Να μην αδικούν τους εαυτούς τους

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να λογίζεται ως τέτοια. Η ομάδα που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό δεν είναι ο Παναθηναϊκός και το ζητούμενο είναι να ξαναγίνει.

Στο παιχνίδι με την Τρίπολη το τριφύλλι εμφανίστηκε και πάλι σκιά του εαυτού του, όμως ακόμη και έτσι δεν υπάρχει δικαιολογία που δεν πήρε ένα δικό του ματς. Όταν ακόμη και στην κακή σου μέρα προηγείσαι στο ημίχρονο με 2-0 και μάλιστα εντός έδρας το παίρνεις και πας παρακάτω. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις «μάγκα» τον κάθε Αστέρα, που με αυτά που ακούμε θα πιστέψουμε ότι είναι και η Ρεάλ.  

Είναι εμφανές ότι μετά την με τον τσαμπουκά αφαίρεση των βαθμών και τα χειρουργεία που ακολούθησαν η ομάδα «άδειασε», ξενέρωσε. Ανθρώπινο αυτό σε μεγάλο βαθμό, το αναγνώρισαν οι πάντες, δεν μπορεί ωστόσο να ισχύει και για πάντα.

Η χρονιά δεν έχει τελειώσει και ακόμη και έτσι ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει κίνητρο και να γίνει ξανά η ομάδα που έκανε τη διαφορά μέσα στο γήπεδο. Και ο τρόπος υπάρχει και η δυνατότητες. Αν δεν υπήρχαν δεν θα το συζητάγαμε.

Με την εικόνα τους αυτή λοιπόν οι πράσινοι πάνω απ’ όλα τους εαυτούς τους αδικούν και την ομάδα στην οποία παίζουν. Γιατί έχουν αποδείξει πως ΜΠΟΡΟΥΝ. Και δεν το ξέρουμε μόνο εμείς. Πάνω απ’ όλα το ξέρουν οι άλλοι, αυτοί που προσπαθούν να το ρίξουν στην πλάκα, να εκμεταλλευτούν την εικόνα του τελευταίου μήνα, να κάνουν το άσπρο – μαύρο και να κρύψουν το χάλι τους.

Και κάτι τελευταίο. Το έχουμε ξαναπεί, ωστόσο το βιώνουμε και πάλι και θα τραβήξει και καιρό έτσι όπως τα κάνανε. Δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία από το κεκλεισμένων των θυρών. Δεν υπάρχει χειρότερη… ανακάλυψη. Ποιον τιμωρείς δηλαδή; Αυτόν που τα έκανε, αυτόν που τα προκάλεσε, ΠΟΙΟΝ; Το ίδιο το άθλημα τιμωρείς κύριε που αποφασίζεις και δεν σου φταίει κιόλας. Αυτά. Κάποια στιγμή τα λέμε και πιο αναλυτικά.