Ένας Ιμπαγάσα… ή ένας Πίρλο… κάνουν τη διαφορά στο Champions League

Για ακόμα μια φορά ο Ολυμπιακός ενώ πραγματικά συμμετέχει και δεν παρίσταται απλώς στο Champions League, κινδυνεύει να χάσει μια μεγάλη πρόκριση ή να στερηθεί μεγάλες νίκες από λεπτομέρειες και ιδιαίτερα από μια. Την πιο σημαντική από όλες, η οποία είναι η έλλειψη ηγέτη.

Ενώ οι «ερυθρόλευκοι» είχαν το τρανό παράδειγμα του Ιμπαγάσα, το οποίο κατά την προσωπική μου άποψη σε καμία περίπτωση δεν εκμεταλλεύτηκαν στο 100%, δεν έβαλαν μυαλό και ενώ βρέθηκαν με τόσα πολλά λεφτά στο χέρι – λόγω Champions League και μεταγραφών – δεν μπόρεσαν να βρουν έναν ανάλογο ποδοσφαιριστή σε έναν πλανήτη που έχει πάνω από 10.000.000.000 κατοίκους κι εκατοντάδες χιλιάδες ομάδες. Όπως γράφει και το πιο απλό εγχειρίδιο προπονητικής, και οι μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου σε όλη την ιστορία του ποδοσφαίρου είχαν πάντοτε έναν ηγέτη στη σύνθεσή τους που έδινε το κάτι παραπάνω, που κρατούσε τη μπάλα όταν αυτή «έκαιγε», που ηρεμούσε την ομάδα, δεν έτρεχε σαν τον… Βέγγο, αλλά ήταν πάντα εκεί στα δύσκολα κι έκανε τη διαφορά στη λεπτομέρεια.

Αυτό το έχει καταλάβει η Γιουβέντους, η αντίπαλος του Ολυμπιακού. Που κοντεύει να… βαλσαμώσει τον Πίρλο και τον έχει σε ένα στιλ σαν τον «Ελ Σιντ» της ομάδας. Χωρίς να τρέχει, χωρίς να κουράζεται, χωρίς να μαρκάρει. Του επιτρέπει να φυλάει τα πόδια του, αλλά ξέρει ότι με ένα φάουλ, με ένα πέναλτι ή ένα κόρνερ θα στείλει τη μπάλα στα δίχτυα και όταν όλη η ομάδα θα βρίσκεται στο… κόκκινο κι η μπάλα θα «καίει», αυτός θα κρατήσει το σύστημα, την τακτική και θα δώσει λύσεις.

Στον Ολυμπιακό είχαν τις ελπίδες ότι ο Τσόρι Ντομίνγκεζ θα μπορούσε να είναι ο νέος Ιμπαγάσα, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς είτε παίζει σε άλλη θέση, είτε δεν μπορεί, είτε δεν του δίνει αυτόν τον ρόλο ο Μίτσελ, είτε οι άλλες ομάδες τον εξουδετερώνουν εύκολα, ιδιαίτερα στα εκτός έδρας παιχνίδια. Κάποιοι προσπάθησαν να πλασάρουν τον Κασάμι σαν τον νέο ηγέτη της ομάδας, αλλά φυσικά καμία σχέση. Είναι απλά ένα καλό εργαλείο κι ένα καλό γρανάζι στη μηχανή του Ολυμπιακού.

Κάθε μεγάλη ομάδα στην Ευρώπη, όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Μπάγερν και φυσικά η Γιουβέντους και πολλές άλλες, έχουν τον ηγέτη τους και το αστέρι τους ο οποίος ξεχωρίζει, τις οδηγεί και φυσικά, γιατί όχι, χρυσοπληρώνεται. Ο κ. Μαρινάκης πρέπει να φωνάξει στο γραφείο του όλους τους κ.κ. σκάουτερ, αρχισκάουτερ, μάνατζερ, αρχιμάνατζερ, τεχνικούς διευθυντές και τον προπονητή και να τους κάνει την απλή ερώτηση. Αν και με τόσα λεφτά που έχει στο ταμείο του ο Ολυμπιακός, δεν μπόρεσαν να βρουν έναν ηγέτη για την ομάδα, και τώρα κινδυνεύει και πάλι να χάσει στις ελάχιστες λεπτομέρειες μια μεγάλη πρόκριση. Όπως και άλλες χρονιές, όταν ο Ιμπαγάσα ήταν τραυματίας ή τραυματιζόταν στη διάρκεια του αγώνα και αμέσως η ομάδα έπεφτε κατά 50% σε απόδοση ή γιατί ακόμα και ο Βαλβέρδε και ο Μίτσελ τον αντιμετώπιζαν με μια… ακαθόριστη ζήλεια καθώς όποτε έμπαινε μέσα μεταμόρφωνε την ομάδα προς το καλύτερο κι έκανε παίκτες κι αντιπάλους να αισθάνονται… άμπαλοι.

Αν ο Ολυμπιακός είχε έναν τέτοιον παίκτη στο Τορίνο, αλλά και στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τη Γιουβέντους στο «Γ. Καραϊσκάκης», τότε θα ήταν καλύτερη ομάδα από τους Ιταλούς. Θα τους απέκλειε εύκολα από την επόμενη φάση του Champions League. Αυτό το μυστικό όπλο το έχει η Γιουβέντους και είναι φυσικά ο Πίρλο. Για να μην προτρέχουν ορισμένοι, ότι δεν έρχονται στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό τα μεγάλα ονόματα και σε νεαρή ηλικία, να τους πω ότι ο καθένας έχει την τιμή του και όλα γίνονται. Η ηλικία σε αυτή τη θέση δεν παίζει κανέναν ρόλο, ένας παίκτης 30, 32 ακόμα και 35 ετών μπορεί να είναι ο ηγέτης μιας ομάδας και το μυστικό της όπλο.

Αυτό το στιλ του όλοι τρέχουμε, όλοι μαρκάρουμε, όλοι δημιουργούμε και όλοι είμαστε το ίδιο, ούτε στην Ανατολική Γερμανία και την πρώην Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχε και κάθε προπονητής το πρώτο πράγμα που πρέπει να ζητάει, αν έχει μεγάλους στόχους, είναι ένας τέτοιος παίκτης. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Ρομπέρτο, ο οποίος είναι ηγέτης σαν τερματοφύλακας, μόνο δυστυχώς, κι ο Μίτσελ τον αγκάλιαζε σαν τρελός μετά τα παιχνίδια με τη Μπενφίκα πέρσι και τη Γιουβέντους φέτος στο «Γ. Καραϊσκάκης». Αλλά ο ίδιος ο Μίτσελ, δεν σκέφτηκε ότι χρειάζεται ένας Μέλμπεργκ στην άμυνα κι ένας Ιμπαγάσα στο κέντρο. Οπότε, αυτό το χρεώνεται αποκλειστικά ο ίδιος παρά το ότι έπαιξε όλα του τα χαρτιά κι έκανε όλες τις αλχημείες που μπορούσε να κάνει, αλλά αστακομακαρονάδα χωρίς αστακό δεν γίνεται!

Το να ζητάμε από τον Μαζουακού και τον Ελαμπντελαουί να κάνουν «μαγικά» μέσα στο Τορίνο ή τον Μιλιβόγεβιτς να κάνει μαραθώνιους, δεν είναι και τόσο λογικό καθώς φανταστείτε να είχε ο Ολυμπιακός στο κέντρο του τον Πίρλο, πόσο εύκολα θα ήταν τα πράγματα για την πειραϊκή ομάδα. Άμα δεν μπορείς να βρεις έναν τέτοιον παίκτη, έχοντας τόσο τεράστια έσοδα από Champions League και μεταγραφές, οπωσδήποτε κάποιος έχει την ευθύνη. Ή κάποιος δεν θέλει να είναι κάποιος πάνω από όλους τους άλλους στην ομάδα, είτε σε αξία, είτε στην αγάπη του κόσμου, είτε σε αμοιβές και φυσικά τώρα, χρεώνεται ότι ο Ολυμπιακός συνέχεια τα τελευταία χρόνια φτάνει στην πηγή αλλά δεν πίνει νερό τελευταία στιγμή για λεπτομέρειες και τα παραδείγματα είναι άπειρα.

Κρίμα για τους παίκτες του Ολυμπιακού, για τον προπονητή, για τον πρόεδρο και τους φιλάθλους, για αυτή την ήττα στο Τορίνο. Όταν, όμως, θες να κάνεις την υπέρβαση χρειάζεται το κάτι παραπάνω. Για να το πω και με ένα πολύ απλό παράδειγμα, όταν έχεις ένα ταχύτατο αυτοκίνητο πχ μια Φεράρι, η οποία μπορεί να τρέξει με 300 χλ, αν δεν τις βάλεις λάστιχα που να αντέχουν την τριβή για 300 χλ, λογικό είναι να εκτροχιαστεί σε μια δύσκολη στροφή. Ας ελπίσουμε να μην στοιχίσει αυτή η ήττα από την πρωταθλήτρια Ιταλίας, που ήταν πολύ τυχερή στο Τορίνο αλλά και για να είμαστε δίκαιη και άτυχη στο δεύτερο ημίχρονο στο «Γ. Καραϊσκάκης», καθώς όταν έγινε το 2-1 από τον Εντινγκά, τότε όλοι πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός πραγματικά αλλάζει σελίδα, για να έρθει η Θεά τύχη και με δυο ηχηρά χαστούκια σε λιγότερο από δυο λεπτά να σου… σβήσει το φως.

Αυτή είναι η γνώμη μου για το τι φταίει στον Ολυμπιακό. Επαναλαμβάνω και πάλι δεν μπορούμε να βαφτίζουμε παικταρά με το έτσι θέλω, τον οποιονδήποτε παίκτη που αποκτά ο Ολυμπιακός και του βάζουμε την ερυθρόλευκη φανέλα. Γιατί και πολύ βαριά είναι και μεγάλες απαιτήσεις έχει. Αφού ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει από τα δεδομένα της Ελλάδας, χρειάζεται το κάτι παραπάνω στις μεταγραφές. Είναι μια συνταγή που την ακολουθούν όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες και κατά 99% επιβραβεύονται.

ΥΓ. Τα πράγματα στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν θα είναι καθόλου εύκολα αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει τη διπρόσωπη τακτική με σούπερ εμφανίσεις στην Ευρώπη και μετριότατες στην Ελλάδα. Ούτε οι παίκτες αυτοί δείχνουν ικανοί να διαχειριστούν μια μεγάλη διαφορά στη βαθμολογία που πάει να δημιουργηθεί, αλλά και ο Μίτσελ φαίνεται να έχει χρησιμοποιήσει όλους τους «άσσους» κι όλα τα μαγικά του, αλλά λύσεις δεν έχει βρει. Το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ κρίσιμο και ίσως ο Ολυμπιακός βρεθεί προ εκπλήξεων…