Σπάθη ή Σπάθας και σία;
Η αλήθεια είναι ότι ορισμένα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ανέκδοτο (κακόγουστο και κοινότοπο μάλιστα) και ακόμα και να θέλει κανείς να συγκρατηθεί αναγκάζεται να το ρίξει και λίγο στην παραλαβή μπροστά στα κακώς κείμενα φαινόμενα των καιρών που δεν λένε με τίποτα ν’ αλλάξουν.
Αυτά είναι οι κυρίαρχες σκέψεις μου μετά τα γεγονότα στο «Θ. Κολοτρώνης» και την δικαιολογημένη αντίδραση – απάντηση του Αστέρα Τρίπολης. Διαβάζοντας την λίγο …ανάλαφρα (εξάλλου δίνει και η ίδια το έναυσμα) μπορεί να κάνει λόγο «για εκτέλεση , της πελοποννησιακής ομάδας, με σπαθί στα (βάλτε όσα θέλετε, καθώς εδώ οι επιλογές ήταν πολλές) μέτρα».
Ναι ήταν τόσο προφανής και επαναλαμβανόμενη η αδικία που ακόμα και οι …τυφλοί είδαν φως εν προκειμένω και δεν πίστευαν στα μάτια τους.
Η διαιτησία έμοιαζε στο γήπεδο της Τρίπολης να παίζει έχοντας την εντολή «σπαθίσατε τον Αστέρα» και το ελληνικό ποδόσφαιρο να δέχεται, στο όνομα του θύματος, μια μεγάλη πισώπλατη μαχαιριά.
Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο για τους κ.κ Σπάθα και συνεργάτες γιατί καταντάει βαρετό και πιθανόν ανούσιο.
Εκείνο που θα καταθέσω όμως για να επιστρέψουμε στα … ανέκδοτα και δη τα σόκιν είναι ότι προτιμώ την Σπάθη (την Τίνα φυσικά) από τον εκάστοτε Σπάθα και τους συν αυτώ. Γιατί εκείνη τουλάχιστον πρόσφερε χαρά στον λαό ενώ ο ρέφερι και οι συμπρωταγωνιστές του στο φτηνό ποδοσφαιρικό πορνογράφημα που παρουσίασαν το Σάββατο το βράδυ μόνον αποστροφή στάθηκαν ικανοί να προκαλέσουν σε όσους φίλους του ταλαίπωρου σπορ, που υποτίθεται πως υπηρετούν, έχουν απομείνει, και επιμένουν να το τιμούν με την παρουσία τους στα αγωνιστικά τριήμερα της Super League.
Υ.Γ. : Και για τους γραμματείς και Φαρισαίους που θα εκφράσουν τις ενστάσεις τους για τον παραλληλισμό των … ονομάτων να θυμίσω ότι μην ξεχνάτε αγαπητοί ότι με παρόμοιες συμπεριφορές και «κατορθώματα» ορισμένων δεν είναι υπερβολικό ή αταίριαστο το λαοφιλές σύνθημα «ένα μ…ο είσαστε». Αλλά αν δεν αντέχετε τον ελληνικό ρεαλιστικό κινηματογράφο για τις ανάγκες της περίπτωσης μπορούμε να δανειστούμε από ένα πιο …ορθόδοξο είδος του σινεμά μας, το θρυλικό «όχι άλλο … οφσάιντ». Και ελπίζουμε (αν και ματαίως όπως όλα δείχνουν) ότι ήδη έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους σε ποδοσφαιρικές ιλαροτραγωδίες τύπου Τρίπολης.