Των αθώων η θυσία

Σ’ αυτή την πρωτοφανή για τα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου αγωνιστική οι φίλαθλοι δεν θα έχουν  το δικαίωμα και την χαρά να δουν δια γυμνού οφθαλμού και να στηρίξουν τις ομάδες τους οι οποίες  επίσης στερούνται τόσο της ηθικής όσο και υλικής υποστήριξης τους.  Αλλά αν αμφότερες οι πλευρές δεν είχαν στερηθεί , ελπίζουμε πολύ προσωρινά, αυτού του δικαιώματος και πλεονεκτήματος τότε θα μπορούσαμε να  μιλάμε για ένα χιλιοπαιγμένο  έργο.
Οι επαφές του  υφυπουργού Σταύρου Κοντονή με τις αρχές του ποδοσφαίρου έπειτα από την  πολύκροτη και επιβεβλημένη (μετά τα όσα  ντροπιαστικά και  εξοργιστικά είχαν προηγηθεί) διακοπή του πρωταθλήματος στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου  έφεραν μεν κάποιο νερό στο αυλάκι για την καταπολέμηση της βίας στο δημοφιλέστερο των σπορ αλλά αναμφίβολα όχι αρκετά για να προχωρήσει η κυβέρνηση στο να ανάψει το πράσινο φως για να ξαναρχίσει    υπό … φυσικές συνθήκες το πρωτάθλημα της Super League.
Υπάρχει πολύς και  δυσκολοδιάβατος δρόμος για να φθάσει το  ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ιθάκη της ειρήνης και των προδιαγραφών για να γίνει ένα προϊόν προστατευμένο και ελκυστικό και για εκείνους που θέλουν να είναι κοντά του αλλά εμποδίζονται από τις ουκ ολίγες αδύνατο να παραβλεφθούν αμαρτίες του.
Θα ρωτήσετε φυσικά , και δικαιολογημένα, αρκεί μία αγωνιστική δίχως κόσμο για να πούμε ότι προχωράει μπροστά η προσπάθεια (όλων εκείνων που πραγματικά προσπαθούν και όχι απλά λένε ότι το πράττουν ή το επιθυμούν) στον τομέα αυτό για την προστασία του σπορ από ανθρώπους και καταστάσεις που το δολοφονούν; Ασφαλώς και όχι . Και για το λόγο αυτό απόλυτα σωστά   ο Υφυπουργός θα αναζητήσει άμεσα συνεργούς και στα  διεθνή θεσμικά όργανα (UEFA και FIFA) για το όσο γίνεται ευρύτερο μέτωπο για να γίνει κάτι ουσιαστικό στον αέναο πόλεμο για την κάθαρση και προστασία του ποδοσφαίρου.
Αλλά το μη χείρον είναι αναμφίβολα βέλτιστον  και  ουδεμία μάχη δεν έχει απώλειες. Και  για αυτό το λόγο ας  παραβλέψουμε (κάνουμε τα στραβά μάτια) , προσωρινά έστω, αυτή την αδικία προς φιλάθλους και ομάδες.  Κοιτάζοντας την υπόθεση πιο μακρόπνοα και για το γενικότερο καλό. Αν συμφωνούμε φυσικά πως όχι απλά κάτι αλλά πολλά πρέπει να γίνουν για  να μπορούμε να πούμε ότι δεν θα μείνουμε στις γνωστές σ’ όλουςς εξαγγελίες και διακηρύξεις καλών προθέσεων και θα προχωρήσουμε στη μάχη για το χειροπιαστά καλύτερο. Που ως αγαθόν και μάλιστα σπουδαίο μόνον κόποις  (και με απώλειες , συχνά λάθος όπως εν προκειμένω) μπορεί να εξασφαλισθεί.