Το ντέρμπι των αντιθέσεων επιβάλει το ουδείς ατιμώρητος

Ένα παιχνίδι όπου για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το κορυφαίο ελληνικό γήπεδο γνώρισε πληρότητα, που δημιούργησε ρεκόρ για αναμέτρηση δύο  ομάδων της χώρας μας (κόπηκαν 64.256 εισιτήρια και ξεπεράστηκε έτσι το 63.129 που ήταν η προηγούμενη κορυφαία προσέλευση επίσης  σε αναμέτρηση δύο ίδιων αντιπάλων στις 7 Νοεμβρίου του 2004 ,  με εκείνο το ντέρμπι να έχει ολοκληρωθεί δίχως γκολ και … παρατράγουδα) και αποτελούσε μία γιορτή, τέλειωσε ως συναυλία αίσχους  για το άμοιρο στη χώρα μας δημοφιλέστερο των σπορ.
Ένα παιχνίδι όπου υπήρξε μία υπέροχη διαφήμιση του ποδοσφαίρου με την  πρωτοφανή για τέτοιους είδους μονομαχία αντίδραση του  Χρήστου Αραβίδη  στην ατυχία του αρχηγού της αντιπάλου ομάδας  Γιάννη Μανιάτη , είδαμε  και τη δυσφήμιση μέσω  της συμπεριφοράς των Βίτορ Περέιρα και Παϊτίμ Κασάμι.
Είδαμε 65 και πλέον χιλιάδες θεατές να συμπεριφέρονται όπως κάθε ομάδα ονειρεύεται  αλλά και στο τέλος 20-30 αλλοπαρμένους να ξυπνούν τον εφιάλτη της γηπεδούχου και του σπορ γενικότερα.
Είδαμε  την μπάλα να  παίζεται (με  αποδεκτές τις όποιες ενστάσεις για την ποιότητα ή πιο σωστά ίσως την απουσία της  στο παιχνίδι) επί 89 λεπτά  και έπειτα να έρχονται όχι οι μέλισσες αλλά οι μία χούφτα …σφήκες   που όχι απλά «τσίμπησαν» έναν μεγάλο αθλητικό γεγονός αλλά το έκαναν τούμπανο με την επίθεση τους. Και όλο  αυτό το   σπουδαίο αθλητικό σκηνικό  για το οποίο χιλιάδες άλλοι με κόπο, θυσίες, σοβαρότητα  και πάθος είχαν  στήσει κάποιοι λίγοι με έργα και πράξεις το  μετέτρεψαν σε σκουπίδι.
Αρνούμαι κατηγορηματικά να μπω στη διαδικασία «συζήτησης» για μερτικό ευθύνης σ’ αυτό το χάος των λίγων, στο ραντεβού των πολλών. Όσοι έκαναν κάθε είδους ασκήμιες πρέπει να πληρώσουν και τα όργανα που επιλαμβάνονται των  επί μέρους παραπτωμάτων οφείλουν να δράσουν. Και  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να επιτρέψουν επανάληψη των ημίμετρων και δύο μέτρων και δύο σταθμών που επί τόσα χρόνια γνωρίζουμε πως έκαναν ...παιχνίδι. Μ’ άλλα λόγια να μην μείνει ουδείς ατιμώρητος. Γνωστοί και άγνωστοι  να πληρώσουν για τα  «εγκλήματα» κατά του ποδοσφαίρου  που εν προκειμένω θα πληρώσει σίγουρα  πρώτη η ΑΕΚ.
Υ.Γ. : Σε καμία περίπτωση δεν τρέφω αυταπάτες για το κατά πόσο αυτός ο πόλεμος κατά της βίας θα μπορέσει να την εξοντώσει. Αυτού του είδους τα … θαύματα δεν είναι στα πιστεύω μου. Το σίγουρο είναι όμως ότι με κάθε τρόπο χρωστάμε όλοι , όσοι έχουμε  αλισβερίσι με τον αθλητισμό,  εις εαυτούς και αλλήλους να συνδράμουμε στο να περιοριστεί στο ελάχιστο δυνατό η παρουσία της  πρώτα εντός αθλητικών χώρων και στη συνέχεια εκτός αυτών. Και για τον σκοπό αυτό χρειάζονται τιμωρίες πρώτα και πάνω απ’ όλα στους δράστες, συνεργούς και ηθικούς αυτουργούς κάθε είδους εκδήλωσης της. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και όποιος …αντέξει.