Το ποδόσφαιρο βγήκε κερδισμένο στο ντέρμπι της «Τούμπας»

Και αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος τόσο για αμφότερες τις αντιπάλους όσο και το πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο της χώρας γενικότερα.
Είναι από τις επιλογές μου να αποφεύγω να ασχολούμαι με τις εκδηλώσεις … όχλου όσο και αν για κάποιους (και δεν είναι λίγοι αυτοί) είναι προσφιλείς τέτοιου είδους «φιλολογίες». Αν και ομολογώ πως  ορισμένες φορές εκ των πραγμάτων δεν μπορείς παρά να συμμετέχεις (έστω και με τη μορφή της οργής και της εξ υποθέσεως καταδίκης τους)  στο χορό των αντιδράσεων θεωρητικών ή κάτι παραπάνω απέναντι τους.
Με εξαίρεση το κρούσμα (ευτυχώς όχι  τέτοιο που θα δημιουργούσε θέμα πέραν της δικαιολογημένης έκρηξης του θύματος) του βομβαρδισμού του  Τσόρι Ντομίνγκεζ οι κραυγές (και όχι μόνον) πολέμου που αντηχούσαν από το παρελθόν έμειναν λίγο ως πολύ σ’ αυτή τη διάσταση.
Και από την άλλη η παρουσία της αστυνομίας εκτός γηπέδου (με μικρή δύναμη εντός ως εξαίρεση λόγω του ... χαρακτηρισμού του αγώνα) αποδείχθηκε  στο εξαιρετικά δύσκολο …ντεμπούτο της σ’ αυτή την  πλευρά του ουρανού  λίαν επιτυχημένη επιλογή από πλευράς κυβέρνησης.
Εκείνοι που πάνω  και πρώτ’  από όλους χρίζουν εγκωμίων είναι οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές  (ιδιαίτερης μνείας  δικαιούται ο αρχηγός των «ερυθρόλευκων» Γιάννης Μανιάτης) οι οποίοι ανέλαβαν και έφεραν σε πέρας και μία επιπλέον αποστολή η οποία  εκ των πραγμάτων τους είχε ανατεθεί λόγω των ιδιαιτεροτήτων του ντέρμπι. Αυτή του, όταν και όποτε χρειαστεί,  πυροσβέστη  στις εντάσεις οι οποίες σχεδόν ουδέποτε απουσιάζουν από αυτά τα παιχνίδια.
Το κλίμα όπως άπαντες από τα δύο στρατόπεδα επεσήμαναν ήταν αντάξιο ενός σπουδαίου αθλητικού γεγονότος και  οι εμπλεκόμενοι, άλλος  περισσότερο άλλος λιγότερο δικαιούνται  μερίδιο αναγνώρισης της συνεισφοράς τους στο θετικό πρόσημο του ματς.

Ακόμα και αν το θέαμα και οι συγκινήσεις της μονομαχίας των δύο ομάδων  απέχουν παρασάγγας από εκείνα πριν από δύο μήνες στο «Καραϊσκάκης».
Σ' ότι αφορά στα κατ' ιδίαν ο Ολυμπιακός μπορεί να μην κέρδισε αλλά αυτή του η με ελάχιστες  απώλειες διέλευση από ένα από τα πλέον δύσκολα ματς που θα κληθεί να δώσει σε διάστημα τριών εβδομάδων  έρχεται να επιβεβαιώσει το στάτους του αδιαφιλονίκητου φαβορί για τον τίτλο.
 Παράλληλα αν και η απόσταση ασφαλείας από τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό που τον περιμένει με τη σειρά του στις 22 του μήνα στη «Λεωφόρο» μειώθηκε εξακολουθεί να είναι σημαντική ενώ  την ίδια ώρα ουσιαστικά το 0-0 βγάζει σε μεγάλο βαθμό εκτός μάχης τον  στους πέντε πρώτους μήνες της διαδρομής μεγαλύτερο αντίζηλο του για το τρόπαιο.
Από την πλευρά του ο ΠΑΟΚ  το μόνον στο οποίο μπορεί να πιαστεί είναι το …μη χείρον βέλτιστον αλλά δύσκολα μπορεί και ο πλέον πιστός στις δυνατότητες της ομάδας του Άγγελου Αναστασιάδη να προβλέψει  ότι θα  καταφέρει να ξαναμπεί γερά στη μάχη για τον τίτλο. Αν και φυσικά τα χρονικά περιθώρια υπάρχουν , τα αγωνιστικά δεδομένα όμως δεν συνηγορούν για κάτι τέτοιο.
Και αν κανείς θέλει να εντοπίσει στο ντέρμπι έναν χαμένο αυτός σίγουρα δεν είναι άλλος από την γενικώς (με μία γνωστή και μεγάλη εξαίρεση φυσικά) …ανταγωνιστικότητα στο θέμα της μάχης για τον τίτλο. Οι ελπίδες για μία νέα …ανάφλεξη της μάχης στην οποία θα συνέβαλε ήττα του Ολυμπιακού από τον «δικέφαλο» αποδείχθηκαν φρούδες και όλα δείχνουν ότι έστω και με ασφαλώς πολύ λιγότερο προβλέψιμο από τα προηγούμενα χρόνια  σενάριο  θα είμαστε και εφέτος στο ίδιο έργο θεατές όπου πρωταγωνιστής  ξεκάθαρος θα είναι  για μία ακόμα φορά η ομάδα του Πειραιά.