Σπύρος Λούης: Η ζωή του πρώτου αθλητικού θρύλου της Ελλάδας

Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε το 1872 στο Μαρούσι. Η οικογένεια του δεν ήταν εύπορη και ο πατέρας του εργάζονταν ως νερουλάς για να κερδίσει τα προς το ζην. Ο Σπύρος τον βοηθούσε από μικρός, κουβαλώντας νερό, διασχίζοντας μεγάλες διαδρομές με πολλή υπομονή. Φαίνεται ότι αυτές ακριβώς οι διαδρομές προπόνησαν σκληρά τον νεαρό που αργότερα κατάφερε να διακριθεί ως ο ταχύτερος μαραθωνοδρόμος του κόσμου.
Αλλά και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, εντυπωσίασε τους ανωτέρους του με την αντοχή του. Λέγεται πως έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι για να φέρει το πηλήκιο του, το οποίο είχε ξεχάσει στο σπίτι, ώστε να είναι συνεπής στην αναφορά του τάγματος.

Το 1896 είναι χρονιά ορόσημο: Για πρώτη φορά πραγματοποιείται ο Μαραθώνιος στην Αθήνα, καθώς δύο χρόνια νωρίτερα αποφασίστηκε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων με αυτό το νέο άθλημα. Η συμμετοχή του Σπύρου Λούη γίνεται εκτάκτως δεκτή.

Μπορεί ο Λούης να μην ήταν αθλητής, αλλά ήταν δυνατός δρομέας με έμφυτες αθλητικές ικανότητες. Είχε τερματίσει πέμπτος σε δοκιμαστικό μαραθώνιο δρόμο που είχε γίνει λίγο πριν την έναρξη των αγώνων. Μετά την προτροπή του ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου, ο Λούης έτρεξε χωρίς καμία προετοιμασία και κατόρθωσε να τερματίσει πρώτος καταχειροκροτούμενος από 80.000 θεατές που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο.

Η συμμετοχή του Σπύρου Λούη γίνεται εκτάκτως δεκτή. Στον πρώτο αυτό αγώνα συμμετείχαν δεκατρείς δρομείς από την Ελλάδα. Ο Γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό προηγούνταν, αλλά μετά το 32ο χιλιόμετρο κατέρρευσε από την εξάντληση και δεν κατάφερε να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού. Το προβάδισμα είχε ο Αυστραλός Τέντι Φλακ, όμως ο Λούης κατάφερε να τον ξεπεράσει και να γράψει τη δική του ιστορία τερματίζοντας σε 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα!

«Έλλην, Έλλην!» φώναξε ο αγγελιοφόρος και οι θεατές ξεκίνησαν τους πανηγυρισμούς σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά θεάματα. Μπήκε στο στάδιο, όπου τον υποδέχτηκε ο λαός μαζί με δυο πρίγκιπες, ενώ ο βασιλιάς Γεώργιος τον ρώτησε τι δώρο θα ήθελε να του προσφέρει και εκείνος του απάντησε: «Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει να κουβαλάω το νερό».

Αργότερα, η νίκη του αμφισβητήθηκε. Φήμες κυκλοφόρησαν ότι είχε κερδίσει με απάτη, καθώς λέγεται ότι πραγματοποίησε μέρος της διαδρομής πάνω σε κάρο και εμφανίστηκε ξαφνικά λίγο πριν τον τερματισμό, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.
Μετά τη νίκη του δεν ξαναέτρεξε σε άλλους αγώνες και αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην ήρεμη ζωή του και να εργαστεί ως αγρότης. Από τον θρίαμβό του και μετά θεωρείται εθνικός ήρωας. Το όνομά του έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο, και δόθηκε ακόμη και σε μία λεωφόρο του Μονάχου. Το κύπελλό του βρίσκεται στην Ελλάδα και φιλοξενείται στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.