To restart του Νίνη και η λάθος νοοτροπία!

Δεν χωρά αμφιβολία πως αν θες να κάνεις την σύνοψη του ματς στα Χανιά δύο ήταν τα θέματά του: To come back του Νίνη που στο πρώτο μέρος ήταν όλα τα λεφτά αλλά και η λάθος νοοτροπία που επέδειξε η ομάδα στο τελευταίο μισάωρο. Εκεί που έκανε «ντέρμπι» ένα περίπατο χάνοντας τις εντυπώσεις και τη νίκη.

Για τον Σωτήρη δεν χρειάζεται να πεις και πολλά. Τα έδειξε όλα η εικόνα του. Μπήκε στο ματς με τρομερή όρεξη, ήταν κινητικός, ζητούσε τη μπάλα, έπαιζε κάθετα και με τη μία, έβαλε μια γκολάρα και έβγαζε διαρκώς μπροστά στην ομάδα. Αποκλείεται δε στο διάστημα αυτό να μην υπήρξε άνθρωπος που να μην τον σκέφτηκε με τον Μάρκους μπροστά…

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Νίνης δεν ήταν το ίδιο καλός, κάτι απολύτως φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς ότι το παιδί δεν έχει ρυθμό καθώς άλλο η προπόνηση και άλλο το παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση ο μικρός έδειξε με το καλημέρα και την ποιότητά του αλλά και το πείσμα του για τη μεγάλη επιστροφή μιας και είναι εμφανές ότι έχει δουλέψει τρομερά και χωρίς πολλά λόγια. Τόσο αυτός όσο και ο Ταυλαρίδης είναι δυο μεταγραφές που και πολύ θα βοηθήσουν και άμεσα.

Γενικά ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλός στα πρώτα 60 λεπτά και θα μπορούσε να καθαρίσει το ματς με τρία και τέσσερα γκολ διαφορά. Για μια ακόμη φορά ωστόσο ένα δικό του παιχνίδι το έκανε «δώρο» και αυτό είναι θέμα κακής νοοτροπίας και ορθώς το επισήμανε ο κόουτς. Από το πουθενά έβαλες τα Χανιά ξανά στη μάχη, στα δε τελευταία λεπτά πελαγοδρομούσες και κόντεψες να χάσεις κιόλας.

Σαφώς και μιλάμε για ένα παιχνίδι δίχως ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού είχες περάσει και με την ισοπαλία να σε βγάζει και πάλι πρώτο αλλά επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να λογίζεται ως τέτοια πρέπει να επισημανθεί και να λυθεί.

Δεν υπάρχει χρόνος να σταθεί κανείς άλλο σε αυτό το παιχνίδι πάντως. Το βάρος πέφτει στο πρωτάθλημα εκεί που ναι μεν έχεις μείνει πίσω αλλά είναι τέτοιο το πρόγραμμα που ένα καλό σερί σε ξαναβάζει στο κόλπο. Ίδωμεν…