Ο χαρακτήρας σημαντικότερος από το αποτέλεσμα

Είναι γνωστό ότι το δυσκολότερο είναι όχι να φθάσει κανείς ψηλά αλλά το να παραμείνει για σημαντικό χρονικό διάστημα εκεί.  Και  παλιοί και νέοι παίκτες υπό τις οδηγίες ενός εξαιρετικά έμπειρου και ικανού  προπονητή, που γνωρίζει πολλά  για την χώρα μας και το ποδόσφαιρο της και είχε τον χρόνο  στη διάθεση του να μάθει και τα νέα τους δεδομένα,   καλούνται να  αποδείξουν ότι όλα τα καλά του πρόσφατου χθες αυτής της ομάδας δεν χάθηκαν ανεπιστρεπτί. Αλλά απλά για διάφορους λόγους και αιτίες (λίγο –πολύ γνωστούς και όχι επί της παρούσης εν πάση περιπτώσει) παράπεσανόμως ήρθε η ώρα να ξαναμπούν στο προσκήνιο.
Και εκεί θεωρώ ότι εντοπίζεται το σημαίνον του αγώνα στην «Γκρουπάμα Αρένα» της Βουδαπέστης. Το αποτέλεσμα και η νίκη έχουν ασφαλώς σπουδαίο ειδικό βάρος αλλά δεν είναι το  πρωταρχικό γιατί εν τέλει δεν εξαρτώνται μόνον από την ελληνική ομάδα. Είναι  ένας χορός για δύο , κάτι σαν το τανγκό ένα πράγμα,  ενώ ταυτόχρονα, ως γνωστόν, ενίοτε παίζουν και αστάθμητοι παράγοντες στην εξέλιξη και την τύχη του αγώνα. Εκείνο όμως που όλοι μας ζητάμε δίχως όρους είναι η προσπάθεια για το καλύτερο από αυτούς που τούτη τη στιγμή κρατούν τις τύχες της στα χέρια, τα …πόδια  την καρδιά και το μυαλό τους.
Τέσσερις ημέρες μετά την  επέτειο της μεγάλης μας εθνικής γιορτής η εθνική ομάδα  της Ελλάδας καλείται  να ξεκινήσει τη δική της …επανάσταση- αντεπίθεση στο πλαίσιο των προκριματικών του Euro 2016 σ’ ένα στα χαρτιά λίαν άνισο αγώνα για να μπορέσει να ξεφύγει από τη «σκλαβιά» που την έφεραν οι πρόσφατες της αμαρτίες.
Η αποστολή της διατήρησης ζωντανού του  τούτη τη στιγμή εξαιρετικά θαμπού ονείρου της πρόκρισης σε τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος  όπως και στις ημέρες της δόξας του έθνους μας πριν από δυο αιώνες μοιάζει ...ρεαλιστικά εκ προοιμίου καταδικασμένη σε αποτυχία.
Αλλά τόσο το ιστορικά  λαμπρό (το εθνικά μακρινό και της εθνικής πιο κοντινό)  των Ελλήνων παρελθόν  προειδοποιεί ότι μπορούν να βαδίσουν κόντρα στα δεδομένα. Και να συνεχίσει η «γαλανόλευκη» να ελπίζει. Να διατηρήσει το δικαίωμα στην αμυδρή ελπίδα που ακόμα και με νίκη απόψε στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας δεν θα μεγαλώσει ιδιαίτερα , καθώς η πρόκριση εξαρτάται σε πρώτο βαθμό από τις άλλες (κάθε άλλο παρά μεγάλες δυνάμεις) ενδιαφερόμενες ομάδες. Αλλά θα αποτελέσει μία νέα αρχή για να γυρίσει η εθνική ομάδα στο σωστό δρόμο και γιατί όχι σε περίπου επτά ή οκτώ μήνες (αν χρειαστεί να μπει στη δοκιμασία των μπαράζ) να φθάσει στον τερματισμό που, πριν την έλευση Κλαούντιο Ρανιέρι και όλα όσα τη συνόδευσαν, έμοιαζε μάλλον εύκολη υπόθεση για αυτήν.

ΥΓ: Πιστεύω μέσα σ’ όλα αυτά ότι η εθνική ομάδα όχι απλά έχει τα προσόντα να πετύχει τον αποψινό της στόχο αλλά και ότι πιθανότατα θα τα καταφέρει για μία σειρά από λόγους και αιτίες που έχουν να κάνουν τόσο με την ίδια όσο και την αντίπαλο της.