Η Φενέρ του έφαγε όλες τις «ζωές» του!

Όπως η Ελλάδα έτσι και η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς, λίγες μέρες μετά το θρίαμβο στο ΟΑΚΑ και τους πανηγυρισμούς που ακολούθησαν, αναζητά βοήθεια (βαθμούς) από άλλες ομάδες. Θα τους βρει; Κι αν τους βρει θα τους εξαργυρώσει ή θα τον βάλουν σε πιο δεινή θέση; Ερωτήματα που θα απαντηθούν στο σύντομο μέλλον και σίγουρα δεν πρέπει να απασχολούν τους «ερυθρόλευκους».

Εκείνο με το οποίο οφείλουν να προβληματιστούν είναι η κακή απόδοση συνολικά, το ότι μεσούντος του TOP-16 συνεχίζουν να «ψάχνονται» και επίσης η αντίδρασή τους όταν αποδέχτηκαν την ήττα! Μιλάμε για την απόλυτη κατάρρευση που μπορεί να στοιχίσει την πρώτη θέση, ή ακόμη-ακόμη (σε κάποια τριπλή ισοβαθμία) την πρόκριση!

Στο φινάλε του ματς, με την ομάδα του Σπάχια να έχει επιβάλει πλήρως το ρυθμό της, να έχει κυριαρχήσει στο παρκέ σαν ομάδα με πολλά γαλόνια στους ώμους της, ο Ολυμπιακός ήταν λες και… έπεσε μαύρο μπροστά στα μάτια του. Ο Σπανούλης με τον κάκιστο Τεόντοσιτς πήρε προσπάθειες τραβηγμένες από τα μαλλιά, η συγκέντρωση χάθηκε, οι Τούρκοι σκόραραν στο ανοικτό γήπεδο και αντί οι «ερυθρόλευκοι» να παλέψουν για μια διαφορά αναστρέψιμη, επέτρεψαν στους φιλοξενούμενους να κάνουν πάρτι και να φύγουν από τον Πειραιά με προίκα 14 πόντους για την ρεβάνς.

Έτσι όπως αγωνίστηκε ο Ολυμπιακός, με τα σχήματα που δοκίμασε ο Ίβκοβιτς και με τη σταθερά κακή απόδοση του Τεόντοσιτς φέτος, δεν αποκλείεται στο φινάλε να μην χρειαστεί καν τη διαφορά η Φενέρ. Το πρόγραμμα είναι έτσι από δω και πέρα, που ενδέχεται να της δώσει… φτερά. Πριν από τη ρεβάνς θα παίξει κατά σειρά, μέσα με τη Βαλένθια, μέσα κι έξω με την Ζαλγκίρις.

Αν κάποια από τις δύο κάνει… δώρο στον Ολυμπιακό, σίγουρα θα είναι ευπρόσδεκτο από τον Ίβκοβιτς και τους παίκτες του. Με τέτοια Φενέρ όμως πόσο πιθανότητες δίνεται σε ένα τέτοιο σενάριο; Επομένως, όπως έγραψα και στο χθεσινό post (στο οποίο έκανα ξεχωριστή μνεία στον Μάρκο Τόμας), πλέον το ματς στο Κάουνας είναι «ζωής ή θανάτου» για τον Ολυμπιακό που θα κινδυνεύσει για την πρόκριση. Αλλά και πάλι αν την πετύχει, θα κληθεί στα προημιτελικά να πετύχει ό,τι δεν κατόρθωσε να κάνει το 2007 και το 2008. Να πάει στο φάιναλ-φορ ξεπερνώντας το μειονέκτημα έδρας…

Ακούγονται και βεβαίως είναι πολύ μακρινά όλα αυτά, όμως μετά το στραπάτσο της Πέμπτης ο Ολυμπιακός θα τα βρει μπροστά του. Χωρίς αμφιβολία όμως εκείνο που πρέπει άμεσα να βρει, μέχρι την επόμενη αγωνιστική της Ευρωλίγκα, είναι την ψυχραιμία του, τη (χαμένη) συγκέντρωσή του, την ενέργεια του και τη μαχητικότητά του.

Αλλά και να βρει λύσεις σε αγωνιστικά «θέματά» του, που είναι προφανές ότι ο Ίβκοβιτς ακόμη τα αναζητά. Για παράδειγμα άφησε εκτός αγώνα τον Λούκας, που ειδικεύεται σε «δύσκολες αποστολές» (στην άμυνα) και απέναντι στους γκαρντ της Φενέρ ίσως να ήταν πιο χρήσιμος από τον Πελεκάνο που ήταν στην «κατάψυξη». Άφησε εκτός τον Βασιλόπουλο, που θεωρήθηκε… κλειδί στο ντέρμπι και προτιμήθηκε ο Κέσελ. Ακόμη πιο κρίσιμο από όλα αυτά ίσως είναι να γίνει αρμονική συνύπαρξη των Σπανούλη - Τεόντοσιτς στην περιφέρεια, η οποία φαίνεται πως έχει επηρεάσει τον Σέρβο.

Η Ούλκερ τα διέγνωσε όλα αυτά. «Κτύπησε» με τον Τόμας τα… αδύνατα φτερά του Ολυμπιακού, περιόρισε τον Σπανούλη (που δεν είχε βοήθεια από τον Τεόντοσιτς) με τον Κίνσεϊ και (κυρίως με τον) Ονάν, γέμισε το μυαλό και τα πνευμόνια της με αυτοπεποίθηση, ύστερα από τα πρώτα εύστοχα τρίποντα και έφθασε στο εξωπραγματικό 5/5 στην αρχή, μετά στο 7/8 για να κλείσει το ματς με το διαστημικό 80% (8/10), δεν επέτρεψε το inside game, πήρε δικαίως τη νίκη στο ΣΕΦ όπου την Πέμπτη ο Ολυμπιακός μοιάζει να ξόδεψε όσες «ζωές», ή «κανονάκια» που λέγαμε μικροί, είχε back-up για την πίστα του TOP-16. Του έμεινε μια ακόμη μέχρι το τέλος…