ΠΑΛΙ δεν πήρες όσα άξιζες

Στο ίδιο έργο θεατές... Με τον Παναθηναϊκό να στέκεται αξιοπρεπώς, να αγγίζει βαθμό ή βαθμούς και στο τέλος να μένει ΠΑΛΙ με την πικρή γεύση της ήττας.

Το τριφύλλι, αν και είχε ήδη αποκλειστεί κατέβηκε στη Μόσχα και κοίταξε στα μάτια την Ντιναμό, μια ομάδα που μπορούσε κάλλιστα να παίζει Τσάμπιονς Λιγκ. Προηγήθηκε με ένα πανέμορφο γκολ του Μάρκους Μπεργκ, έχασε τεράστια ευκαιρία να κάνει το 0-2 με τον Μπαϊράμι, αλλά εν τέλει λύγισε, προδόθηκε από τα ατομικά λάθη και έφυγε με το κεφάλι κατεβασμένο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πράσινοι αδικούν τους εαυτούς τους και αυτό δείχνει ότι η ομάδα έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει για να φτάσει εκεί που την θέλει ο προπονητής της..Πρέπει να μπορέσει να βάλει και ουσία στο παιχνίδι της και να μην μένει μονάχα με τις εντυπώσεις.

Βέβαια, κακά τα ψέματα, ο ρεαλιστικός στόχος των περσινών Κυπελλούχων Ελλάδος ήταν το καλοκαίρι η πρόκριση στους ομίλους του ΟΥΕΦΑ και η αξιοπρεπής παρουσία εκεί. Σε ότι αφορά την εικόνα σου, σε γενικές γραμμές μπορείς να πεις και πως το πέτυχες. Tο θέμα ωστόσο είναι ότι η βαθμολογική συγκομιδή ήταν τραγική.

Με εξαίρεση το ματς στο Εστορίλ,όπου ήταν το χειρότερο επί ημερών Αναστασίου, ο Παναθηναϊκός τα “έπαιξε” όλα τα παιχνίδια. Και τους Ρώσους αλλά και τους Ολλανδούς τους κοίταξε στα μάτια, αγωνίστηκε στα ίσια αλλά μια σειρά από συγκυρίες (αλλά φυσικά και προσωπικά λάθη) δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Εκκρεμεί ακόμη ένας αγώνας, με την Εστορίλ στη Λεωφόρο και δεν χρειάζεται να λέμε ότι η νίκη είναι μονόδρομος. Το χρωστάει ο Παναθηναϊκός στην ιστορία του, να κλείσει αυτή την πικρή παρουσία του στους ομίλους με το κεφάλι ψηλά.

Τέλος, αν κάτι πρέπει να σε κάνει να φεύγεις με χαμόγελα από τη Μόσχα, αυτό δεν είναι άλλο από την παρουσία του Μπεργκ. Μετά το φιλικό με την ΑΕΚ είχαμε σημειώσει εδώ μέσα ότι ο Σουηδός έχει ξεπεράσει 100% τον τραυματισμό και μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα από την κακή στιγμή με τον Λεβαδειακό. Δεν χρειάζεται δε να επαναλάβουμε πως θα ήταν η ομάδα με τον Μάρκους στη μηχανή της...