Ουδέν κακόν αμιγές καλού
Μπορεί για τους μεγάλους –επιτυχημένους (βλέπε εκείνους που κοιτάζουν και … συχνάζουν κατά Ευρώπη μεριά) να μοιάζει στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του με αγγαρεία όμως το Κύπελλο Ελλάδας όπως απέδειξε έμπρακτα η πρώτη πράξη της φάσης των ομίλων της διοργάνωσης συνεχίζει να προσφέρει κάτι σημαντικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Σ’ εμάς τους μεγαλύτερους οι αναμνήσεις των παλιών –καλών εποχών του θεσμού , ιδιαίτερα στη δεκαετία του 70 όταν είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τις υπέροχες ασπρόμαυρες εικόνες στην τηλεόραση με κορυφαίο πρωταγωνιστή τον άνθρωπο που ήρθε από την μακρινή Ανατολή , τον αξεπέραστο Βάσια Χατζηπαναγή, αλλά και τόσους και τόσους άλλους ήρωες και στιγμές αλησμόνητες η συμπεριφορά των πρωτοαναφερόμενων απέναντι του δεν «κάθεται καλά». Αν και υπάρχουν ομολογουμένως στην πλευρά τους κατανοητές δικαιολογίες.
Αλλά ακόμα και αυτή η ολίγον σνομπ μεταχείριση από την ελ λόγω «φράξια» δεν αποτελεί μόνον ζημιά στην εικόνα του Κυπέλλου Ελλάδας αλλά και για τους «μικρούς» και μικρότερους τονωτικό … ανταγωνιστικότητας και ευκαιριών να διακριθούν.
Ομολογουμένως είναι εξαιρετικά αυθαίρετο να προχωρήσει κανείς σε παρομοιώσεις με το εκείνο της Αγγλίας καθώς η εν λόγω αρχαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη είχε μέχρι πριν από δύο δεκαετίες την υπέρτατη τιμή και δόξα στην πατρίδα του δημοφιλέστερου των σπορ (πριν έρθει ο εξωτερικός δάκτυλος του Τσάμπιονς Λιγκ και ο νεοτερισμός της Πρέμιερ Λιγκ και όσα αυτές οι διοργανώσεις συνεπάγονται).
Όμως κάποιες αναλογίες υπάρχουν ανάμεσα τους γιατί και το θρυλικό FA Cup πλέον δεν αντιμετωπίζεται ως προτεραιότητα από τις κορυφαίες αγγλικές ομάδες όπως μια φορά και ένα όχι και τόσο πολύ μακρινό καιρό. Όσο για τις παραδοσιακές εκπλήξεις του θεσμού πλέον έχουν χάσει εξ αιτίας της προαναφερθείσας αντιμετώπισης από τα κορυφαία κλαμπ σημαντικό μέρος από το ειδικό τους βάρος.
Αλλά σ’ έναν λίαν ρεαλιστικό κόσμο όπως ο σημερινός, όπου το αποτέλεσμα μετράει πάνω απ’ όλα, η δυνατότητα στους εκτός της συνομοταξίας κορυφής να πάρουν ένα και περισσότερα αποτελέσματα από τα μέλη της είναι ένα ευπρόσδεκτο δώρο.
Και μεταμορφώνει το θεσμό σε ακόμα πιο …δημοκρατικό πλαίσιο όπου το δικαίωμα στο όνειρο είναι όλο και περισσότερο ζωντανό.
Για όλους αυτούς τους λόγους νίκες όπως αυτή της Καλαμαριάς (πλέον Απόλλων 1926) επί του ΠΑΟΚ σε καμία περίπτωση δεν είναι αστείο με Ποντίους αλλά κάτι πολύ πιο ουσιώδες όχι μόνον για τη νικήτρια ομάδα αλλά και για το ποδόσφαιρο της χώρας μας γενικά.
Και τέτοιου είδους σημαντικούς άθλους όπως της "μικρής" ομάδας της Θεσσαλονίκης, η των Χανίων, του θρυλικού "φονέα των γιγάντων" Φωστήρα και του Τιρνάβου μόνον θετικά μπορεί να τους υποδεχθούμε.
Και να ευχηθούμε πάντα τέτοια κι άλλα τέτοια και στη συνέχεια.
