Εκτός ... ύλης το ντέρμπι για την ΑΕΚ
Πλασματικό και εκτός …χρόνου είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το ερώτημα για το κατά πόσο η ΑΕΚ στο σημερινό ντέρμπι καταθέτει διαπιστευτήρια υπέρτατων αξιώσεων ενόψει της λίαν πιθανής επιστροφής της στα σαλόνια της Super League.
Την παρούσα χρονική στιγμή ο «δικέφαλος» δεν πιστεύω πως δίνει τέτοιου είδους εξετάσεις ανεξάρτητα με το αν είναι έτοιμος ή όχι για αυτές.
Εκείνο που θεωρώ πως τον ενδιαφέρει είναι να προσεγγίσει το ματς σαν μία …περιπέτεια και εκτός προγράμματος αποστολή. Σαν το πλέον δύσκολο και εκτός ύλης για εφέτος για την ομάδα του Τραϊανού Δέλλα μάθημα. Το πώς θα τα πάει κάτι ασφαλώς σημαίνει αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να πει πολλά αναφορικά με τα όνειρα των φίλων της ομάδας που ανυπομονούν και προσδοκούν το καλύτερο , το συντομότερο δυνατόν. Και ορισμένοι μάλιστα το αναζητούν εδώ και τώρα.
Μία τέτοια αξίωση είναι μεν θεμιτή ταυτόχρονα όμως άκαιρη όσο και αν στο στρατόπεδο της ΑΕΚ υπάρχει μία «αγία» 3αδα (Δημήτρης Μελισσανίδης, Ντούσαν Μπάγεβιτς, Τραϊανός Δέλλας) που συμβολίζει τους παλιούς καλούς καιρούς για αυτήν.
Και ενώ είναι αδιαμφισβήτητο το ότι η ομάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο για το καλύτερο ακόμα περισσότερο βέβαιο θεωρώ πως πρέπει να παραδεχθούμε πως είναι πως δεν είναι ακόμα καιρός για τέτοια.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αδύνατο (αυτό ούτως ή άλλως δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο) να «κτυπήσει» το σημερινό ματς, το βασικό μέλημα της ομάδας του Δέλλα είναι να δει μέχρι που φθάνουν οι δυνάμεις της υπό τις παρούσες συνθήκες. Εξάλλου τις τρανές δυνατότητές της τις έχει «καταθέσει» στις δύο προηγούμενες φάσεις της διοργάνωσης και τις πέρασε με άριστα κόντρα σε Ατρόμητο και Κέρκυρα. Και τις παρουσιάζει διαρκώς στην …καθημερινότητα της Football League που είναι και το πρώτο και αδιάκοπα επίκαιρο ζητούμενο για αυτήν.
Απέναντι όμως στην ομάδα με το καλύτερο έμψυχο υλικό στην Ελλάδα και αυτήν που τρέχει ένα εξαιρετικό σερί σ’ όλα τα μέτωπα από τις αρχές Δεκέμβρη είναι, για να δανειστούμε εικόνες από ένα άλλο σπορ, την ορειβασία, σαν να θέλεις από τη μία ημέρα στην άλλη να πατήσεις με τη μία την κορυφή του Ολύμπου.
Με μία σε μεγάλο βαθμό αποτελούμενη από νεοσύλλεκτους αποστολή αυτό φαντάζει τουλάχιστον εξαιρετικά δύσκολο να γίνει. Εξ άλλου δεν βρίσκεται εδώ για το συγκεκριμένο …όραμα (όσο και αν δεν υπάρχει κανενός είδους απαγορευτικό για αυτό) αλλά για να δει πως η πορεία της από τους πρόποδες μέχρις εδώ αποτελεί ένα αδιάσειστο δείγμα συμπαγούς εμπειρίας και περίτρανη απόδειξη πως η μάλλον σίγουρη παρουσία της την επόμενη σεζόν στο ….οροπέδιο της Super League θ’ αποτελέσει τη βάση εκκίνησης για την υπέρτατη κορυφή.
Η ΑΕΚ ανεβαίνει , ή για να χρησιμοποιήσουμε την προσφιλή στους φίλους της έκφραση, έρχεται. Αλλά το να θελήσουν ορισμένοι μέσα από το σημερινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό να διαπιστώσουν πως έφθασε ήδη δεν είναι, πάντα κατά τη δική μου γνώμη και γνώση, κάτι που μπορεί να μπει στο τραπέζι της συζήτησης για τον πρόωρο (όπως έχει εξελιχθεί η εφετινή διοργάνωση) τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Απλά ο «αετός» καλείται και σήμερα να ανοίξει τα φτερά του για όσο γίνεται πιο μακριά για να δει με ποιό τρόπο κάποια στιγμή θα μπορέσει να ξαναχτίσει τη φωλιά του στο ψηλότερο σημείο.