Στο ίδιο έργο θεατές!

Δυστυχώς η… ελεύθερη πτώση συνεχίστηκε και στην Κομοτηνή. Με τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί (αλλά ΚΑΙ να μην τον αφήνουν) να σηκώσει κεφάλι για τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι.

Λες και ένα χέρι - από τη μέρα που αφαιρέθηκαν με το έτσι θέλω οι βαθμοί- κατέβασε τους διακόπτες και από τότε δεν ανέβηκαν ξανά. Θα πει βέβαια κανείς ότι η παρουσία της ομάδας στο τελευταίο ματς ήταν εμφανώς καλύτερη, βάσει της εικόνας της σαφώς και δεν έπρεπε να χάσει, όμως όλα αυτά χάνονται μέσα στο αρνητικό σερί που έχει δημιουργηθεί.

Θα μπορούσαμε να μιλάγαμε ώρες και να γράφαμε… βιβλία για το αγωνιστικό κομμάτι του κυριακάτικου παιχνιδιού και τα δεδομένα λάθη που υπήρξαν αν ΚΑΙ ΠΑΛΙ δεν βλέπαμε το ίδιο έργο με τη διαιτησία. Οι τύποι είναι ασύλληπτοι, το έχουν τερματίσει…

Ο Παναθηναϊκός έχει τεθεί νοκ άουτ εδώ και καιρό από τη διεκδίκηση του τίτλου ωστόσο το γνωστό σύστημα που λυμαίνεται το ποδόσφαιρο μας ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ. Σαν να μην θέλει να συγχωρήσει με τίποτα αυτό το 2-1 και σε κάθε παιχνίδι εμφανίζεται και ένας Κύζας (Δασκαλόπουλος, κλπ) να κάνει το κομμάτι του.

Καταρχήν για να μην το συζητάμε παραπάνω: . Είτε ο συγκεκριμένος διαιτητής είναι απλά ανίκανος, είτε «επέλεξε» να έχει αυτή την συμπεριφορά το ίδιο πράγμα είναι. ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ και πρέπει να του πάρουν τη σφυρίχτρα. Η φάση του Μπορμπου ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας διαιτησίας ενός ανθρώπου που τα είχε χαμένα και έκανε όλη την Ελλάδα να γελάει μαζί του. Αν δεν το έχει καταλάβει ας κοιτάξει τις περιγραφές του αγώνα.

Αλλά για ποιους διαιτητές μιλάμε και για ποιο ελληνικό πρωτάθλημα; Αυτό που καμιά δεκαριά «μαυροφορεμένοι» είναι κατηγορούμενοι για μια σειρά από πράγματα και συνεχίζουν να τους βάζουν να σφυρίζουν; Για το πρωτάθλημα που ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Λίγκας επίσης κατηγορούνται για διάφορες «ομορφιές» και δεν έχουν την τσίπα έστω να παραιτηθούν για λόγους ευθιξίας; Πλάκα κάνουμε τώρα;

Δεν είναι δικαιολογίες τα παραπάνω, αλλά η πραγματικότητα. Οσο θα ζουν ανάμεσά μας όλοι αυτοί, τόσο δεν θα μπορούμε να κρίνουμε και να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά και όποιος ρίχνει μόνο εκεί το βάρος απλά κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του. Ουδείς λέει να μην επισημαίνονται τα όποια κακώς κείμενα και εντός της ομάδας, το θέμα ωστόσο είναι να ξέρουμε και πως παίζεται το παιχνίδι. Όσο για τη συνέχεια το μόνο αγωνιστικό φάρμακο είναι οι νίκες. Τίποτα άλλο...