Ποιος δεν το περίμενε και ποια Εθνική;

Όταν σε αυτή εδώ τη γωνιά γραφόταν στο προηγούμενο άρθρο ότι έχει πάψει να με εκφράζει η Εθνική δεν το έκανα επειδή είμαι… ανθέλληνας. Δεν έχω άλλωστε να δώσω τέτοιου είδους «εξετάσεις» και ήμουν κοντά στην ομάδα πριν καν γίνει «μόδα» και trendy. Κάτι καταστάσεις σαν αυτή του Μανιάτη με τον Τζαβέλα είχα στο μυαλό μου και πολλά ακόμη…

Αλήθεια ποιος δεν περίμενε ότι θα γίνει κάποιος τσαμπουκάς; Ακόμη και αυτοί που έλεγαν για το καλό κλίμα για κανένα τζάμπα ταξιδάκι το έκαναν, για καμιά είδηση για να είναι γενικότερα μέσα στα πράγματα και να μην τους αποβάλει το… σύστημα. Αναγκαστικά δηλαδή, ειδάλλως θα χαρακτηριστούν «εχθροί», θα τους φάει η μαρμάγκα. Ποιος δεν ξέρει για το μπάχαλο στα αποδυτήρια;

Ποιος δεν ξέρει ότι θα πληρώσουμε για πολύ καιρό ακόμη αυτό το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός; Ένα ματς που έτσι όπως εξελίχτηκε χίλιες φορές να το έπαιρνε ο Ολυμπιακός... Να τους είχαμε και στον τελικό και να είχε άλλη γλύκα η κούπα. Γιατί καλή η τεσσάρα αλλά ο ΠΑΟΚ είναι… ΠΑΟΚ ρε αδερφέ. Για πόσο καιρό να το μνημονεύεις;

Κανέναν δεν ενδιαφέρει πια αυτή η Εθνική. Ή μάλλον πολύ λίγους. Το θέμα είναι να σκίσουμε τον Σαντος αρχικά με την υπόνοια ότι μπορεί να πάει στον ΠΑΟΚ και εν συνεχεία επειδή τόλμησε να προσπαθήσει να λύσει το θέμα με τον Κατσουράνη, να φάμε τους κακούς Φύσσα και Βόκολο επειδή έπαιξαν κάποτε στον Παναθηναϊκό, να καλύψουμε τις γκέλες του «ούτε με δέκα εκατομμύρια», να τραβήξουμε το αυτί κανενός παίκτη μας αν βγάλει καμιά selfie με τους «εχθρούς», να, να, να…

Και δεν το λέω τώρα επειδή αυτά τα κάνει ας πούμε ο Ολυμπιακός. Και εμείς σαν Παναθηναϊκοί (άσχετα αν βασιζόμαστε σε πραγματικά γεγονότα και όχι σε φαντάσματα) δεν θέλουμε κανέναν παίκτη στην Εθνική του Σαρρή, ούτε αγκαλίτσες με αυτούς που θεωρούμε ότι μας κλέβουν ούτε τίποτα. Γνωστά είναι όλα αυτά, απλά να τα λέμε κιόλας. Να μην παραμυθιαζόμαστε με διάφορους περιφερόμενους «φουστανελάδες» που κυκλοφορούν και προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα πάντα είναι αγγελικά πλασμένα. Αυτά…