Aλλοι αδικούν εαυτούς και άλλοι το… άθλημα!

Ματς για να αρχίσεις να γράφεις και να μην τελειώνεις είναι αυτό με τον ΟΦΗ. Με την πίκρα να είναι μεγάλη και το αίμα να βράζει πολλά μπορεί να ειπωθούν. Και σε τέτοιες περιπτώσεις… όλοι δίκιο θα έχουν ή τουλάχιστον έτσι θα νομίζουν.

Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως των δεδομένων προβλημάτων που προϋπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, το θέμα είναι ότι αυτός δεν είναι ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι για να χάνει ΑΥΤΗ η ομάδα από ΑΥΤΟΝ τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο, πώς να το κάνουμε; Κι αυτό πρώτοι και καλύτεροι θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι οι παίκτες του τριφυλλιού. Να δουν τι κάνουν λάθος, να αποκτήσουν καλύτερη συγκέντρωση, νοοτροπία κλπ.

Διότι αν έβλεπες μια ομάδα αδιάφορη, μια ομάδα που να μην μάχεται και να μην παλεύει θα την είχες εύκολη την απάντηση και θα είχες και λιγότερες απαιτήσεις. Ο ίδιος ο Παναθηναϊκός τον σήκωσε ψηλά τον πήχη. Η ίδια ομάδα έδειξε και πέρσι πως μπορεί να κολυμπήσει στα βαθιά, άρα στο χέρι της είναι να ανέβει ξανά και να φύγει από μια περίοδο που μοιάζει σαν να βγήκε με καρμπόν από το περσινό ξεκίνημα. Όλα τα υπόλοιπα είναι να ‘χαμε να λέγαμε.

Για ένα ακόμη παιχνίδι βρέθηκες πίσω στο σκορ από το πουθενά. Κόντρα στην μακράν χειρότερη δημιουργικά ομάδα που έχεις ποτέ αντιμετωπίσει έφαγες όχι ένα αλλά δύο γκολ και μάλιστα σε χρονικά σημεία φωτιά. Ειδικά το δεύτερο ήταν ξαφνικός θάνατος.

Επαναλαμβάνω ότι επειδή αυτή η ομάδα ΔΟΥΛΕΥΕΙ δεν γίνεται να χάνει μέσα από τα χέρια της τέτοια ματς και τέτοιους πόντους. Δεν ισχύει δηλαδή το «αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει». Επομένως πρέπει να βρεθεί μια λύση, αφού κάτι (φαίνεται να ) γίνεται λάθος.

Αν θες να τα δεις πιο λεπτομερώς εννοείται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα  αυτή τη στιγμή ήταν και είναι η απώλεια του Μπεργκ. Καλώς ή κακώς αυτός ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να έχει ανάλογο μπακ απ με τον Σουηδό παιχταρά, ενώ δυστυχώς ο Πέτριτς δεν έχει δώσει ακόμη αυτά που περιμέναμε. Επιπλέον και τα δύο νεαρά παιδιά (Καρέλης, Κλωναρίδης) δυσκολεύονται πολύ ειδικά στις κλειστές άμυνες. Είναι τρομερό το κενό του Μάρκους και ευτυχώς που μετράει αντίστροφα. Με αυτό που γράφω προς Θεού δεν μειώνω τους υπόλοιπους, είναι ωστόσο η αλήθεια. Ή μήπως έχει κανείς από τους αντιπάλους μας Μπεργκ και δεν το ξέρουμε;

Το πρόγραμμα που ακολουθεί είναι και καλό και κακό. Καλό γιατί μπορεί να σε βοηθήσει να κάνεις 1-2 μεγάλες νίκες και να ανακάμψεις (κάπως έτσι έγινε και πέρσι) και κακό διότι αν αυτές αργήσουν θα σε πάρει κι άλλο από κάτω αγωνιστικά και ψυχολογικά.

Πάμε και στον ΟΦΗ. Θα μπορούσα να μην πω τίποτα γιατί τα είπε ο… Γκατούζο και ξεφτίλισε τους ίδιους του τους παίκτες. Ακόμη κι αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό κύριοι. Ή μάλλον ΑΥΤΟ είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ετσι το έχουν καταντήσει. Πέρσι ο Αναστασίου μίλησε για «ελεύθερους σκοπευτές» στην παρωδία με τον Εργοτέλη. Τι να πούμε για τώρα. Κρίμα γιατί ο ΟΦΗ ήταν κάποτε και (σχετικά) μεγάλη ομάδα, δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιο χάλι.

Πραγματικά μόλις θα βρω χρόνο θα κάτσω να ξαναδώ το ματς. Να δω πόσες φορές έπεσαν κάτω και από τι. Μιλάμε για την πλήρη διακωμώδηση του αθλήματος. Η Λεωφόρος ήταν κατάμεστη και αξίζουν πολλά μπράβο στον κόσμο. Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν για να δουν ΜΠΑΛΑ και όχι βουτιές και καθυστερήσεις. Και δεν το λέω επειδή χάσαμε. Το ίδιο θα έλεγα σε κάθε αποτέλεσμα. Αυτά και τα λέμε από Ολλανδία.