Η διεθνής… υποχώρηση και το σ’ ευχαριστούμε Αστέρα

Με μοναδικές εξαιρέσεις την πορεία της εθνικής στα τελικά του Μουντιάλ 2014 (όπου βέβαια αν θέλει κανείς να είναι ιδιαίτερα …αυστηρός δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι η εικόνα άλλαξε δραστικά προς το πολύ καλό από την μεγάλη απόδραση της τελευταίας στιγμής στο αποφασιστικό παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού), καθώς και τις επιδόσεις πρώτα του απίθανου Αστέρα Τρίπολης  αλλά και του Ολυμπιακού στο Champions League δεν μπορεί να εντοπίσει θετική εικόνα προς τα έξω  για την χώρα μας τη χρονιά  που μας αποχαιρετά σ’ ότι αφορά στο παγκόσμια δημοφιλέστερο των σπορ.
Με το (αποκαρδιωτικό) κλείσιμο των αγωνιστικών υποχρεώσεων της εθνικής ομάδας για το 2014 καθώς και την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων στα δύο σπουδαία διασυλλογικά κύπελλα της Ευρώπης ο εν λόγω απολογισμός ασφαλώς δεν μπορεί να προφέρει ικανή δόση ικανοποίηση.
Για την εθνική χειρότερα δεν μπορούσε να γίνει και η νέα χρονιά όχι απλά μόνο προς τα πάνω μπορεί  και οφείλει να προδιαγράψει πορεία αλλά αυτή επιβάλλεται να έχει  ταχύτατους ρυθμούς (με την καθ’ ύλην αρμόδια και υπεύθυνη ομοσπονδία να φροντίσει να πάρει τούτη τη φορά αποφάσεις που θα βάλουν  την εθνική εκπροσώπηση σε τροχιά επαναφοράς στις σωστές βάσεις της προηγούμενης δεκαετίας).
Τώρα σ’ ότι έχει να κάνει με τους συλλόγους  μπορεί να μην είχαμε …ναδίρ  τύπου εθνικής  αλλά η  συνολική εικόνα  δεν ήταν τέτοια ώστε να επικρατούν τα χαμόγελα των προβληματισμών  μεγάλων ή μικρών.

Ο Ολυμπιακός  αντίθετα από πέρυσι  δεν μπόρεσε να συνεχίσει την πορεία του στην κορυφαία παγκόσμια  διασυλλογική διοργάνωση αλλά με εξαίρεση την εικόνα στη Μαδρίτη και στο Μάλμε παρουσιάστηκε αναμφίβολα  συνολικά βελτιωμένος. Και  δικαιούται να εντοπίσει την εν λόγω αποτυχία του κύρια στην ατυχία της κλήρωσης  που έφερε εμπόδια στο δρόμο του δύο μεγάλους αντιπάλους με τους οποίους το πάλεψε  ίσως και περισσότερο από ότι αρχικά πολλοί περίμεναν. Και  απέκτησε τη 2η ευκαιρία που ακούει στο όνομα Europa League όπου σίγουρα τα περιθώρια για διάκριση είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα στη διοργάνωση όπου μόνιμα παλεύει επί σειρά ετών.
Σ’ ότι αφορά στους υπόλοιπους  τέσσερις εκπροσώπους της Ελλάδας  στα κύπελλα της «Γηραιάς Ηπείρου» μόνον η ομάδα της Τρίπολης μπορεί να έχει το κεφάλι της πραγματικά ψηλά.

Για τον πρώτο …αποχωρήσαντα Ατρόμητο  το κάζο  του άμεσου αποκλεισμού από  Σαράγεβο στον 2ο προκριματικό γύρο του Europa League ιδιαίτερα μετά τη νίκη στη Βοσνία στο πρώτο μεταξύ τους ματς τα λέει όλα από μόνο του.
Πικρή γεύση για την ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου αφήνει  όπως άλλωστε το ομολογούν τόσο ο Γιάννης Αναστασίου όσο και οι παίκτες του  η εφετινή παρουσία του Παναθηναϊκού σ’ αμφότερα τα ευρωπαϊκά μέτωπα.

Ιδιαίτερα ο αποκλεισμός από την κάθε άλλο παρά ιδιαίτερα δυνατή Σταντάρ Λιέγης στα προκριματικά του Champions League ήταν ένας  αναμφίβολα κακός οιωνός. Ο οποίος παρά την … παρένθεση κόντρα στη Μίντιλαντ  «δικαιώθηκε» στη φάση των ομίλων της 2η τη τάξει όπου η ομάδα της Αθήνας απείχε παρασάγγας από τον Panathinaikos  που γνωρίζει το ποδόσφαιρο της ηπείρου.

Από την πλευρά του ο ΠΑΟΚ ήταν μεν πιο κοντά στα δικά του στάνταρ αλλά στο τέλος μόνος του γκρέμισε την καρδάρα με το γάλα που με τόσο κόπο μάζεψε  και εν τέλει και αυτός δεν μπορεί να αισθάνεται και τόσο … άνετα με τα κέρδη και τις απώλειες της  εφετινής του διεθνούς παρουσίας. Σίγουρα περιμέναμε περισσότερα , και πάνω απ΄ όλους οι ίδιοι οι οπαδοί του, από την ομάδα του Άγγελου Αναστασιάδη , ιδιαίτερα μετά τα κατορθώματα της στη Super League.

Και μένει το καλύτερο όλων. Η  ξεκάθαρα όχι απλά ευχάριστη αλλά και  εξαιρετικά επιτυχημένη από την αρχή μέχρι τέλους  πορεία του Αστέρα Τρίπολης.
Η ομάδα του Στάικου Βεργέτη στην …εκκίνηση της σεζόν (που για αυτήν ήταν πολύ πιο νωρίς από κάθε άλλη ελληνική ομάδα) έμοιαζε  φτωχός συγγενής και το υποψήφιο εύκολο …χαμένο στοίχημα, μεταξύ των τεσσάρων εκπροσώπων της χώρας στα διεθνή μέτωπα αλλά τελικά ήταν αυτή που έφερε τα καλύτερα δώρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και φυσικά έβαλε στο ταμείο και το βιβλίο της ιστορίας του συλλόγου πολύτιμο χρήμα και τα κορυφαία μέχρι σήμερα κεφάλαια της αντίστοιχα.

 Οι Αρκάδες σε μία περιπέτεια, που ξεκίνησε στα μέσα του περασμένου Ιούλη από το πολύ μακρινό Ροβανιέμι και κόντρα σε κάθε προγνωστικό και δικό τους τρελό όνειρο ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Βελιγράδι,  αποδείχθηκαν  πραγματικοί  ποδοσφαιρικοί… Αϊ Βασίληδες για την Ελλάδα προσφέροντας της ένα μάτσο βαθμούς στη συγκομιδή  της βαθμολογίας της UEFA και ουκ ολίγες χαρές στο φίλαθλο της κοινό.
Ξεπερνώντας σχεδόν κάθε όριο τους έφθασαν να διεκδικούν  μέχρι και την  προτελευταία αγωνιστική των ομίλων μία σπουδαιότατη πρόκριση σε φάση  νοκ-άουτ  και μπορούν δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό να νιώθουν περηφάνια και κάτι παραπάνω από ικανοποίηση για αυτά τα κατάφεραν. Κόντρα σ’ αντιπάλους με  μεγαλύτερο (και πολύ μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις) διεθνές στάτους ο Αστέρας ήταν ένα πραγματικό αστέρι και η συμβολή του μετριάζει  το σε σημαντικό βαθμό αρνητικό πρόσημο που αποκόμισε εφέτος το ελληνικό ποδόσφαιρο  στη διεθνή του εκπροσώπηση σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο μέσα στο 2014 που λίαν συντόμως αποχαιρετούμε.