Ήταν στραβό το κλήμα, χάθηκαν και οι βαθμοί!

Καταρχήν ξεκινάμε από το δεδομένο. Είναι δίχως άλλο αποτυχία για τον Παναθηναϊκό ότι άφησε δυο βαθμούς στα Γιάννινα. Άσχετα αν εκεί έχασε με κάτω τα χέρια ο ΠΑΟΚ, άσχετα αν η συγκεκριμένη ομάδα έχει πάρει ισοπαλία στο Καραϊσκάκη.

Και είναι αποτυχία λόγω των συνθηκών (όχι φυσικά των καιρικών, γι’ αυτές θα μιλήσουμε παρακάτω) που είχαν δημιουργηθεί και της «ευκαιρίας» που σου παρουσιαζόταν. Ο Παναθηναϊκός για τρίτο συνεχόμενο εκτός έδρας κομβικό ματς δεν κατάφερε να φύγει νικητής, όπως νωρίτερα είχε συμβεί σε Τρίπολη και Ξάνθη.

Υπό αυτή την έννοια μιλάμε για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία, αν αναλογιστεί κανείς ότι το δικό σου πρόγραμμα στρώνει και των αντιπάλων σου, που δεν είναι σε καθόλου κακή κατάσταση αλλά κερδίζουν, ζορίζει και θεωρητικά μπορούσες και μπορείς να τους πλησιάσεις.

Ήταν πάντως ένα ματς που μπορείς να πεις πολλά για πολλούς και στα περισσότερα θα είσαι μέσα. Απ’ όπου κι αν το πιάσεις. Να ξεκινήσουμε από την παρωδία της Κυριακής; Τα είδατε, τα ζήσαμε. Να είναι καλά το «προϊόν» και αυτοί που ευαγγελίζονται πως φροντίζουν για την προστασία του.  

Ο Παναθηναϊκός ζήτησε να ξεκινήσει νωρίτερα το ματς όχι γιατί… κρύωνε, αλλά για να παίξουμε ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Θεωρώ δε πως και τα Γιάννινα αυτό θα πρέπει να ζητάνε στα εντός έδρας παιχνίδια τους τέτοια εποχή. Το αίτημα δεν έγινε δεκτό για… γνωστούς λόγους. Όπως επίσης μοιάζει βέβαιο πως αν το ζήταγε «άλλος» θα γινόταν και αυτό και το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Επίσης για τους γνωστούς λόγους.   

Όπως επίσης αν στη θέση του Παναθηναϊκού που τους ενοχλεί σαν κακό σπυρί γιατί είναι ο μόνος που τους βγάζει στη σέντρα ήταν «άλλος» ο Αρετόπουλος δεν θα το ξεκινούσε το ματς. Αντίθετα με τη λογική του «πάμε και βλέπουμε» έφαγε σχεδόν ένα μισαωράκι για να βλέπουμε… σκίες. Και αυτό το μισάωρο φυσικά είναι απώλεια για την ομάδα που καίγεται να κερδίσει.

Αλλωστε, η «δουλειά» που έκανε ο Αρετόπουλος φάνηκε την επόμενη μέρα. Με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει δυνατά, να πιέζει έχοντας και τον αέρα υπέρ του, αλλά μέχρι να προλάβει να κάνει αυτό που κυνήγαγε το ημίχρονο τελείωσε. Σε ένα γήπεδο που και πάλι ήταν σε τραγική κατάσταση, αυτή τη φορά ο αγωνιστικός του χώρος!

Ετσι όπως εξελίχτηκε το ματς στο «κανονικό» δεύτερο ημίχρονο οι δυο ομάδες μπορούσαν να κερδίσουν, αλλά και αν χάσουν καθώς άνοιξε πολύ το παιχνίδι και είχαμε αρκετές φάσεις.

Ο Παναθηναϊκός δυστύχησε στο ματς που έπαιζε πολλά να το δώσει με ένα κάρο προβλήματα και υπό αντίξοες συνθήκες. Η μη ετοιμότητα του Μπεργκ, σε συνδυασμό με τις απουσίες των Σίλντεφελντ, Νάνο, Μέντες και Πέτριτς στοίχησαν στην ομάδα σε ότι αφορά την παρουσία παικτών με ισχυρή προσωπικότητα, αυτών που με μια ενέργεια μπορούν να σου κάνουν γκολ κόντρα στη ροή του ματς.

Βγάλτε από Ολυμπιακό ή ΠΑΟΚ πέντε βασικούς και έμπειρους και τα ξαναλέμε, χωρίς φυσικά αυτό να αποτελεί καμία μομφή για τα παιδιά που έπαιξαν. Φαντάζομαι γίνεται κατανοητό και το σκεπτικό και το επιχείρημα.

«Και τώρα τι;» λένε όλοι. Ο Παναθηναϊκός έχασε πολύτιμο έδαφος στη μάχη που δίνει για τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Αυτό δεν αλλάζει. Που ποντάρει τώρα; Στο πρόγραμμα , στη Λεωφόρο και στους… άλλους, καθώς πλέον δεν είναι στο χέρι του. Απώλειες βαθμών θα υπάρξουν κι άλλες για ΟΛΟΥΣ. Μοιάζει δεδομένο. Αν ελαχιστοποιήσει ο Παναθηναϊκός τις δικές του θα ξαναμπεί στο παιχνίδι. Αυτό είναι το ζητούμενο.