Υπερήφανοι σαν Έλληνες, δικαιωμένοι σαν ήρωες

 Την έδωσαν με τόσο ξεκάθαρο και δραματικό τρόπο που ακόμα και οι σκληρότεροι τω ν αμφισβητιών της αξίας της Εθνικής Ελλάδας 2014, δεν μπορούν παρά να υποκλιθούν στη πανάξια δόξα και …δικαίωση της.

Αυτή η ομάδα , έγινε πέρα για πέρα δίκαια , η πρώτη ελληνική που θα δώσει το «παρών» σε φάση νοκ-άουτ της σημαντικότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης μετά από μία εμφάνιση που ήταν αντάξια στην τεράστια πρόκληση την οποία είχε να αντιμετωπίσει απόψε στη Φορταλέζα. Και ακόμα και αν δεν σβήνει όλες τις αμαρτίες του χθες, το βέβαιο είναι ότι τις κάνει δίχως κανένα νόημα τούτη τη στιγμή.

Και δεν εννοώ απλά λόγω ότι ζούμε τη μέθη της ιστορικής πρόκριση αλλά επειδή το σημαντικότερο όλων είναι πως πιο περίτρανη απόδειξη του τι είναι ικανή να κάνει αυτή η παρέα της «γαλανόλευκης» του 2014 δεν ήταν δυνατό να δοθεί. Διότι στον αγωνιστικό χώρο του «Καστελάο» έδειξε αρετές (βλέπε όχι απλά κότσια και πάθος αλλά και επιθετικό ταλέντο) που δεν τα είδαμε ποτέ από τους μυθικούς ήρωες του 2004. Και ο Γιώργος Καραγκούνης που ήταν και στο EURO της Πορτογαλίας πριν μία δεκαετία και είναι παρών και δυνατός και σήμερα σαν συνδετικός κρίκος των δύο πιο επιτυχημένων εκδόσεων στην Ιστορία της Εθνικής ομάδας, συμβολίζει μία τις λίγες αλλά ουσιαστικές ομοιότητες αλλά και τις σημαντικές διαφορές τους.

Η ομάδα που το βράδυ της 24ης προς 25η Ιούνη του σωτήριου αυτού έτους πήρε με το έτσι θέλω και μπορώ το ιστορικό παρθενικό ελληνικό εισιτήριο για φάση νοκ-άουτ ενός Μουντιάλ δεν υπάρχει κανείς που να παρακολούθησε τον άθλο της και να μην πείστηκε για το … μέγεθος της. Για το πόσο πολύ άξιζε να είναι αυτή η αντίπαλος της εκπληκτικής Κόστα Ρίκα στον 4ο αγώνα της φάσης των «16» στην «Αρένα Περναμπουκάνο» του Σπορτ Ρεφίφε στις 23.00 το βράδυ την προσεχή Κυριακή.

Και να αφήνει όσο και αν η αντίπαλος της αξίζει τον απέραντο σεβασμό κάθε ομάδας μετά τα κατορθώματα της στον Δ’ όμιλο του θανάτου και τη συμβολή της στο να πάνε σύντομα σπίτια τους δυνάμεις μεγάλες όπως η τετράκις πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία και η επίσης θριαμβεύτρια του θεσμού το 1966 επί πατρίου εδάφους Αγγλία, ανοικτό το δρόμο για το παγκόσμιο ελληνικό όνειρο.

Γιατί ενώ η ομάδα του επίσης λίαν αμφισβητούμενου Σάντος συνεχίζει να είναι όρθια ρίχνοντας στο καναβάτσο την συνηθισμένη σ’ ανάλογες πίκρες Ακτή των μεγάλων Γιάγια Τουρέ Ντιντιέ Ντρογκμπά και τόσων άλλων αστεριών διεθνούς επιπέδου που απλά δεν άξιζαν να είναι την Κυριακή στο Ρεσίφε, πολλοί μεγάλοι και τρανοί πάνε ήδη διακοπές.

Αντίθετα με τον ολύμπιο στην εκτέλεση του πέναλτι της τελευταίας στιγμής Γιώργο Σαμαρά, τον νεοσύλλεκτο Ανδρέα Σάμαρη ,τον συγκλονιστικό απόψε Γιάννη Μανιάτη και όλους εκείνοι που έβαλαν άλλος λιγότερο , άλλος περισσότερο την δική του σφραγίδα για μία μεγάλη βραδιά όχι μόνον της Εθνικής ομάδας και του ποδοσφαίρου αλλά και όλης της Ελλάδας. Που τις έχει ανάγκη αυτές τις μοναδικές στιγμές για να θυμάται του τι σημαίνει να μάχεσαι πάνω απ’ όλα και να πιστεύεις στον εαυτό σου.

Και ότι κι αν έγινε πριν ή θα γίνει αύριο , το κάθε σήμερα έχει τη δική του πέρα για πέρα τρανή σημασία. Και αυτή την ώρα η σημασία τούτης της νίκης για την Εθνική , την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι απλά τεράστια. Και δίκαιη, και σπουδαία, και ιστορική και …τέλος , τέλος αποστομωτική.