Το ποδόσφαιρο ως δύναμη … ανατροπής

Όσοι είχαμε την, κατά την ταπεινή μου γνώμη , πολύ σπουδαία  και για πολλούς … εκπαιδευτική (ναι , ο όρος είναι ο κατάλληλος πιστεύω) εμπειρία να παρακολουθήσουμε μέσω της  κρατικής τότε τηλεόρασης (για τους «ευλογημένους» που είχαν και εκείνη της  παρουσίας  στην εξέδρα δεν … το συζητώ, πόσο  αξιοζήλευτοι είναι και πόσο ξεχωριστά θα ένοιωθαν) αγώνες της αρχαιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη  αισθανθήκαμε ρίγη συγκίνησης από τους άθλους κύρια της απίθανης Μπράντφορντ αλλά και της ακόμα πιο μικρούλας Κέμπριτζ καθώς  και των Μίντλεσμπρο , Λέστερ  και Μπόλτον (που είτε  έβγαλαν πρόωρα εκτός μάχης μεγάλες δυνάμεις στο Νησί είτε τις υποχρέωσαν στην επιπλέον περιπέτεια του επαναληπτικού).
Ιδιαίτερα ο τεράστιος άθλος των «μπάνταμς» που με ομάδα  ελεύθερων και δανεικών (προϊστορικού) κόστους 7.500 στερλινών αν  και βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 2-0 έβγαλαν  νοκ-άουτ μέσα στο «Στάμφορντ Μπριτζ» την  Τσέλσι του Μουρίνιο για  τα μέλη της οποίας οι «μπλε»  επένδυσαν 200 εκατομμύρια στερλίνες είναι αναμφίβολα άξιος  να καταχωρηθεί ως ένα σημαντικότατο κεφάλαιο στη βίβλο του κυπέλλου Αγγλίας.
Η Μπράντφορντ με το   σπουδαίο της αυτό κατόρθωμα έγραψε ένα ποδοσφαιρικό έπος ανάλογο με εκείνα των Γουίμπλεντον (στον τελικό του 1988 κόντρα στην πανίσχυρη και ήδη πρωταθλήτρια Λίβερπουλ), Μπόρνμουθ (που το 1984 έβγαλε εκτός μάχης την κάτοχο τότε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ , Σάντερλαντ (με τη νίκη στον τελικό του 1973 επί της πανίσχυρης τότε Λιντς) για να αναφέρουμε ορισμένες από τις  πάμπολλες τεράστιες   βόμβες που έχουν στη διαδρομή των τελευταίων 40 χρόνων σκάσει στη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90 σημαντικότερη για τους Άγγλους διοργάνωση.
Οι καιροί μπορεί να αλλάζουν και το κύπελλο Αγγλίας  σίγουρα δεν έχει τα τελευταία 20 χρόνια, ελέω   Premier League και Champions League, τη σημασία του  διαχρονικά ένδοξου του παρελθόντος αλλά, έστω και σε όχι πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο, συνεχίζει να μαγεύει.
Ιδιαίτερα  σ’ εκείνους από εμάς που γνώρισαν, έστω το τελευταίο κομμάτι των ημερών της δόξας του θεσμού ,τα … μπαμ στις δύο πρώτες πράξεις του 4ου γύρου του  ζωντάνεψαν θύμησες  εκείνων των συναρπαστικών απογευμάτων του Σαββάτου όταν «κολλημένοι» στις ασπρόμαυρες οθόνες της τηλεόρασης (ημών και …ημετέρων) απολαμβάναμε (μέσα από τη φωνή του δάσκαλου Γιάννη Διακογιάννη και αρκετών ακόμα σημαντικών sportscaster) σπουδαίους άσους όπως οι  Μπίλι Μπρέμνερ,  Πίτερ Λόριμερ, Τσάρλι Τζόρτζ, Λιαμ Μπρέιντι, Κέβιν Κίγκαν, Έμλιν Χιούζ, Πολ Μάρινερ,  Τζον Γουόρκ, Σάμι Μακ Ιλρόι, Λου Μακάρι στη δεκαετία  του 70 , Ίαν Ρας, Ρόνι Γουίλαν, Γκάρι Λίνεκερ, Γκρέιαμ Σαρπ, Μπράιαν Ρόμπσον, Ρέι Γουίλκινς, Οσβάλντο Αρντίλες και Γκλεν Χοντλ την αμέσως επόμενη (για να αναφερθούμε ενδεικτικά σε ορισμένους από τους ήρωες της διοργάνωσης και της  μάλλον ανεπανάληπτης εκείνης εποχής).
Το ποδόσφαιρο μέσα από τα επιτεύγματα ομάδων όπως η Μπράντφορντ και η Κέμπριτζ αποδεικνύεται το ίδιο αφοπλιστικά απρόβλεπτο όπως και τον παλιό καλό καιρό. Αλλά και  το ακόμα σημαντικότερο ικανό να αντισταθεί στην   παντοκρατορία του χρήματος που έχει εξαπλωθεί   στις περισσότερες γωνιές του πλανήτη ως   ταχύτατα μεταδιδόμενος … ιός.
Και από την πατρίδα του δημοφιλέστερου των σπορ έρχεται μέσα από τέτοια αποτελέσματα ένα μήνυμα αντίστασης και ανατροπής στη δύναμη του πλούτου που φιλοδοξεί να επιβληθεί απόλυτα και στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα.    
Και να μας θυμίσει πως, παραφράζοντας την αρχαιοελληνική ρήση , ουκ εν τω πολλώ (χρήματι) το ευ…..