Παράθυρα ελπίδας και για τους 4 Ευρωπαίους

Εντάξει, κανείς δεν μπορεί να πει ότι η θεά τύχη στάθηκε ιδιαίτερα στο πλευρό του καρέ των εκπροσώπων της χώρας μας στο Champions League και το Europa League αλλά αυτό μάλλον μπορούσε λίγο ως πολύ να το περιμένει μετά και τις … αμαρτίες, για να επιστρέψουμε ξανά στην προσφιλή προσέγγιση του τεχνικού του ΠΑΟΚ, του πρόσφατου του παρελθόντος.

Στο ερώτημα γιατί δεν … έκλεισε τα μάτια της για να ταχθεί υπέρ τους καθαρά και ξάστερα το μόνον που μπορώ να πω είναι «άγνωσται αι βουλαί της θεάς» και όπως όλοι να πάω παρακάτω, αφού πρώτα υπενθυμίσω ότι η τύχη είναι ένα πιάτο που σερβίρεται σε πολλές δόσεις.  Γιατί οφείλουμε  να εξετάσουμε πιο διεξοδικά το σκηνικό που προβάλουν οι κληρώσεις της Πέμπτης και της Παρασκευής για κάθε ένα από τα μέλη του ελληνικού ευρωπαϊκού κουαρτέτου.

Αρχής γενομένης φυσικά με τον Ολυμπιακό. Οι πρωταθλητές Ελλάδας σίγουρα είναι αυτοί που (μαζί με τον Αστέρα Τρίπολης) έχουν τα μεγαλύτερα… παράπονα.  Όταν  μπροστά σου βρίσκεται η πρωταθλήτρια Ισπανίας και φιναλίστ της προηγούμενης διοργάνωσης και η απόλυτη κυρίαρχος επί τριετία στο Καμπιονάτο και ομάδα με τεράστια Ιστορία στην Ευρώπη , την 2η μεγαλύτερη μάλιστα σε διεθνές επίπεδο από τις εκπροσώπους του κάλτσιο μετά τη Μίλαν, τότε είναι λογικό να αισθάνεσαι κάπως …ριγμένος. 

Προσθέστε εδώ και το ότι ο 3ος …αντίζηλος των ερυθρολεύκων είναι  μία ομάδα που επιστρέφει  με αποδεδειγμένο ενθουσιασμό μετά από πολύχρονη απουσία στα σαλόνια της «Γηραιάς Ηπείρου» και έχει  ήδη δείξει σημαντικές ικανότητες στα προκριματικά, και  το … πικρό έρχεται να δέσει για την εκείνη  του Μίτσελ.

Όμως επιβάλλεται να μην μείνουμε απλά στην πρώτη, λογική,  αυτή … γεύση και να δούμε τι υπάρχει και παραπέρα στο μενού.  Εκεί κάτι φαίνεται να μην είναι και τόσο άσχημο για τη «γλώσσα» των «ερυθρόλευκων». Και τούτο γιατί τόσο η Ατλέτικο Μαδρίτης όσο και η Γιουβέντους , οι δύο βασικοί βράχοι που φράσουν την έξοδο τους για τους αγώνες νοκ-άουτ της σημαντικότερης διοργάνωσης του πλανήτη εφέτος, βρίσκονται σε μεταβατική αγωνιστική φάση. Οι «ροχιμπλάνκος» επειδή έχασαν πάμπολλα αστέρια και …εργαλεία τεράστιας σημασίας για τα περυσινά τους κατορθώματα (Ντιέγκο Κόστα, Κουρτουά, Φιλίπε Λουίς, Βίγια , Ντιέγκο κ.λ.π), η δε «Μεγάλη Κυρία» τον αρχιτέκτονα της νέας αυτοκρατορίας της ομάδας του Τορίνο , Αντόνιο Κόντε.

Και ναι μεν  η ομάδα της Μαδρίτης παραμένει , όπως έδειξε στις μονομαχίες με τη συμπολίτισσα της Ρεάλ για το ισπανικό Σούπερ Καπ, ένα εξαιρετικά σπουδαίο και αποτελεσματικό σύνολο και εκείνη του Τορίνο διαθέτει ένα σε μεγάλο βαθμό …τρομακτικό έμψυχο υλικό αλλά σίγουρα τα προαναφερθέντα  … μείον τους δέον όπως αξιολογηθούν καταλλήλως .  Και  θεωρώ πως επιτρέπουν να διαπεράσουν το τείχος της όποιας απογοήτευσης έχει φέρει στους φίλους του Ολυμπιακού η κλήρωση αρκετά ελπιδοφόρες ακτίνες.

Την ίδια ώρα και το πρόγραμμα ασφαλώς των αναμετρήσεων  του πρωταθλητή με τις τρεις ομάδες που καλείται να αντιμετωπίσει χρίζει αξιολόγησης. Και ναι μεν δεν είναι επίσης ότι καλύτερο μπορούσε να προσδοκά αλλά τουλάχιστον έχει ένα λίαν θετικό στοιχείο  (ακόμα και στην περίπτωση που απλά η σημασία του θα είναι αναφορικά με το ποια ομάδα εκ των δύο θα συνεχίσει , έστω με τη 2η ευκαιρία του Europa League, την ευρωπαϊκή της περιπέτεια και μέσα στο 2015). Την αναμέτρηση με τους πρωταθλητές Σουηδίας στο «Καραϊσκάκης» την τελευταία αγωνιστική όταν το πρωτάθλημα της σκανδιναβικής χώρας θα έχει αρκετές εβδομάδες πριν ολοκληρωθεί  και σίγουρα αυτό μόνον υπέρ της ελληνικής ομάδας μπορεί να λειτουργήσει.

Κλείνοντας το κεφάλαιο Ολυμπιακός θα πρέπει να θυμίσω δε , σε όσους το … χρειάζονται, ότι καλή (ή κακή;) ώρα πέρυσι τέτοια εποχή ουκ ολίγοι ήταν εκείνοι που τα είχαν βάψει μαύρα μετά την κλήρωση κόντρα στην τρομερά φιλόδοξη Παρί Σεν Ζερμέν, την εξαιρετικά επιτυχημένη στην Ευρώπη Μπενφίκα και την Άντερλεχτ. Και άπαντες γνωρίζουμε και δεν έχουμε ξεχάσει τι ακολούθησε.

Τώρα αναφορικά με το ελληνικό τρίο της 2ης τη τάξει διοργάνωσης της ηπείρου μας ο Παναθηναϊκός  θα έλεγα παρά το … πλήγμα της Ντιναμό Μόσχας (μία αναμφίβολα από τις χειρότερες δυνατές αντιπάλους από το 4ο γκρουπ δυναμικότητας) έχει λόγους να νιώθει ικανοποίηση.
Και τούτο γιατί η Αϊντχόφεν είναι μεν μία ομάδα που βελτιώνεται όλο και περισσότερο (όπως έδειξε τη πρόσφατη της εντυπωσιακή άλωση 3-1 του «Άμστερνταμ Αρίνα» κόντρα στον πρωταθλητή Άγιαξ για το εθνικό πρωτάθλημα) αλλά και ο Γιάννης Αναστασίου έχει γνώση σε πολύ μεγάλο βαθμό των πεπραγμένων του ολλανδικού  ποδοσφαίρου και οι εκπρόσωποι της εν λόγω χώρας στην Ευρώπη ασφαλώς και δεν είναι κάτι  το ιδιαίτερα απειλητικό (όπως για παράδειγμα οι ισπανικές, αγγλικές , γερμανικές και ιταλικές ομάδες).

Για την Εστορίλ βέβαια το «τριφύλλι» δεν θα πρέπει να έχει …παράπονα απλά να μην την υποτιμήσει … περισσότερο του δέοντος.

Τώρα αναφορικά με τους Μοσχοβίτες αυτοί  απαιτείται να προσεχθούν αλλά είναι σίγουρα αντιμετωπίσιμοι ιδιαίτερα για μία ομάδα με το ευρωπαϊκό ειδικό βάρος των «πρασίνων». Σ’ ότι έχει να κάνει με το πρόγραμμα του ο Παναθηναϊκός γνωρίζει ότι κομβικό σημείο του είναι οι δύο μονομαχίες με την Αϊντχόφεν που θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό το μέλλον  της προσπάθειας του να πάει όσο γίνεται πιο μακριά στη διοργάνωση.

Ο ΠΑΟΚ από την πλευρά του μάλλον δεν θα πρέπει να έχει μεγάλα παράπονα από την κληρωτίδα καθώς μπορεί να του έφερε μπροστά την μακράν πιο δυνατή αντίπαλο από τους άλλους δύο συμπατριώτες του στους ομίλους αλλά γενικά υπάρχει πεδίο ελπίδας τρανό μπροστά του.

Κύρια επειδή η Μινσκ δεν είναι φυσικά κάτι το ιδιαίτερο αλλά μάλλον το σημαντικότερο πιστεύω επειδή στην περίπτωση της Γκινγκάμπ το «δώρο» της κλήρωσης ίσως ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Εντάξει η κυπελλούχος Γαλλίας εκπροσωπεί  μία  από τα σημαντικές ποδοσφαιρικές σχολές της Ευρώπης αλλά είναι ομάδα κατωτέρας στάθμης και δίχως ευρωπαϊκή εμπειρία. Και η του Αναστασιάδη αν σταθεί στο ύψος της έχει τα προσόντα να πάρει άλλη μία πρόκριση. Για το σκοπό αυτό αναφορικά με το πρόγραμμα του «δικεφάλου» τα ματς στις δύο τελευταίες αγωνιστικές πρώτα στη Λευκορωσία και έπειτα εντός με τους Γάλλους πιστεύω ότι είναι, πριν ξεκινήσει η κούρσα της πρόκρισης,  εκείνα με το μεγαλύτερο ειδικό βάρος.

Τέλος  ο εντυπωσιακός Αστέρας  μπορεί να μην είχε εύνοια από την τύχη αλλά αν μη τι άλλο όχι απλά έχει κάνει το διεθνές … καθήκον του με το παραπάνω αλλά και αποδείξει   ότι αξίζει σεβασμού από κάθε αντίπαλο, εντός και εκτός εθνικών συνόρων.

Από τους τρεις εκπροσώπους των Πελοποννήσιων  η Τότεναμ  μοιάζει  να μην …παίζεται (και λόγω  … καταγωγής , αλλά και τόσο της συχνής και καλής της πορείας στη διοργάνωση όσο και του επιπλέον κινήτρου που προσφέρει η ΟΥΕΦΑ  στον θριαμβευτή της ). Αλλά και Μπεσίκτας (περισσότερο) και η Παρτιζάν είναι ομάδες που έχουν μία αξιοπρόσεκτη  θέση στο σημερινό ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό ταμπλό. Οι Τούρκοι μπορεί να μην έχουν τα αστέρια των δύο αιώνιων τους αντιπάλων Φενερμπαχτσέ και Γαλατασαράι, αλλά έδειξαν ποιοι είναι με το να αναγκάσουν την φιλόδοξη Άρσεναλ να πάρει με τα χίλια ζόρια από τα …πόδια τους το εισιτήριο για τους ομίλους τουChampions League . Οι δε Σέρβοι αν και , μετά από εξαετή κυριαρχία εκθρονίστηκαν στο εθνικό πρωτάθλημα πέρυσι από έναν άλλο Αστέρα, τον μισητό τους συμπολίτη Ερυθρό, αλλά σίγουρα έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από τους Αρκάδες που δε νομίζω ότι έχει και τόση σημασία να κοιτάζουν το δικό τους πρόγραμμα. 

Απλά να συνεχίσουν με όλες τους τις δυνάμεις στο δρόμο της υπέρβασης όπως κόντρα στη Μάιντζ αλλά και την Χάποελ Τελ Αβίβ και όχι απλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά και το ακόμα πιο κατάλληλο πιστεύω ο Αστέρας,  όπως κάθε ομάδα άλλωστε,  έχει πάντα δικαίωμα στο όνειρο. Εξάλλου ήδη ζει το δικό του.