Με κάτω τα χέρια και χωρίς δικαιολογία!

Χαστούκι από χαστούκι διαφέρει. Κι αυτό πόνεσε πάρα πολύ. Γιατί απλούστατα ενώ το έβλεπες δεν έκανες ΤΙΠΟΤΑ να το αποφύγεις. Είχες κάτσει, λες και το περίμενες ανήμπορος να αντιδράσεις. Κάπως έτσι ήρθε και ο οδυνηρός αποκλεισμός από την Ξάνθη.

Ο Παναθηναϊκός έφυγε με κάτω τα χέρια από τη συνέχεια του Κυπέλλου κι αυτό δεν αλλάζει. Και μπορεί εκεί που έφτασες να ισχύει το «δοκάρι και μέσα μάγκας και έξω… το άλλο», όμως αυτή την ώρα δεν συζητάμε τι θα άλλαζε αν κάποιος έδιωχνε τη μπάλα στο τελευταίο λεπτό. Συζητάμε το τι ΕΓΙΝΕ και το ΓΙΑΤΙ έγινε, καθώς ότι γράφει δεν ξεγράφει.

Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε με εντελώς λάθος νοοτροπία στο γήπεδο. Είναι άλλωστε γνωστό πως όταν πας μονάχα με μέλημα να μην χάσεις ένα ματς επειδή σου κάνει και το Χ συνήθως… το χάνεις. Απειρα τα παραδείγματα, τα ξέρετε, τα ξέρουμε, ίσχυαν και θα ισχύουν.

Και μπορεί ως το φινάλε να μην είχες απειληθεί σημαντικά (πλην μιας ευκαιρίας με τον Καπετάνο), πλην όμως το γεγονός ότι δεν είχες κάνει ΜΙΣΗ φάση έως τότε έκανε το ματς να κρέμεται από μια κλωστή. Στο σημείο δε που είχε φτάσει το παιχνίδι ήταν σαφές πως αν έτρωγες γκολ δεν θα μπορούσες να το απαντήσεις.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γινόταν αν δεν έβγαινε αναγκαστικά ο Καρέλης ή δεν υπήρχε η χαζή αποβολή του Μέντες. Ειδικά το δεύτερο σίγουρα άλλαξε πολύ τις ισορροπίες, ενώ δεν υπάρχει και καμία δικαιολογία αφού έγινε από έναν από τους πιο έμπειρους παίκτες που έχεις και σε εντελώς άκυρο σημείο.

Το θέμα είναι ότι μέχρι τότε, αλλά και από τότε και μετά, η ομάδα αντιμετώπιζε τελείως ΛΑΘΟΣ το ματς. Έπαιζε με τη φωτιά και εν τέλει κάηκε. Στα δε αποκαΐδια έμεινε και ο ρεαλιστικότερος στόχος που είχες για φέτος, αυτός που είχες κατακτήσει πέρσι.

Αντί επιλόγου: Μετά από ένα τόσο ισχυρό χαστούκι (τέτοιο είναι και ας είναι καλή ομάδα η Ξάνθη) η πίκρα και ο εκνευρισμός περισσεύουν. Συχνά και η υπερβολή. Το τελευταίο είναι που θέλει προσοχή, τα άλλα δύο καλώς υπάρχουν και είναι άκρως φυσιολογικά συναισθήματα.

Θέλω να πω και κλείνω διότι περαιτέρω διάθεση δεν υπάρχει πως όπως μετά από κάποιες μεγάλες νίκες η ομάδα δεν έγινε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, έτσι και τώρα δεν είναι για πέταμα. Σαφώς υπάρχουν κενά και ελλείψεις, σαφώς έχουν γίνει λάθη, υπάρχει ωστόσο και μια σοβαρή «μαγιά» πάνω στην οποία πρέπει να χτίσεις και θα χτίσεις. Αυτά…