Είναι πολλά τα λεφτά Νίκο, όμως πολυτιμότερα ποδόσφαιρο και … Ιστορία

Όποιος δεν  παρακολούθησε «ζωντανά» το ποδόσφαιρο είτε από την εξέδρα, είτε μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου ή διαδικτύου,  αλλά και ουκ ολίγοι όμως από τους τελευταίους ,δεν πίστευαν στα μάτια (ή τα αυτιά ) τους για το 0-4 του  αποδεκατισμένου και ψυχομαχούντα ΟΦΗ επί του Πανθρακικού  στην Κομοτηνή για την πρώτη πράξη της  φάσης των 16 του κυπέλλου Ελλάδας.
Και ήμασταν εξίσου πολλοί εμείς που το χαρήκαμε (δίχως να έχουμε το παραμικρό …πρόβλημα με την ομάδα της Θράκης).  Για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Γιατί πρώτα και πάνω απ’ όλα το ποδόσφαιρο νίκησε το …χρήμα.  Όχι , σε καμία περίπτωση φυσικά δεν εννοούμε τον γηπεδούχο ως εκπρόσωπο  του …καπιταλισμού και του πλούτου. Απλά οι Κρητικοί , έστω για μία ημέρα , που οι ουρανοί δεν άνοιξαν πραγματικά  (όπως την αμέσως προηγούμενη ημέρα της παραμονής τους στην πρωτεύουσα του Νομού Ροδόπης) αλλά για αυτούς ήταν ανακουφιστικά καταγάλανοι, ξεπέρασαν τα χίλια -μύρια προβλήματα …ρευστού που τους κατατρέχουν και έφυγαν με μία τεράστια από κάθε άποψη νίκη. Απέδειξαν ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να παιχθεί με επιτυχία  παρά την ήττα στα τραπεζικά , ταμειακά και εφοριακά «γήπεδα».
Το χρήμα που πολλοί  επιθύμησαν (και επιθυμούν) και η ΠΑΕ του Ηρακλείου έχει μεγάλη ανάγκη  στους εξαιρετικά δύσκολους  για αυτήν (και όχι μόνον) μοντέρνους  καιρούς, ευτυχώς   υποχρεώθηκε να μείνει εκτός …αγώνα. Και εκεί  έδωσαν το «παρών» αυτοί (ή για να ακριβολογούμε ορισμένοι από αυτούς που) που έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να «παίξουν μπάλα». Ποδοσφαιριστές και προπονητές. Και οι τελευταίοι έδειξαν ότι  το ποδόσφαιρο μπορεί και χωρίς τα …λεφτά του. Εντάξει όχι για πολύ αλλά έστω ως εξαίρεση αυτού του είδους οι δυνατότητες  (πολυτέλειες στη σημερινή πεζή, μηχανική και …αριθμητική εποχή) αποτελούν μία διέξοδο στο όνειρο. Μία σύντομη  έστω επίσκεψη στην ουτοπία.
Μ’ άλλα λόγια συνθέτουν το φιλί ζωής στην ελπίδα που το πήραν μόνοι τους οι συντελεστές αυτής της νίκης. Με τον λίαν αγαπητό σ’ εμένα Νίκο Μαχλά και όσους συντάσσονται στη ναυαγωσώστρια  προσπάθεια του να έχουν έναν επιπλέον λόγο να μείνουν όρθιοι στη δική τους θεωρητικά απέλπιδα αποστολή.
Σίγουρα μ’ ένα αποτέλεσμα δεν έρχεται η άνοιξη, αλλά με τον πρώην διεθνή επιθετικό και από τους πρώτους και σημαντικότερους πρεσβευτές του ελληνικού ποδοσφαίρου στο εξωτερικό  και νυν αντιπρόεδρο του να δίνει με αισιόδοξα πλέον αποτελέσματα μάχες  έξω από τον αγωνιστικό χώρο ίσως δεν έρθει τελικά το τέλος του ΟΦΗ. Το οποίο το σίγουρο είναι ότι θα έριχνε ακόμα περισσότερο την … τιμή της ήδη υποβαθμισμένης,  από την απώλεια της σίγουρα πολύ λιγότερο από τους Κρητικούς ανταγωνιστικής Νίκης Βόλου, Super League.
Ενός καλού πολλά αν όχι μύρια έπονται εν προκειμένω από την βαθιά ανάσα της ομάδας της μεγαλονήσου και ελπίζουμε πως θα συνεχίσει να έχει την ευκαιρία να δώσει τις δικές της αγωνιστικές μάχες στο ελληνικό πρωτάθλημα και το κύπελλο. Και για την σπουδαία Ιστορία  που επί σειρά δεκαετιών έχει γράψει στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.