Ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή!

Στάθης Ταυλαρίδης λοιπόν… Νάτος ο πρώτος από τους δύο στόπερ που θα πάρει ο Παναθηναϊκός τούτη την περίοδο.

Αν παρατηρούσε κανείς τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται συχνά η άμυνα του τριφυλλιού, αλλά και τις δηλώσεις που κάνει μετά τα ματς ο Αναστασίου, θα έβλεπε ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής κουμπώνει απόλυτα στα θέλω και τα χαρακτηριστικά που έψαχνες. Κομμένος και ραμμένος.

Και προσοχή δεν λέμε ούτε ότι είναι ο καλύτερος που είχες τα τελευταία χρόνια, ούτε ότι οι υπόλοιποι δεν κάνουν. Μιλάμε απλώς ότι - φαινομενικά τουλάχιστον - βρήκες αυτό που σου έλειπε, για να το «παντρέψεις» με αυτό που είχες. Ψηλός, αλτικός, έμπειρος και δυναμικός στο παιχνίδι του, aggressive που λέει και ο κόουτς, αν χρειαστεί γίνεται και σκόρερ αφού στον αέρα δύσκολα τον νικάς, ο «Ταύλα» μοιάζει να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος που ήρθε την κατάλληλη στιγμή.

Και ξέρετε γιατί; Γιατί ανάμεσα σε όλα τα άλλα παίζει και ΑΜΕΣΩΣ. Τον βάζεις στα Γιάννινα και ΞΕΡΕΙ. Τι σημαίνει αυτό το ματς, ποιος ήταν και ποιος είναι ο ΠΑΣ, ποιος ο Χριστοβασίλης, ποιος το ένα, ποιος το άλλο. Ούτε προσαρμογή θέλει, ούτε να του εξηγήσεις τι και πως, ούτε τίποτα.

Και όσο κι αν αυτό πάει να εκλείψει στις μέρες μας (το παίκτης – οπαδός εννοώ) είναι και ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Όχι, στα λόγια. Στις πράξεις. Και στο μπάσκετ εμφανίζεται συχνά και σε όσους είναι δίπλα του δεν το κρύβει. Ήθελε να κλείσει την καριέρα του φορώντας την πράσινη φανέλα και πίεσε για να το κάνει. Και μόνο που έφτασε στο σημείο να χαρίσει ακόμη και κάποια χρήματα δείχνει πόσο πολύ επιθυμούσε την κατάληξη αυτή κι αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.  Να τα λέμε κι αυτά…

Και επειδή επίσης συνηθίζουμε να υποτιμάμε τους Ελληνες παίκτες (άσχετα αν οι κεντρικοί αμυντικοί είναι αυτό που ως χώρα «παράγουμε» ποδοσφαιρικά περισσότερο από κάθε άλλη θέση) ο συγκεκριμένος δεν έχει και καμιά τυχαία διαδρομή. Εχει παίξει σε πολύ υψηλό επίπεδο στο εξωτερικό και πέραν του ξεκινήματος στην Αγγλία και την Αρσεναλ οι σχεδόν 200 συμμετοχές στο Σαμπιονά μιλάνε από μόνες τους. Όπως και το γεγονός ότι όπου έπαιξε στην Ελλάδα ξεχώρισε και ήταν ο ηγέτης της άμυνας.

Με το καλό λοιπόν να μπει στη μάχη ο Στάθης, ο οποίος για να μην το ξεχνάμε είναι η ΔΕΥΤΕΡΗ φετινή μεταγραφή του Παναθηναϊκού. Υπάρχει και ο Νίνης ο οποίος όλο αυτό το διάστημα δούλεψε συχνά και διψάει σαν τρελός να μπει και να αποδείξει πράγματα.   

ΥΓ: Και 1-2 για το μπάσκετ, έτσι γιατί θα ξεχάσουμε και όσα ξέρουμε. Γελάνε ακόμα και τα διχτάκια από τα στεφάνια με την κάψα κάποιων να βγάλουν «κορυφαίο» τον Σπανούλη. Με δέκα βολές, ένα τούβλο από το Θεό επειδή δεν ήξερε τι να κάνει τη μπάλα και παντελώς «εκτός» όποτε το παιχνίδι πήγαινε στον πόντο, είναι να γελάει κανείς με τις αναλύσεις των «ειδικών». Να μην πούμε για το «ταπίδι» στο 40-40 από τον Μήτσο που ακόμη σβουρίζει και είδαν φάουλ οι γκρίζοι λύκοι. Ετσι να τον (τους) παραμυθιάζετε, ώστε να μας έρχεται με «ηθικό» και με… φόρα.   

ΥΓ1: Πάντως, αν ο Παναθηναϊκός ήταν… Ολυμπιακός θα έκανε ένσταση για το ματς της Κυριακής. Με μια μετριότατη εμφάνιση, σε ένα παντελώς αδιάφορο ματς, μας πήραν οι… μυρωδιές τα τελευταία λεπτά από το άγχος τους μην τους το πάρουμε ξανά. Αξία ανεκτίμητη. Και μόνο αυτό, ισοδυναμεί με ΝΙΚΗ. Και δεν το λέμε εμείς. Το ξέρουν και οι ΙΔΙΟΙ. Το λέει η καρδούλα τους…