Ένα και ένα δεν κάνουν πάντα δύο στο … ποδόσφαιρο
Το να θελήσει κανείς να προχωρήσει σε συμπαγή συμπεράσματα μετά τον χθεσινό υγιεινό περίπατο του Ολυμπιακού στην Ξάνθη και να καταλήξει αβίαστα στην ετυμηγορία «και τώρα ποιος τον πιάνει;»στην κούρσα για τον τίτλο είναι μία όχι και τόσο συνετή κίνηση.
Η άνετη επικράτηση του μόνιμου πρωταθλητή Ελλάδας στο ποδόσφαιρο σε μία έδρα όπου λίαν πρόσφατα η τοπική ομάδα φιλοδώρησε αμφότερους τους μνηστήρες του τίτλου με …τεσσάρες αναμφίβολα δείχνει την περίσσια ποιότητα που διαθέτει και λέει πολλά για τις δυνατότητες του να διατηρήσει, προς απογοήτευση των υπολοίπων, τα κεκτημένα των προηγουμένων ετών στο σημαντικότερο των εθνικών μετώπων.
Ο Ολυμπιακός ήταν και παραμένει η ομάδα που οφείλει να ξεπεράσει κάθε επίδοξος πρωταθλητής και σίγουρα η αποστολή τόσο του ΠΑΟΚ όσο και του Παναθηναϊκού για την εκθρόνιση του ήταν και εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Όμως μία στροφή, και δη τόσο μακριά από το τέρμα, σ’ έναν αγώνα αντοχής, όπως είναι το πρωτάθλημα ανεξάρτητα από το ειδικό της βάρος δεν μπορεί να αποτελέσει καταλύτη για την τύχη του τίτλου.
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς ανεξάρτητα με το ότι οι «ερυθρόλευκοι» στα μισά της διαδρομής έχουν ξανά μετά από καιρό το συνήθη για αυτούς ρόλο του επικεφαλής της κούρσας.
Και μπορεί να έχουν περάσει από τους δυσκολότερους επαρχιακούς σταθμούς (Αγρίνιο, Τρίπολη, Ξάνθη) στο δρόμο προς το νήμα αλλά θα κληθούν να δώσουν τα διαπιστευτήρια τους στα σπίτια αμφότερων των αντιζήλων τους και εκεί θα φανεί ποιος και τι μπορεί να περιμένει από την πλέον συναρπαστική μάχη για τον τίτλο εδώ και αρκετά χρόνια.
Το ότι μπορεί να πει ξανά «πιάστε με αν μπορείτε» είναι αναμφίβολα δείγμα της υπεροχής του αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ασφαλές να περιμένουν κάποιοι ότι θα έχουμε και εφέτος τις …βόλτες από πλευράς της ομάδας του Βίτορ Περέιρα (πλέον) ανάλογες μ’ αυτές εκείνων του Μίτσελ τα αμέσως προηγούμενα χρόνια.
Το βέβαιο είναι από την άλλη πως έχει ξανά τον πρώτο λόγο που πριν από ένα μήνα έμοιαζε να είχε χάσει από τον ΠΑΟΚ. Ο οποίος δεν στάθηκε αντάξιος των υποσχέσεων τις οποίες είχε «καταθέσει» με τα κατορθώματα του που όπως αποδείχθηκε ήταν μία υπέρβαση ικανοτήτων από πλευράς ομάδας Άγγελου Αναστασιάδη η οποία την ίδια ώρα όμως σε καμία περίπτωση δεν έχει πετάξει λευκή πετσέτα και εξακολουθεί να είναι απειλή για την πλέον πρωτοπόρο ομάδα του Πειραιά.
Όπως και ο αιώνιος της αντίπαλος Παναθηναϊκός που, αναζητά με τον Μάρκους Μπεργκ απόλυτα ετοιμοπόλεμο, τη σταθερότητα εκείνη που θα αυξήσει τις δικές του ελπίδες να μπει σφήνα ανάμεσα στις δύο ομάδες οι οποίες μονοπώλησαν ως τώρα το ρετιρέ να τους κάνει την κατάλληλη στιγμή έξωση και να το κάνει δικό του ως το φινάλε της περιόδου.
Η βαθμολογία είναι …μαθηματικά και όποιου το σακούλι είναι περισσότερο γεμάτο (ή λιγότερο άδειο) στο τέλος θα πάρει τη «νύφη» (τον τίτλο). Αλλά οι «γαμπροί» και οι …δικοί τους πρέπει να γνωρίζουν ότι το ένα και ένα κάνει δύο μόνον στην περίπτωση των βαθμών ενός εκάστου και όχι στις με τρίτους «εξισώσεις». Εκεί πάντα υπάρχει η πιθανότητα να παίξει αποφασιστικό ρόλο ο άγνωστος Χ που μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε και το οτιδήποτε και να αλλάξει το τελικό αποτέλεσμα. Τότε δηλαδή που θα έρθει η ώρα να ξυρίσουν το γαμπρό.