την πρώτη μέρα δίναμε τσάντες και βιβλία στα παιδιά. Οικολογικοί κάδοι μέσα στο Παγκρήτιο. Προσπαθούμε με ό,τι μέσα έχουμε, να αναδείξουμε το κοινωνικό πρόσωπο του Εργοτέλη. Μας αναγκάζει η ιστορία».

- Οπότε για την επόμενη… μέρα είστε αισιόδοξος;

«Τα πράγματα είναι θετικά και αισιόδοξα. Με αυτή την οικογένεια και την ομάδα και την ιστορία που κουβαλάει, είναι αισιόδοξα. Πρέπει να γυρίσει η ζωή… ανάποδα για να αλλάξει κάτι».

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας;

«Το καλύτερο όνειρο το ζει τώρα ο Εργοτέλης. Τώρα αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτό που έκανε την προηγούμενη σεζόν ο Ατρόμητος, που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ή αν μπορέσουμε να πάμε στην Ευρώπη, χωρίς να κινδυνέψουμε να υποβιβαστούμε, τότε είναι κάτι άλλο. Αυτό που ζούμε είναι όνειρο».

- Ποιες είναι οι διεθνείς σχέσεις της ομάδας;

«Η ιστορία του Εργοτέλη, αυτά που έκανε τα τελευταία χρόνια, που πολλοί μας λένε ότι δεν έχουμε φιλάθλους, είναι ότι στην Ολλανδία, στην Αμερική και στην Γερμανία μας… άνοιξε πόρτα αυτό το κοινωνικό πρόσωπο της ομάδας. Οι Έλληνες του εξωτερικού και κυρίως οι Κρητικοί, χαίρονται γι' αυτή την ομάδα. Ενώ άλλοι θα προσπαθούσαν. Εμείς ανοίξαμε δρόμο, λόγω της ιστορίας της ομάδας. Είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο με την ομάδα στην Αμερική, που έκανε την προετοιμασία της στην Κρήτη. Έμειναν εντυπωσιασμένοι από την φιλοξενία. Αυτό θα βοηθήσει και το Ηράκλειο. Με την Ουτρέχτη, υπάρχει ένα προσύμφωνο και είναι για τα τμήματα της Ακαδημίας, με ανταλλαγή παικτών και τεχνογνωσίας».