Ένας δίκαιος ημιτελικός και ένας αναμφισβήτητος …τελικός
Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει η λαϊκή ρήση και θεωρώ πως ταιριάζει γάντι με τον σημερινό πολύκροτο και πολυαναμενόμενο ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ.
Χρειάστηκε να περάσει χίλια μύρια … δικαστικά κύματα για να γίνει πραγματικότητα σχεδόν δύο μήνες από την ημερομηνία που κανονικά θα έπρεπε να διεξαχθεί αλλά έστω και έτσι η σύνθεση του ζευγαριού που θα κρίνει το 2ο και τελευταίο εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης, είναι θα το επαναλάβω για μία ακόμα φορά, η δίκαιη.
Ένα ματς που κρίθηκε με τόσο δραματικό αλλά και αναμφισβήτητο από άπαντες τρόπο μέσα στο όρια του γηπέδου, πριν από κάτι παραπάνω από τέσσερις μήνες (9 Οκτωβρίου), αλλά επιχειρήθηκε, κόντρα στο πνεύμα του σπορ αλλά και του αθλητισμού γενικότερα, να ανατραπεί το αποτέλεσμα του με ένδικα μέσα, τελικά χρειάστηκε μία νομική μάχη πολλών εβδομάδων για να αποτραπεί η τεράστια αθλητική αδικία η οποία αρχικά είχε ξεκινήσει με την έωλη και όπως αποδείχθηκε τελικά νομικά αβάσιμη απόφαση του ΕΣΑΚΕ.
Το ΑΣΕΑΔ με την ετυμηγορία του την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2015 εμπόδισε ένα μεγάλο άδικο, μία σοβαρή δικαστική πλάνη, και απένειμε δικαιοσύνη απέναντι σε μία ομάδα (Παναθηναϊκός) που την άξιζε για όσα έπραξε εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη στο ΟΑΚΑ, υπό τις συνθήκες που τα κατάφερε (άδειο από οπαδούς της γήπεδο, με πολλά νέα και νεαρά κυρίως πρόσωπα στη σύνθεση της) απέναντι στον πλέον ισχυρό αντίπαλο (Ολυμπιακός).
Το ότι αναγκάστηκε όμως να περάσει όλη αυτή την αγωνία και την αρχική πίκρα για να έχει το αγωνιστικά αναφαίρετο δικαίωμα να συνεχίσει την υπεράσπιση του τίτλου της στο θεσμό είναι ασφαλώς κάτι που δεν το άξιζε. Και αυτό το «τέλος καλό όλα καλά» που μπορεί να πει κανείς μετά από αυτή την εκτός γραμμών γηπέδου περιπέτεια του νταμπλούχου Ελλάδας πιστεύω ότι απαιτεί ισχυρή δόση μεγαλοκαρδίας.
Αν και ασφαλώς το σημαντικότερο είναι ότι τελικά θα είναι το απόγευμα αυτός που θα δώσει την μάχη με τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία για το ποιος εκ των δύο θα είναι ο αντίπαλος του Απόλλωνα Πάτρας στον τελικό της διοργάνωσης.
Και αν ο σημερινός ημιτελικός του μπάσκετ έχει θετικό πρόσημο σ’ ότι αφορά στη σύνθεση του σ’ ότι έχει να κάνει με τον άτυπο τελικό της Super League , το ντέρμπι των «αιωνίων αντιπάλων», το ζητούμενο είναι πιστεύω να υπάρχει ένα εξίσου με εκείνο του 2ου σε δημοτικότητα σπορ πανελλήνια, αδιαμφισβήτητο …αποτέλεσμα (όποιος και αν είναι ο νικητής ή αν δεν υπάρξει τέτοιος).
Το πιο … ενδεδειγμένο για τον (για όλους πλην φυσικά του απόλυτα κυρίαρχου Ολυμπιακού) αποκαρδιωτικά απόντα τα προηγούμενα χρόνια ανταγωνισμό για τον τίτλο, αποτέλεσμα είναι προφανώς η νίκη του γηπεδούχου Παναθηναϊκού. Με κάθε άλλο αποτέλεσμα να βολεύει την ομάδα του Πειραιά που από την πλευρά της θέλει τη νίκη για να κλείσει οριστικά κάθε στόμα αμφισβήτησης και να μετριάσει την απογοήτευση στο στρατόπεδο της και κύρια στις τάξεις των οπαδών της μετά την ήττα στο Europa League από την Ντνίπρο. Για να καθαρίσει ξανά πρόωρα το ένα από τα δύο εθνικά μέτωπα και πάει στη συνέχεια με ορμή στη 2η αναμέτρηση με τους Ουκρανούς για την ανατροπή του σε βάρος της 0-2 την περασμένη Πέμπτη.
Νίκη των «ερυθρόλευκων» φυσικά κάνει καλό και στις βλέψεις του ΠΑΟΚ για την 2η θέση μετά και την επαναφορά της ομάδας του Άγγελου Αναστασιάδη στο σωστό δρόμο με τη νίκη στη Βέροια.
Με το μεγάλο σημερινό παιχνίδι της «Λεωφόρου» να κερδίζει επάξια για μία σειρά σύγχρονους και διαχρονικούς λόγους τον τίτλο του ματς της χρονιάς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, πέραν των κατ’ ιδία φιλοδοξιών και στόχων των δύο μονομάχων αλλά και όχι μόνον, θεωρώ ότι το υπέρτατο διακύβευμα του είναι να μην υπάρξουν από κανέναν λόγοι και αιτίες για ένα 3ο ημίχρονο εκτός ορίων αντιπαράθεσης.