Αυτό θα πει ΣΠΑΘΕΝΙΑ νίκη!

Είναι από τις φορές που τα πολλά λόγια αποτελούν φτώχεια. Μια μέρα μετά μιας εκ των μεγαλύτερων ντροπών του ελληνικού ποδοσφαίρου ο Παναθηναϊκός απέδειξε κόντρα στον κακό του δαίμονα στη Λεωφόρο πως είναι να κερδίζεις με το ΣΠΑΘΙ ΣΟΥ. Χωρίς εισαγωγικά, τελίτσες, κλπ. ΑΝΤΡΙΚΕΙΑ.

Όχι πως υπήρχε καμία αμφιβολία, ούτε έχουμε δώσει ποτέ δικαιώματα, αλλά ήταν τέτοιο το τάιμινγκ που οποιαδήποτε σύγκριση θα έβγαζε γέλιο. Η νίκη επί του Ατρόμητου ήταν απολύτως δίκαιη για έναν Παναθηναϊκό που μπήκε αφηνιασμένος στο ματς με σκοπό να το καθαρίσει νωρίς.

Ακόμη και ο τρόπος που σημειώθηκε το γκολ, προϊόν της λυσσαλέας πίεσης ήταν που ανάγκασε τον αμυντικό του Ατρόμητου να την βάλει μέσα. Οι πράσινοι με μια ολοκληρωτική εμφάνιση κυριάρχησαν απόλυτα στο ματς και το γκολ του Καρέλη ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε ένα χρονικό σημείο που η είσοδος του Ατζαγκούν τους είχε κάνει ξανά πολύ απειλητικούς.

Πριν αφήσω το ματς αυτό θέλω να γράψω ένα πράγμα. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού συμπαραστέκεται (και) φέτος με μοναδικό τρόπο στην ομάδα και με τρομερά μαζική παρουσία. Σε μια σεζόν που οι άμεσοι ανταγωνιστές σου κυνηγούν τους φιλάθλους με το… τουφέκι και μετά από νίκη σε ντέρμπι δεν γεμίζουν ούτε το μισό πεταλάκι στην Τρίπολη, το τριφύλλι έχει την χαρά και την τιμή να παίζει ΠΑΝΤΑ σε γεμάτες εξέδρες.

Θυμίζω ότι τόσο στα τρία ευρωπαϊκά ματς με Σταντάρ, Μίντιλαντ, Ντιναμό, όσο και στα ελληνικά με Νίκη, ΟΦΗ και Ατρόμητο η Λεωφόρος είχε πάνω από 13 -14 χιλιάδες κόσμο και η πληρότητά της άγγιζε το απόλυτο. Ξαναλέω ότι για τα δεδομένα της εποχής (μην συγκρίνετε με προηγούμενες περιόδους, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ σχέση) και της κατάστασης της ομάδας αυτή είναι και η καλύτερη απάντηση σε φίλους και εχθρούς.

Για τον αγώνα του Σαββάτου πραγματικά δεν μου βγαίνει λέξη. Τα είδα όλα. Είμαι 40 χρονών, έχω δει χειρότερα οφσάιντ, χειρότερες αποβολές, ακόμη και πέναλτι (δεν είχε τη χαρά να δώσει κάτι ο Σπάθας) αλλά πραγματικά τέτοια διαιτησία ΣΥΝΟΛΙΚΑ δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Το ότι δεν κέρδισαν ΑΥΤΟ το ματς λέει πολλά και είναι πραγματικά ανέκδοτο να βρίσκονται πάνω από τον Παναθηναϊκό.

Είναι σημαντικό ότι πλέον βράζει ο τόπος, ότι ξύπνησαν και οι τελευταίοι ότι στα περισσότερα πρωτοσέλιδα κυριαρχεί μια αηδία ώστε να μην μοιάζουμε σαν τους τρελούς του χωριού. Φυσικά για ότι έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΑ είναι και τα ΜΜΕ που εδώ και τόσο καιρό (κάποια το συνεχίζουν ακόμη) αποκρύπτουν την αλήθεια και καλύπτουν με ψέματα τη φωνή όποιου πάει να διαμαρτυρηθεί. Ορισμένοι είχαν το θράσος ακόμη και τώρα να μιλήσουν σπάζοντας κάθε ρεκόρ γραφικότητας.

Άφησα τελευταίο τον Αστέρα. Σείστηκε η Ελλάδα από τις φωνές τους. Μας πήραν τα αυτιά με τις διαμαρτυρίες. Τα ίδια που (δεν) κάνανε και στον τελικό ένα πράγμα. Πλήρης υποταγή και αποδοχή του σφαξίματος για… δικούς τους λόγους. Λες και κάτι τους χρωστάνε. Α και πραγματικά κρίμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν έγινε και πρόεδρος της Λίγκας ο Μποροβήλος. Μόνο αυτό μας έλειπε…