Το τέλος του Μουντομπάσκετ όχι του … κόσμου
Καθώς περνούν οι ώρες και όλοι όσοι πιστέψαμε, γιατί επαναλαμβάνω ήταν φυσικό επόμενο, στο όνειρο προσπαθούμε ακόμα να αποτινάξουμε το σοκ του εφιάλτη της ήττας –αποκλεισμού από τη Σερβία θα παραμείνω αμετακίνητος παρόλα αυτά στη θέση εμπιστοσύνης απέναντι στην εθνική ομάδα του μπάσκετ. Και δεν νιώθω διόλου μοναξιά σ’ αυτή την , πείτε την αν θέλετε , επιμονή – εμμονή.
Γιατί η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη την κέρδισε με το σπαθί της. Γιατί δεν πρόκειται για χάρη …εθνικού περιεχομένου . Για βαμμένα γαλανόλευκα γυαλιά. Ότι κτίστηκε με κόπο και με εξαίρετο στιλ στα πέντε πρώτα ματς του ομίλου δεν μπορεί μονοκονδυλιά να διαγράψει το …πισωγύρισμα της ήττας στη Μαδρίτη.
Δεν έπαιξε όπως μπορούσε , επέτρεψε στην με τεράστια παράδοση και περηφάνια αντίπαλο της να αναδείξει όλες της τις αρετές και ήρθε το πρόωρο τέλος μιάς υπέροχης ως τότε περιπέτειας που είχε όλες τις προδιαγραφές να συνεχιστεί αρκετά περισσότερο.
Αλλά οι επίμονοι κατήγοροι που βρήκαν την ευκαιρία να δράσουν και να την καταδικάσουν ξανά και ξανά μετά από αυτό το ολέθριο για την ίδια λάθος ας καθίσουν για λίγο κάτω. Ας ακούσουν το δίκαιο της υπεράσπισης.
Δεν έπαιξε, έχασε και το πλήρωσε ήδη με την επιστροφή επί πατρίου εδάφους. Μεγαλύτερο κακό απ’ αυτό δεν γίνεται για τα 12 παιδιά και τον καθοδηγητή τους που έδωσαν μεγάλο μέρος από τον καλύτερο τους εαυτό στα πέντε πρώτα ματς και ελάχιστο απ’ αυτό στο 6ο. Είναι ανεπίτρεπτο; Είναι αδύνατο να συμβεί; Είναι δική της …αποκλειστικότητα; Το ΟΧΙ θεωρώ ότι αποτελεί τη μοναδική δυνατή απάντηση στα προηγούμενα ερωτήματα. Η Σερβία του μεγάλου Σάσα Τζόρτζεβιτς ήταν καλύτερη την Κυριακή το απόγευμα στο «Παλάθιο ντε λος ντεπόρτες» της ισπανικής πρωτεύουσας και πήρε δίκαια το εισιτήριο για τα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Και η Ελλάδα με την πρώτη «αστοχία» τιμωρήθηκε σκληρά. Αυτού του είδους η ετυμηγορία είναι κομμάτι του σεναρίου των μεγάλων διοργανώσεων. Έχουν συμβεί ανάλογα πατατράκ σε πάμπολλες ομάδες και θα συμβούν λογικά σε πολλές ακόμα στο μέλλον. Έχουν τη σημασία τους αλλά δεν θα πρέπει να … υπερεκτιμηθούν.
Η σωστή δουλειά που γίνεται πρέπει να συνεχιστεί. Κι αν ήρθε το πρόωρο τέλος του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Ισπανίας δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου για την εθνική Ελλάδας. Έχει το υγιές παρόν που επιτρέπει στην ίδια και τους συνοδοιπόρους της να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Για να μάθει από το πάθημα και να προχωρήσει πιο ψηλά. Εκεί δηλαδή όπου έδειξε πως έχει τα απαιτούμενα προσόντα και αξίζει πιστεύω ακράδαντα να πάει. Eurobasket της Γαλλίας επόμενο σταθμό δεν έχουμε άλλο να πούμε παρά …allons enfants de la patrie.
ΥΓ. Σ' ότι αφορά στην 2η κυριακάτικη ήττα σε ...Βαλκανικό Πόλεμο, αυτή της εθνικής Ελλάδας στο ποδόσφαιρο από την αντίστοιχη της Ρουμανίας για τα προκριματικά του EURO 2016 μ' αυτή θα ασχοληθούμε σύντομα γιατί ο ορίζοντας και η σημασία της δεν είναι ...τελεσίδικοι όπως σε εκείνη στο Mundobasket.
