Έβγαλε χαρακτήρα, έδειξε αντίδραση!

Ήταν τέτοια η εξέλιξη που δεν έχεις να πεις και πολλά για το ματς με τον Πλατανιά. Άλλωστε μετά το χαστούκι με την Ξάνθη για τους περισσότερους η αντίδραση ήταν δεδομένη. Και ήταν δεδομένη γιατί μιλάμε για μια ΚΑΛΗ ομάδα, άσχετα αν δεν βρίσκεται σταθερά σε καλό «φεγγάρι».

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έδειξε χαρακτήρα, έβγαλε κομμάτια από την ποιότητά του και καθάρισε εύκολα το ματς. Σε τέτοιες περιπτώσεις ΕΝΑ πράγμα χρειάζεσαι και τα υπόλοιπα τα βρίσκεις στην πορεία: Το γρήγορο γκολ. Το έβαλε – και ήταν και γκολάρα – ο Πέτριτς και τα πάντα έγιναν πιο εύκολα.

Ο Κροάτης πήρε από το χέρι τον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια του παιχνιδιού καθώς αυτός κέρδισε το πέναλτι που έχασε ο Μπεργκ ενώ και στο γκολ του Τριάντα έπιασε το πρώτο σουτ. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το 3-0 από τον Κλωναρίδη, ένα γκολ εντυπωσιακό από ένα παιδί που έκανε ίσως την καλύτερή του φετινή εμφάνιση παίζοντας στα άκρα.

Η συνολική παρουσία της ομάδας αφήνει εν μέρει και μια πίκρα καθώς φάνηκε ξανά (έστω κι αν δεν έχουν σχέση οι αντίπαλοι) ότι υπάρχουν δυνατότητες και ποιότητα και αποδείχτηκε πόσο τζάμπα και βερεσέ ήρθε ο αποκλεισμός από το Κύπελλο. Ασφαλώς υπάρχουν και αδυναμίες, ΑΛΛΟ όμως αυτό και ΑΛΛΟ να λες ότι είσαι για πέταμα.

Αν έγραφα αμέσως μετά τη λήξη του ματς θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα. Αργησα να ξεκινήσω γιατί πήγα στην κοπή της πίτας στη Θύρα 13 στα Νότια και… μοιραία είδα και την παρωδία της Βέροιας, πριν ανοίξω τον υπολογιστή.

Συγνώμη αλλά να καθόμαστε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση για μπάλα, να κρίνουμε τον προπονητή μας, τους παίκτες που έχουμε ή αυτούς που θα θέλαμε να έχουμε την ώρα που οι αντίπαλοί σου τυγχάνουν τέτοιας «αντιμετώπισης» είναι τζάμπα κουβέντα.

Όταν υπάρχουν ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ευχαρίστως να την ανοίξουμε τη συζήτηση. Τώρα είναι σαν να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι δικαιολογία για λάθη που σαφώς και έχουν γίνει, είναι απλά η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτά…